Νίκος Κουδούνης, πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Στερεάς Ελλάδας «Η ισόρροπη ανάπτυξη επιτυγχάνεται με την ευρεία συμμετοχή και τη συναίνεση»

Μόνο όταν γνωρίζει κάποιος από κοντά τον πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Στερεάς Ελλάδας κ. Νίκο Κουδούνη αντιλαμβάνεται γιατί τόσες πολλές επιχειρήσεις του εμπιστεύονται πολλά χρόνια τη διοίκηση του Συνδέσμου. Άνθρωπος με ισχυρή προσωπικότητα και θέληση που καταφέρνει ότι ξεκινά να το φτάνει ως το τέλος. Αποκορύφωμα η συμφωνία για το Βιομηχανικό Πάρκο και την εξυγίανση του Ασωπού.

Ο Σύνδεσμος αυτό το διάστημα βρίσκεται σε φάση εξωστρέφειας, για πρώτη φορά από την ίδρυσή του. Κοινωνεί το έργο του στους πολίτες της Στερεάς Ελλάδας και ευρύτερα, ενώ απευθύνει κάλεσμα σε επιχειρήσεις να ενταχθούν στους κόλπους του. Σε αυτή την κατεύθυνση, όπως ο ίδιος υποστηρίζει ,  καταλυτικό ρόλο έπαιξε η διοικητική αλλαγή του Καλλικράτη και η αιρετή περιφέρεια. Αν και η σχέση του με την πολιτική είναι καλή, δεν φαντάζεται τον εαυτό του «πολιτικό» και όπως απλά λέει ο ίδιος θεωρεί ότι «δεν κάνει».

Αναφορικά πάντως με όσες κατηγορίες έχουν ακουστεί για σχέσεις διαπλοκής επιχειρηματιών και πολιτικών, ο ίδιος συνιστά να εξετάζουμε λίγο καλύτερα ποιος καταγγέλλει ποιόν και γιατί.

ΕσΣ: Η ζώνη Οινοφύτων – Σχηματαρίου είναι μια κατεξοχήν βιομηχανική περιοχή και αυτό αποδεικνύεται από την συμβολή της στην διαμόρφωση του ΑΕΠ της χώρας. Η βιομηχανία στην Ελλάδα της κρίσης έχει την προσοχή και τη συμβολή της Πολιτείας για να αντέξει στη «φουρτούνα»;

Ν.Κ.: Επί 35 Χρόνια η Πολιτεία δεν είχε σαφή και στοχευμένη Βιομηχανική πολιτική. Δεν είχε καν Υπουργείο Βιομηχανίας. Αποτέλεσμα τούτου ήταν η συμβολή της να περιορίζεται στο 8-9% του ΑΕΠ, ενώ ο μέσος όρος σε επίπεδο ΕΕ είναι πάνω από 15%.

Στην Ζώνη Οινοφύτων –Σχηματαρίου  παράγεται το 15% των εξαγωγών της Χώρας και το 3% του ΑΕΠ.

Διαχρονικά οι επισκέψεις της Πολιτείας δια των εκπροσώπων της έγιναν για να στηλιτεύσουν και να ενοχοποιήσουν συλλήβδην την Βιομηχανία, αντί να προσκαλέσουν τις εγκατεστημένες Επιχειρήσεις σε διάλογο προς επίλυση του προβλήματος.  

ΕσΣ: Η ανάγκη αποβιομηχανοποίησης της Αττικής τη δεκαετία του ΄60 ήταν αυτή που «γέννησε» τη βιομηχανική ζώνη στη Στερεά, μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι τη μεγαλύτερη στη χώρα. Ωστόσο, αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμη μιλάμε για άτυπη βιομηχανική ζώνη και μόλις τώρα κάναμε το πρώτο βήμα για επιχειρηματικό πάρκο, αντιλαμβάνεται  κανείς πλήρως την αδιαφορία της Πολιτείας. Γιατί μας πήρε ως κοινωνία και ως κράτος τόσες δεκαετίες να κατανοήσουμε κάτι εντελώς αυτονόητο;  

