Έπεα πτερόεντα

• «Η απόδοση δικαιοσύνης σε αυτό το έγκλημα που αφορά όλη την κοινωνία είναι μονόδρομος!»

• Συγκλόνισε στην κατάθεσή της την Τετάρτη (24/1) στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για «τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών» η Πρόεδρος της προσωρινής διοίκησης του Συλλόγου Οικογενειών Θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη και μητέρα της 19χρονης φοιτήτριας Μάρθης Ψαροπούλου, Μαρία Καρυστιανού!

• Όπως είπε, «την ώρα που η ευρωπαϊκή εισαγγελία προχωρά σε κατηγορίες, εδώ, οι Υπουργοί δεν φέρνουν ευθύνη, η Hellenic Train δεν φέρει ευθύνη, η ΕΡΓΟΣΕ δεν φέρει ευθύνη, η ΡΑΣ δεν φέρει ευθύνη… Τελικά έχει κανείς ευθύνη σε αυτή τη χώρα που ζούμε από τύχη ή όλοι έχουν μόνο δικαιώματα;»

• «Να φτάσουμε στο σημείο μηδέν, εκεί που τα βαγόνια ακόμη κάπνιζαν. Να τρέχουμε στα νοσοκομεία και να περιμένουμε ν’ ακούσουμε το όνομα στη λίστα των τραυματιών ξέρετε τι είναι να παρακαλάς να βρεις το παιδί σου τραυματισμένο; Από το να το’ χεις νεκρό. Κανένας να μην το ζήσει ποτέ αυτό. Να περιμένουμε για την ταυτοποίηση, και μετά το χάος. Πήρα καμένα οστά από την κόρη μου. Πήγαμε να παραλάβουμε ό,τι είχε η σακούλα του καθενός»…

• Αφού έκανε λόγο για «δολοφονία», κάλεσε τους Βουλευτές να έρθουν στη θέση της και να δουν πως είναι να παραπέμπονται αλλού οι ευθύνες… «Είναι σκληρό, άδικο; Με κάθε σεβασμό, εσείς δεν είστε δικαστές. Πως θα αναδειχθεί πλήρως και σε βάθος το τι συνέβη;» αναρωτήθηκε, επαναλαμβάνοντας το αίτημα για άρση της ασυλίας, αφού ενοχοποιούνται Υπουργοί!

• «Βάλαμε, λέει, το τσιμέντο για να μπορούν να πατήσουν καλύτερα οι γερανοί που μετέφεραν τα βαγόνια. Καμία λογική σε αυτή την απάντηση. Εσείς την συντηρείτε την ασυλία. Είναι συνάδελφός σας, αλλά δεν μπορείτε να προασπίζεστε το κακό. Θα θέλατε εγώ στον γιατρό που έκανε κακό στο παιδί σας να πάω και να τον στηρίξω; Είναι αλλιώτικοι οι νόμοι για τους πολίτες; Είναι αλλιώτικοι για τους υπουργούς; Τι γίνεται τελικά σε αυτό το κράτος;»

• Σε άλλο σημείο της κατάθεσής της, ρώτησε: «Που αναφέρει στο Σύνταγμα ότι οι Βουλευτές έχουν το δικαίωμα να υποκαταστήσουν τη δικαστική εξουσία και να καθορίζουν που τελειώνει η πολιτική ευθύνη και ξεκινά η ποινική; Ή μήπως θεωρεί ότι υπάρχει τελικά το ακαταδίωκτο όποιου κερδίζει τις εκλογές με μια ισχνή σχετικά πλειοψηφία της τάξης του 21% στο εκλογικό σώμα;»

• Κλείνοντας, τόνισε: «Με βλέπετε εδώ μόνη μου, αλλά δεν είμαι. Φανταστείτε 57 ανθρώπους δίπλα μου και τις οικογένειές τους. 180 τραυματίες δίπλα μου και τις οικογένειές τους. Και φανταστείτε και κάθε άνθρωπο που ανέβηκε σε αυτό το τρένο τόσα χρόνια. Είμαστε 10 εκατ. Να πω ότι ανέβηκαν στο τρένο τόσα χρόνια 5 εκατ. μία φορά; Πολλοί απ’ αυτούς πολλές φορές. Ήταν τυχεροί… Εκτέθηκαν όμως σε κίνδυνο απώλειας της ζωής επειδή κάποιοι δεν έκαναν τη δουλειά τους και με δόλο τους προέτρεπαν να το χρησιμοποιήσουν»!

• Σημειώνεται, πως την αρχική της τοποθέτηση τη διατύπωσε όρθια ως ένδειξη σεβασμού στα θύματα της τραγωδίας!

• Φανταστείτε μια τηλεόραση με τη δύναμη που έχει στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης να ασχολείται με αυτή την τραγωδία απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ και όχι με την ικανοποίηση των επιθυμιών μιας μερίδας ανθρώπων… Φανταστείτε τη να ασχολείται απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ με όλα όσα σοβαρά ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, με τα πραγματικά προβλήματα που χρήζουν επίλυσης, όπως το δημογραφικό, την ανεργία, τα ΑμεΑ, τις ελλείψεις γιατρών στα νοσοκομεία, το εκπαιδευτικό σύστημα και την κατάσταση στα σχολεία, την παραβατικότητα στις μικρές ηλικίες…

• Άλλωστε, με αγωνία και ανοιχτό το στόμα η ελληνική κοινωνία αναμένει την απάντηση για το αν η Αθήνα θα φιλοξενήσει τα «Gay Games 2030»! Ποιος δεν έχει ενθουσιαστεί με την ιδέα να παρακολουθήσει την απονομή μεταλλίων στην κολύμβηση με ροζ φουσκωτό φλαμίνγκο;

• «Φαντασία μου πλανεύτρα» για ένα Μέσο χωρίς την παραμικρή παρουσία ουσίας και σοφίας, αλλά με περίσσευμα επιφανειακής εξέτασης αδιάφορων θεμάτων και επίπλαστης… ομορφιάς!

• Ζώντας ο καθένας την καθημερινότητά του δεν έχει αντιληφθεί το βάρος που σηκώνουν οι οικογένειες των θυμάτων… Κανείς μας δεν είναι σε θέση να συρθεί σε αυτά τα αποκαΐδια και να νοιώσει τον βουβό πόνο του να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο…

• Με την ηρεμία και την αξιοπρέπειά της, με το δάκρυ και το σπάσιμο της φωνής της, η Κυρία Καρυστιανού έγινε στη Βουλή η φωνή του πολίτη που έχασε την εμπιστοσύνη του στα όργανα και τους θεσμούς του κράτους!

• Την απαίτηση για δικαιοσύνη, που εξέφρασε, συμμερίζονται και όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας!

* Όπως δημοσιεύθηκε την Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2024 στην «Ώρα της Φωκίδας».