Η διαφορά ήταν δηλαδή αν το Μνημόνιο ήταν made in Europe ή Made in Greece

«Τι λέει τούτος; Πως είναι δυνατόν» μου έλεγαν « όταν ο ελληνικός λαός ψηφίσει ΟΧΙ στην πρόταση Γιουγκέρ ( σς το αποτυπωμένο στο χαρτί   ερώτημα του δημοψηφίσματος) να του φέρουν άλλο Μνημόνιο, νέα σκληρά μέτρα δίνοντας τη χαριστική βολή στους  εργαζόμενους και τα μεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας που στενάζει τα τελευταία πέντε χρόνια;» 

Η απάντηση ήταν  απλή. Η κυβέρνηση  ποτέ δεν  τόλμησε  να βάλει  σε δημοψήφισμα το απλό  ερώτημα «αν ο ελληνικός λαός θέλει νέο Μνημόνιο ή όχι» εξηγώντας ταυτόχρονα το προφανές , ότι  δηλαδή με βάση τις κυρίαρχες ιδεοληψίες αλλά και το συσχετισμό δυνάμεων στην Ε.Ε.  δεν υπήρχε η δυνατότητα να μας δανείσουν νέα χρήματα (άρα να παραμείνουμε στο ευρώ) χωρίς να υπογράψουμε νέο Μνημόνιο .

Αντί αυτού του ξεκάθαρου ερωτήματος η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έβαλε στο δημοψήφισμα μόνο την πρόταση Γιουγκέρ η οποία είχε κοστολογηθεί σε δημοσιονομικά  μέτρα περίπου  9 δις. Επιπλέον , άφησε έντεχνα , και με μεγάλη δόση λαϊκισμού , να φαντασιώνεται ο καθένας ότι ψηφίζοντας ΟΧΙ λέει όχι σε κάθε μορφή λιτότητας, σε κάθε νέο αντιλαϊκό  μέτρο, σε κάθε νέο Μνημόνιο. Άφησε τον κόσμο να ζήσει στο όνειρο του ότι με μια ψήφο μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης και δράσης της τρόικα. 

Λοιπόν ναι!! Ο ελληνικός λαός ψήφισε περήφανα ΟΧΙ που όμως μέσα σε λιγότερο από πέντε ημέρες μετατράπηκε σε ένα μεγάλο ΝΑΙ  κάνοντας την ελληνική βουλή να υπερψηφίσει , με συντριπτική πλειοψηφία, ένα νέο Μνημόνιο.

Η διαφορά είναι ότι ο ελληνικός λαός. δια της ψήφου , είπε όχι σε 9 δις μέτρα αλλά τώρα «τρώει στο κεφάλι» μέτρα  12-13 δις και μάλιστα όχι με την υπογραφή Γιουγκέρ αλλά με την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης . Η διαφορά ήταν δηλαδή αν το Μνημόνιο ήταν made in Europe ή Made in Greece .