Ν.Κ.: Πιστεύω ότι οφείλεται κατά κύριο λόγο, όπως προανέφερα, στην έλλειψη Βιομηχανικής πολιτικής. Δεν θα παρέλειπα ωστόσο να αναφερθώ και στην αντίληψη που υπήρχε και ίσως σε ένα βαθμό υπάρχει ακόμη, ότι δηλαδή είναι υποχρέωση της Πολιτείας να διαπιστώσει, να σχεδιάσει και να εφαρμόσει αυτονόητες πολιτικές, τις οποίες όμως δεν εφαρμόζει ποτέ. Επομένως εναπόκειται πλέον στις Επιχειρήσεις να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο, δηλαδή να προβάλλουν τις αναγκαιότητες και να πείσουν την Πολιτεία να στέρξει, να ακολουθήσει και να υλοποιήσει τις συγκεκριμένες προτάσεις.

ΕσΣ: Ασωπός και Επιχειρηματικό Πάρκο. Μια μεγάλη πληγή που ταλαιπώρησε χρόνια την περιοχή, την κοινωνία, αλλά και τις επιχειρήσεις. Ξέρουμε ότι είναι ένα από τα θέματα με τα οποία ασχοληθήκατε πολύ νωρίς, πριν καν ενσκήψουν τόσο η Περιφέρεια, όσο και τα συναρμόδια υπουργεία. Μιλήστε μας για αυτή σας την εμπειρία. Πόσο σημαντικός υπήρξε τελικά ο ρόλος της Περιφέρειας αλλά και του κράτους;

Ν.Κ.: Προφανώς παρέλκει να αναφερθούμε στην προϊστορία του θέματος και να επικεντρωθούμε στη θετική συμβολή των εμπειριών αυτών στο σημερινό γίγνεσθαι.

Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, ο Περιφερειάρχης κύριος Κώστας Μπακογιάννης διείδε από τις πρώτες ημέρες της ανάληψης των καθηκόντων του την αναγκαιότητα να αναλάβει την πρωτοβουλία να αποκαταστήσει την τάξη, την ευταξία και να κλείσει αυτήν την πληγή όπως την αποκαλέσατε. Το ζήτημα δεν είναι να βρούμε τα κατάλληλα επίθετα για να χαρακτηρίσουμε την κατάσταση. Το ζήτημα είναι η επιλογή της δέσμης μέτρων παρέμβασης, ώστε να αποκαταστήσουμε αυτό που είπα παραπάνω, την τάξη και την ευταξία στην περιοχή.

Οι διαβουλεύσεις που έγιναν με πρωτοβουλία και την εποπτεία της Περιφέρειας, οι προτάσεις όλων των εμπλεκομένων, του ΣΒΣΕ, του Δήμου Τανάγρας, των ενεργών πολιτών, κατέληξαν σε συγκεκριμένες παρεμβάσεις τελείως απαραίτητες για να πλαισιώσουν το μεγάλο αυτό εγχείρημα. Με πρωτοβουλία του Περιφερειάρχη δημιουργήθηκε σε συνεργασία με  το Πανεπιστήμιο Αθηνών το Παρατηρητήριο Υγείας και  ιδρύθηκε Παρατηρητήριο Περιβάλλοντος και γραφείο περιβάλλοντος στα Οινόφυτα.

Τέλος, μετά από επίπονες, αλλά ουσιαστικές διαβουλεύσεις υπεγράφη η Συμφωνία Προθέσεων Συνεργασίας ανάπτυξης Επιχειρηματικού Πάρκου Εξυγίανσης και Ανάπτυξης στην Άτυπη Βιομηχανική Συγκέντρωση Οινοφύτων – Σχηματαρίου, μεταξύ της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, του Δήμου Τανάγρας του ΣΒΣΕ και της ΕΤΒΑ-ΒΙΠΕ, σύμφωνα με το οποίο θα χωροθετηθεί η περιοχή και θα κατασκευασθούν οι βασικές υποδομές του Πάρκου.

