Χρήστος Μωραΐτης “Στην Ιτέα ο κόσμος μας ”πνιγεί” με την αγάπη του”

Σε μια συνέντευξη αλλιώτικη από τις άλλες, που δεν έχει καθόλου επικαιρότητα , ο προπονητής του Γυμναστικού Συλλόγου Ιτέας Χρήστος Μωραΐτης εξομολογείται ότι έχει δεχτεί πολύ αγάπη από τον κόσμο της περιοχής.

Πότε και γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την προπονητική;
Από τη νεαρή μου ηλικία ,όταν ακόμα ήμουν ενεργός παίχτης ,έβλεπα με διαφορετικό μάτι το άθλημα. Προσπαθούσα να δω κάτι παραπάνω, να εμβαθύνω γενικότερα. Μου άρεσε το γεγονός, ότι ο προπονητής στο άθλημα του μπάσκετ, είναι πολύ πιο επιδραστικός σε σχέση με αλλά αθλήματα.
Στα δικά μου μάτια και στο επίπεδο του συλλόγου στο όποιο βρίσκομαι, προπονητής είναι αυτός που ξέρει τα πάντα και δεν ξέρει τίποτα τελικά. Είναι αυτός που κερδίζει και δεν επιβάλλει το σεβασμό ,αυτός που κερδίζει την εμπιστοσύνη των αθλητών του, που είναι ψυχολόγος. Αυτός που διαχειρίζεται 1000 διαφορετικές καταστάσεις, αυτός που είναι δεύτερος πατέρας και τελικά είναι αυτός που θα σε έχει επηρεάσει τόσο στην ζωή σου, που θα τον δεις μετά από 10 χρόνια και δεν θα αλλάξεις πεζοδρόμιο για να μην του μιλήσεις…

Πως χειρίζεστε την κριτική από τους οπαδούς;
Η κριτική είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της δουλειάς. Όταν είναι καλοπροαίρετη ,είναι και αποδεκτή. Μεγαλύτερη κριτική όμως κάνω εγώ στον εαυτό μου, συνεπώς δεν τίθεται θέμα. Στην Ιτέα πάντως όλος γενικά ο κόσμος, εκτιμά και αγκαλιάζει την προσπάθεια που κάνει ο Γυμναστικός Σύλλογος .Και όχι μόνο δεν μας κάνει αρνητική κριτική, αλλά μας ”πνιγεί” με την αγάπη του.Η θέση του προπονητή έχει μεγάλη ευθύνη .Συνήθως όταν μια ομάδα δεν πάει καλά ,είναι ο πρώτος που την ‘ πληρώνει’. Ποιά είναι η άποψή σας πάνω σε αυτό;
Ο προπονητής είναι στις περισσότερες των περιπτώσεων ο απόλυτος υπεύθυνος για το σχεδιασμό και την κατάρτιση μιας ομάδας το καλοκαίρι. Ως εκ τούτου λοιπόν, αν η ομάδα πετύχει τους στόχους της, όλοι καρπώνονται την επιτυχία. Αν πάει κάτι στραβά κατά την διάρκεια της χρονιάς, είναι φυσικό να φύγει ο προπονητής ή να παραιτηθεί για να αλλάξει κάτι στην ομάδα, μιας και είναι αδύνατο να φύγουν όλοι οι παίχτες. Στην δουλεία μας λέμε πως η νίκη έχει πολλούς πατεράδες αλλά η ήττα είναι ορφανή.

Ποιός είναι ο ρόλος που παίζουν οι ακαδημίες σε μια ομάδα;
Έχω ξαναπεί πως τα τμήματα υποδομής ενός συλλόγου, είναι οι ρίζες του και τα κλαδιά του είναι το αντρικό του τμήμα. Αν δεν υπάρχουν στερεές ρίζες το δέντρο θα πέσει αργά ή γρήγορα.
Στις υποδομές όμως ,πρέπει να υπάρχουν καταρτισμένοι παιδαγωγοί-προπονητές ,γιατί εκεί τα παιδιά μαθαίνουν τα βασικά που τους ακολουθούν για μια ζωή. Θέλουμε κανένα παιδί να μην φεύγει από το μπάσκετ. Να έρχονται στο γήπεδο και να φεύγουν με χαμόγελο. Να αναφέρω πως τα περισσότερα σωματεία πέφτουν στην παγίδα και τοποθετούν στα τμήματα υποδομής ,κάποιον ο όποιος δεν έχει την κατάλληλη κατάρτιση, γιατί στα τμήματα υποδομής πρώτα πρέπει να είσαι παιδαγωγός και μετά προπονητής.
Συνεπώς δεν έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα στην παραγωγική διαδικασία.
Γιατί και τα τελευταία χρόνια έχουμε κάμψη στο ελληνικό μπάσκετ. Αυτό ήταν και το αντικείμενο συζήτησης στην τελευταία συνάντηση με τους ανθρώπους της ομοσπονδίας.

