Σαν το «τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν»…

Παρακολουθώντας κανείς διαχρονικά τα Περιφερειακά Συμβούλια, θα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μόνο γνώμη μπορεί να εκφράσει για ένα σοβαρό θέμα, πέραν των αρμοδιοτήτων της. Ειδικά όταν την κατεύθυνση έδωσε η κεντρική εξουσία.

Είτε αυτό είναι οι διεκδικήσεις της ΕΥΔΑΠ Παγίων, είτε το υδροηλεκτρικό στην Παύλιανη, θέματα που συζητήθηκαν χτες στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, είτε η ΛΑΡΚΟ, είτε η κατάσταση στα νοσοκομεία, που συζητούνται κατά καιρούς, είτε, είτε, είτε…

Έχω παρακολουθήσει αμέτρητα Συμβούλια από τότε που ήταν ακόμη Νομαρχιακά επί «Καποδίστρια» και το συμπέρασμα αυτό είναι. Τότε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ήταν αιρετή και για να ελέγχεται από την κεντρική εξουσία έβαζε στο κεφάλι της την Περιφέρεια που αυτή όριζε. Τώρα, με τον «Καλλικράτη» είναι αιρετή η Περιφέρεια και της βάζει από πάνω την Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Σαν νταβατζής ένα πράμα!

Για ποια λοιπόν ΑΥΤΟ-διοίκηση μιλάμε επί της ουσίας; Και για ποια δημοκρατία, όταν ο Δήμος δεν είναι το Κράτος, όπως η έννοια ορίζει;

Φυσικά δεν είναι όλοι οι αυτοδιοικητικοί φορείς το ίδιο. Στέκομαι αναφανδόν στο πλευρό των μικρών πληθυσμιακά Δήμων, οι οποίοι βέβαια διεκδικούν όσα τους αναλογούν. Και αυτά είναι τόσο τα μηχανήματα, όσο κυρίως το προσωπικό για να μπορέσουν να λειτουργήσουν προς όφελος του πολίτη και να βελτιώσουν την καθημερινότητά του.

Αλλιώς πως θα διεκδικήσει κάποιος από άλλον που τον στήριξε στην εκλογή του; Πως θα αλλάξει το καθεστώς του να περιμένει τις έκτακτες επιχορηγήσεις για να ξεχρεώσει υποχρεώσεις;

Όταν είσαι και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα η άποψή σου μοιάζει με το τρένο που βλέπει τα άλλα τρένα, τις αποφάσεις δηλαδή, να περνούν…

Παύλος Σφέτσας