Ήδη δια χειρός του Περιφερειάρχη, συνοδευόμενου από τον Αντιπεριφερειάρχη Περιβάλλοντος κύριο Γιάννη Ταγκαλέγκα και από όλους τους αιτούντες τον Δήμαρχο Τανάγρας κύριο Βασίλειο Περγάλεια τον υποφαινόμενο και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ κύριο Ζάβρα, καταθέσαμε την 2 Ιουνίου 2017 την προβλεπόμενη από τον νόμο μελέτη στον Αναπληρωτή Υπουργό Ανάπτυξης κύριο Αλέξη Χαρίτση τον πρώτο φάκελο για την οριοθέτηση της περιοχής  και τον χαρακτηρισμό της ως περιοχής που χρήζει περιβαλλοντικής και λειτουργικής εξυγίανσης.

Το πρώτο βήμα μίας τιτάνιας, μοναδικής, ομαδικής, πρότυπης προσπάθειας όχι απλά τοπικής αλλά Εθνικής σημασίας έγινε και διαπιστώνουμε με ικανοποίηση την σημαντική στήριξη που έχουμε όχι μόνο από τον Αν. Υπουργό Ανάπτυξης κύριο Αλέξη Χαρίτση  αλλά και από τον Υφυπουργό Περιβάλλοντος κύριο Σωκράτη Φάμελο. Επομένως αυτή την φορά η Περιφέρεια, ο Δήμος , οι Ενεργοί πολίτες, οι Περιβαλλοντικές οργανώσεις, όλοι μαζί, πιστεύω ότι θα δημιουργήσουμε ένα καλό Εθνικό παράδειγμα.                      

ΕσΣ: Προσπαθείτε να ανοίξετε το ΣΒΣΕ καλώντας κι άλλες επιχειρήσεις να εγγραφούν, προφανώς μικρότερης εμβέλειας. Δε φοβάστε μήπως αυτό αλλάξει τις ισορροπίες και τους συσχετισμούς;

Ν.Κ.: Δεν έχω, δυστυχώς ή ευτυχώς, μάθει να δουλεύω με τέτοιες αναστολές. Για μένα η μέγιστη ισορροπία επιτυγχάνεται με  ευρεία συμμετοχή και συναίνεση. Εύχομαι και δουλεύω προς την κατεύθυνση αυτή η Βιομηχανία, η Επιχειρηματικότητα εν γένει ενωμένη με κοινές απόψεις και θέσεις να μπει μπροστά, να βρει τον βηματισμό της προς την κατεύθυνση της συνεχούς, της συνεπούς και αποτελεσματικής διαβούλευσης με την Πολιτεία προκειμένου να ανακτήσει τον ρόλο που της επιφυλάσσει η Εθνική ανάγκη, να αναρριχηθεί σε ποσοστά υψηλότερα του σημερινού 8-9%  και να αγγίξει τουλάχιστον τον μέσο όρο της ΕΕ. Η σταδιακή ανάπτυξη της Βιομηχανίας θα δημιουργήσει νέες σταθερές και υψηλόμισθες θέσεις εργασίας και θα απορροφήσει το πολύ άρτια καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό που αναζητά μια θέση εργασίας.

Εδώ θέλω να επισημάνω και να θυμίσω ότι τον ρόλο αυτό τον έχει αναλάβει πλήρως η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ» που συστάθηκε πρόσφατα και είχε θετικότατη υποδοχή από τον Τύπο και τις Επιχειρήσεις.

ΕσΣ: Στην Ελλάδα της κρίσης η βιομηχανική δραστηριότητα παραμένει «δαιμονοποιημένη», ενώ οι αντιδράσεις, σχεδόν σε κάθε εγχείρημα, πολλές φορές λειτουργούν αποτρεπτικά. Έχει ευθύνη η ελληνική βιομηχανία για την κοινωνική της εικόνα;

Ν.Κ.: Ελπίζω ότι στην Χώρα μας έχει πλέον εδραιωθεί η πεποίθηση, ότι χωρίς την υγιή Βιομηχανία, σε συνδυασμό βέβαια με τους άλλους τομείς παραγωγής, δεν θα δούμε προκοπή. Η δαιμονοποίηση της Βιομηχανικής παραγωγής και του κέρδους αποτελεί πλέον παρελθόν. Η Ελληνική Βιομηχανία, μέχρι πρόσφατα, δεν είχε κτίσει ούτε είχε προβάλει επαρκώς το κοινωνικό της πρόσωπο. Ωστόσο, η σημερινή Επιχείρηση φροντίζει ιδιαίτερα την κοινωνική της εικόνα με ενέργειες και πολιτικές που έχουν μεγάλη αποδοχή από τις Τοπικές Κοινωνίες.

