Βιβή Μαρκάτου: “Σαν εικονογράφος μαζί με τον συνεργάτη μου φτιάχνουμε όμορφες ιστορίες που μπορούν να ψιθυρίσουν κάτι στο αυτί του κόσμου.”

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε την Βιβή μέσα από πέντε λέξεις, ποιες θα επιλέγατε;
Δημιουργική, εργατική, αγωνιστική, ευαίσθητη,ζωηρή

Πώς αποφασίσατε να γίνεται εικονογράφος και τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το παιδικό βιβλίο;
Από μικρό παιδί ήθελα να κάνω ταινίες κινουμένων σχεδίων. Για μένα η ζωγραφική είναι τρόπος έκφρασης. Από μικρή ηλικία ήμουν ένα «προβληματισμένο» παιδί, και πολλές φορές περνούσα τον χρόνο μου μοναχικά… ζωγραφίζοντας. Δεν είχα πολλούς φίλους στο σχολείο, όμως, πάντα είχα φίλους στο χαρτί μου, τους ήρωές μου, και τις ιστορίες τους. Η γνωριμία μου με τον μέντορά μου και ταλαντούχο Πάρη Χαραλαμπίδη, μου άνοιξε τον δρόμο στην παιδική εικονογράφηση. Με ενθάρυνε και… έτσι ξεκίνησα αυτό το μαγικό ταξίδι. Ίσως επειδή πάντοτε, νοιώθω πως δεν έχω χάσει το παιδί μέσα μου, με βοήθησε και με βοηθά στο να μπορώ να ζωγραφίζω σαν παιδί. Δεν το αποφάσισα η αλήθεια είναι, δεν το ”διάλεξα”, εκείνο με διάλεξε, το αγάπησα όμως, όσο τίποτε και όσο με διαλέγει και με αγαπά θα το υπηρετώ.

Γνωρίστε μας την δουλειά σας.
Η δουλειά μου που φαίνεται προς τα έξω: Σχετικά με τη δουλειά μου, μέσα σε 10 χρόνια, έχω καταφέρει να εικονογραφήσω σχεδόν 100 βιβλία, τα περισσότερα παιδικά, έπειτα, έχω συμβάλλει σε αρκετά εξώφυλλα συλλογών, ποιητικών βιβλίων και μυθιστορημάτων και συνεργάζομαι με πολλούς εκδότες και αυτοεκδότες, δηλαδή συγγραφείς που εκδίδουν μόνοι το έργο τους. Έχω σκηνοθετήσει 3 ταινίες κινουμένων σχεδίων, ενώ στα σκαριά έχουμε την τέταρτη, που δυστυχώς δεν μπορώ να σας αποκαλύψω ακόμα. Είμαι μέλος του ΙΒΒΥ και είναι τεράστια τιμή, και κυρίως το ότι με επέλεξε μαζί με 9 ακόμη συναδέλφους να εκπροσωπήσουμε τη χώρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Παιδικής Εικονογράφησης στην Μπρατισλάβα. Έχω πολλά διεθνή βραβεία και ήμουν δύο φορές υποψήφια για το βραβείο ταινίας εμψύχωσης από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, και μία φορά στις Κάννες, στο CannesWorldFilmFestival.
Η δουλειά μου,η πραγματική:Να είμαι centre-back στην ομάδα. Ακόμα και αυτό που λέω δουλειά ”μου”, είναι αποτέλεσμα πολλών ανθρώπων που ήρθαν μαζί, πολλών ιδεών, πολλών ταλαντούχων καλλιτεχνών και λογοτεχνών που μαζί δημιουργήσαμε ένα έργο. Η δουλειά μου, η δική μου εάν θέλετε, είναι να βρίσκομαι εκεί, σε μια γωνία και να μπορώ μέσα από μια χαραμάδα να φανταστώ τι μπορεί να βλέπει ο συγγραφέας μέσα από το έργο του ή τι θα μπορούσε να βλέπει, όταν με αφήνει να ταξιδέψω λίγο βαθύτερα στη σκέψη του. Είμαι περίεργη και αυτό χρειάζεται έτσι ώστε μαζί να μπορούμε να βουτύξουμε στα άδυτα ενός έργου και να ανακαλύψουμε πράγματα που δεν είχαμε προσέξει νωρίτερα. Η δουλειά μου σαν εικονογράφος είναι μαζί με τον συνεργάτη μου να φτιάχνουμε όμορφες ιστορίες που μπορούν να ψιθυρίσουν κάτι στο αυτί του κόσμου, δίνοντάς του δύναμη να συνεχίσει στην πραγματικότητα και να ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο.