ΕσΣ: Επιχειρηματικότητα και πολιτική. Ένα δίδυμο που καίει. Πολλές φορές μέρος του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας έχει κατηγορηθεί για διαπλοκή με τους πολιτικούς και συναλλαγή κάτω από το τραπέζι. Ποια είναι η αντίδραση της διοίκησης του ΣΒΣΕ, αν εντοπίσει ένα τέτοιο φαινόμενο στους κόλπους του;

Ν.Κ.: Όντως η Επιχείρηση που κύκλος  εργασιών της εξαρτάται εν πολλοίς από παραγγελίες του Ελληνικού Δημοσίου, διατρέχει τον κίνδυνο να κατηγορηθεί για διαπλοκή με τους πολιτικούς και για συναλλαγή κάτω από το τραπέζι. Όμως πρέπει, νομίζω, να εξετάζουμε ψύχραιμα και με στοιχεία ποιος κατηγορεί ποιον και γιατί. Ωστόσο ο ΣΒΣΕ και στηλιτεύει και θα εκτοπίσει, αν εντοπίσει ένα τέτοιο φαινόμενο στους κόλπους του.

ΕσΣ: Με βάζετε στον πειρασμό να σας ρωτήσω αν εσάς προσωπικά σας ενδιαφέρει η ενεργός πολιτική με την έννοια της συμμετοχή σας σε εκλογικές διαδικασίες…

Ν.Κ.: Ήδη εκλέγομαι αρκετά χρόνια τώρα και εκλέγομαι για να ολοκληρώσω συγκεκριμένο έργο. Φοβούμαι ότι δεν «κάνω» για κάτι άλλο.

ΕσΣ: Εκλέγεστε πολλά χρόνια στη διοίκηση του Συνδέσμου, αλλά η «επιχείρηση εξωστρέφεια» έχει ξεκινήσει το τελευταίο διάστημα. Η Καλλικρατική Περιφέρεια έπαιξε κάποιο ρόλο σε αυτό;

Ν.Κ.: Η Καλλικρατική Περιφέρεια έπαιξε τον αποκλειστικό ρόλο σε αυτό.

Η Διοικητική διαίρεση της Χώρας επιβάλλει νομοτελειακά θα έλεγα το επιχειρησιακό πεδίο δράσης ενός Συνδέσμου.

ΕσΣ: Βλέπουμε ότι οι δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης του Συνδέσμου περιορίζονται στα όρια της Βοιωτίας και εν μέρει είναι λογικό, αφού εδώ είναι η έδρα σας. Δεδομένων όμως των αναγκών που πηγάζουν από τις διοικητικές αλλαγές του 2010 υπάρχει σχεδιασμός να «ανοίξει η βεντάλια»;

Ν.Κ.: Είναι γεγονός ότι είμαστε πιο κοντά στον κόσμο της ευρύτερης περιοχής της έδρας μας. Όμως είναι επιθυμία μας να ανοίξουμε όπως λέτε την βεντάλια μας στο βαθμό βέβαια που εξαρτάται από εμάς.

ΕσΣ: Τέλος κ. Κουδούνη θέλω να ρωτήσω κάτι απλοϊκό που όμως απασχολεί όλη την κοινωνία. Πού εστιάζουν οι διαφορές ενός σοβαρού επιχειρηματία που θέλει να κάνει μια επένδυση, με έναν αριβίστα που επιχειρεί μια «αρπαχτή» και πώς μπορεί να το διακρίνει η κοινωνία για να λάβει τα μέτρα της;

Ν.Κ.: Πιστεύω ότι οι κεραίες της κοινωνίας είναι εξαιρετικά ευαίσθητες και σε αυτό το θέμα. Νομίζω ότι η κοινωνία δεν κινδυνεύει από έναν αριβίστα που επιχειρεί μια «αρπαχτή». Εκείνοι που κινδυνεύουν είναι οι χρηματοδότες του.