Όταν δημιουργείτe έχετε στο μυαλό σας την αίσθηση και την άποψη του κοινού ή εκφράζεστε και απολαμβάνετε την δημιουργία;
Και τα δύο, αλλά πρωτίστως το δεύτερο. Όταν αναλαμβάνω ένα βιβλίο σκέφτομαι πάντα το κοινό μας. Πού απευθύνεται το έργο. Μετά, όμως, σταματώ. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεκινάω. Όταν ζωγραφίζω, είμαι πολλές φορές χαοτική, χάνομαι στα χαρτιά και στον κόσμο των ιστοριών που εικονογραφώ. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκείνη την ώρα από τους ήρωες, και εμένα, που σαν μικρός εξερευνητής βρίσκομαι κάπου κρυμμένη και προσπαθώ να απαθανατίσω όσα περισσότερα μπορώ και βλέπω… Η εικονογράφηση είναι μια μορφή τέχνης, είναι έκφραση. Αλοίμονο όταν ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα από τη δημιουργία. Το ίδιο λέω και στους μαθητές μου, ότι είναι ένα όμορφο ταξίδι και μια απίστευτη εμπειρία και διαδικασία για όλους. Δεν χρειάζεται να έχεις πτυχία για να απολαύσεις ένα όμορφο και δημιουργικό ταξίδι. Μόνο θέληση, μα κυρίως αγάπη!

Ποιο είναι το πιο δύσκολο/ απαιτητικό κοινό; Τα μικρά παιδιά ή τα μεγάλα παιδιά;

Τα παιδιά δαγκωτό. Αυτά σε γειώνουν και σε απογειώνουν. Αυτά δεν ντρέπονται να σου πουν κατάμουτρα την αλήθεια, όπως και να είναι. Πολλές φορές οι μεγάλοι πνιγόμαστε από υποχρεώσεις, στη ζωή, στους άλλους, εξυπηρετούμε συμφέροντα, προσπαθούμε να κερδίσουμε κάτι μέσα από πελατιακές σχέσεις, γιατί έτσι μας έχουν κάνει… φθειρόμαστε σε μια πραγματικότητα νούμερων και κέρδους. Ψάχνουμε πάντοτε να βγούμε κερδισμένοι σε κάτι… Τα παιδιά, ουφ… τα ζηλεύω, γιατί δεν το έχουν αυτό, έχουν την ανεμελιά, το παιχνίδι, την πολυτέλεια να μπορούν μια μέρα να κάτσουν και να μην κάνουν τίποτα, γιατί μπορούν, γιατί η δουλειά τους και η μόνη τους έγνοια είναι το παιχνίδι και το όνειρο. Τα παιδιά είναι το πιο απαιτητικό κοινό, γιατί όσο μεγαλώνουμε, απομακρινόμαστε και δεν μπορούμε να μιλήσουμε στη γλώσσα τους.Ενόσω μεγαλώνουμε και φθειρόμαστε είναι μια τεράστια πρόκληση να παραμείνουμε οι ίδιοι παιδιά. Είναι αυτή η αιώνια μάχη Κάπταιν Χουκ και Πήτερ Παν, στην Χώρα του Ποτέ. Εμείς σαν Πειρατές, σχεδόν με το ζόρι βαλτοί σε αυτόν τον φανταστικό κόσμο, παλεύουμε με το αιώνιο παιδί, Πήτερ Παν, και τον κροκόδειλο-ρολόι (χρόνος) που μας κυνηγά και που μας υπενθυμίζει την θνητότητά μας…

Μελλοντικά σχέδια;
Θα ήθελα να βρω λίγο περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Τίποτα το συγκλονιστικό. Θα ήθελα να ζήσω και να απολαύσω λίγο περισσότερο τη ζωή μου. Ίσως ναι, να χαλαρώσω λίγο και να κάνω πράγματα που θα ήθελα, χωρίς να με νοιάζει το τι θα λέει ο κόσμος, πράγματα που θα έκαναν τα παιδιά ας πούμε, που θα έχουν πλάκα: Να κάνω περισσότερα πιτζάμα πάρτυ με τους φίλους μου, να δω όλα τα επεισόδια από τα Χελωνονιντζάκια στην τηλεόραση, να παίξω με τα μικρό μου Πόνυ… και youknowsomething? Itsfine! Θα ήθελα ίσως να ταξιδέψω κάποια στιγμή πάλι στη Θεσσαλονίκη, στη Δράμα, τη Σύρο και θα ήθελα να πάω και στην Κύπρο! Δεν έχω πάει ποτέ, και έχω πολλούς αναγνώστες, μου λένε οι φίλοι μου, που θα χαιρόμουν πολύ να τους γνωρίσω και να μιλήσουμε για τα βιβλία που τους αρέσουν και γιατί!

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;
Εύχομαι να μπορούμε να κάνουμε πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους και μας γεμίζουν, πράγματα που για μας έχουν νόημα, και μπορεί να φαίνονται α-νόητα σε μερικούς… αλλά σε μας σπουδαία. Ακόμα και ένα απλό πράγμα, να πάμε έξω και να πιούμε ένα ζεστό ρόφημα… μόνοι μας με τον εαυτό μας, γιατί έχουμε την ανάγκη να μας βγάλουμε έξω και να απολαύσουμε τη μοναχικότητά μας. Είναι και αυτό μέσα στο πρόγραμμα, και εάν νοιώθεις έτσι, να το κάνεις. Εύχομαι να μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας για να μπορέσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι της ευτυχίας μας και μόνο.

https://www.duende-art.com