Πως αντιμετώπιζες τους προπονητές ,όταν εσύ ήσουν παίκτης;
Είχα αρκετούς προπονητές. Τους αντιμετώπισα όλους με εκτίμηση και σεβασμό. Πηρά από τον καθένα διαφορετικά στοιχεία ,που με βοήθησαν στο να διαμορφώσω την δική μου φιλοσοφία.

Υπάρχουν κάποιοι παίκτες από την ομάδα σας ,που θα μπορούσαν να κάνουν μεγάλη καριέρα στο μπάσκετ;
Υπήρχαν, και θα υπάρχουν πάντα ταλέντα που αν ακολουθούσουν μια συγκεκριμένη διαδικασία θα κάνουν καριέρα στο μπάσκετ. Αυτή η διαδρομή όμως είναι μεγάλη και πολύ δύσκολη. Αν ο δρόμος για την επιτυχία ήταν εύκολος, θα τον είχαν περάσει όλοι. Επειδή όμως μπορεί την εφημερίδα σας να την διαβάζουν και μικρά παιδιά, θα πρέπει να πω ότι διάβασα τελευταία μια μελέτη που λέει ότι στην Ελλάδα ανά ηλικιακή ομάδα ( π.χ γεννηθέντες το 2007), μόνο 4 παιδιά από τα χιλιάδες που παίζουν μπάσκετ θα παίξουν στην α1 και από τα 4 τα 2 μόνο θα υπογράψουν συμβόλαιο, τα όποια θα εξασφαλίζονται οικονομικά. Συνεπώς, πρωταρχικός στόχος μας, είναι τα παιδιά να μην παραμελούν τα μαθήματα τους και ότι το μπάσκετ τις περισσότερες φορές είναι σε δεύτερη μοίρα.

Υπάρχει κάποιο μυστικό για να κερδίζετε την εμπιστοσύνη των παικτών σας;
Μυστικό δεν υπάρχει. Η εμπιστοσύνη κερδίζεται μέσα από την εν γένει παρουσία σου στην ομάδα, από την διαδρομή σου στον χώρο και κυρίως από τις γνώσεις σου. Αν οι αθλητές σου έχουν περισσότερες γνώσεις από εσένα τότε θα εκτεθείς…

Πολιτική και αθλητισμός πάνε μαζί; Ποια η άποψή σας;
Αθλητισμός και πολιτική είναι δυο έννοιες τελείως αντίθετες. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνδέονται. Το αθλητικό ιδεώδες πρέπει να παραμένει ανεξάρτητο και αμόλυντο από την πολιτική γιατί σε διαφορετική περίπτωση οι νέοι άνθρωποι θα απομακρύνονται από τον αθλητισμό.
Όταν εμπλέκεται η πολιτική στον αθλητισμό, δημιουργούνται εντάσεις και προβλήματα. Προβλήματα διαφθοράς και εντάσεις στον κόσμο. Στην χωρά μας όμως, δυστυχώς υπάρχει αυτή η πελατειακή σχέση που έχει οδηγήσει σε χαμηλά επίπεδα την ανάπτυξη και εξέλιξη του αθλητισμού μας.

Τα τελευταία χρόνια είναι έντονη η χρήση της βίας αλλά και τα φαινόμενα ρατσισμού στα γήπεδα .Τι πιστεύετε για αυτό;
Η βία στον αθλητισμό είναι ένα διαχρονικό ,τεράστιο παγκόσμιο κοινωνικό-πολίτικο φαινόμενο, που έχει βαθιά τις ρίζες του στον χρόνο. Οι αίτιες είναι πολλές και γνωστές και θα χρειάζονταν όλα τα φύλλα της εφημερίδας για να το αναλύσουμε.
Επιγραμματικά λοιπόν, να αναφέρουμε ότι το χαμηλό πνευματικό επίπεδο ,η έλλειψη ιδανικών, η έλλειψη αξιών και η έλλειψη οραμάτων των νέων αυτών ανθρώπων, τους οδηγούν στην περιθωριοποίηση και κατ΄ επέκταση στην παραβατικότητα.
Η ανεργία που μαστίζει την σημερινή κοινωνία και η ”πιεστική” καθημερινότητα μας ,είναι στοιχεία που συμβάλλουν κι αυτά αρνητικά. Επίσης η εμπορευματοποίηση γενικότερα του αθλητισμού, καλλιεργεί με κάθε τρόπο τη νίκη και οξύνει γενικότερα την κατάσταση.
Αφήνω τελευταία την κρίση που υπάρχει στον θεσμό της οικογενείας καθώς και στην εκπαίδευση και θεωρώ πως μόνο μέσω αυτών μπορούμε να βρούμε την λύση. Μέσω δηλαδή της παιδείας, των αρχών και των αξιών που πρέπει να παρέχει η οικογένεια πρώτα και η εκπαίδευση κατά δεύτερον ,θα δημιουργήσουν συνθήκες ώστε να έχουμε σωστές προσωπικότητες στην κοινωνία. Σίγουρα πάντως πρέπει να έχουμε μια κοινωνικό-προληπτική δράση και όχι κατασταλτική στρατηγική προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τις γενεσιουργές αίτιες.

Ποιά είναι για εσένα μέχρι τώρα η καλύτερη επιτυχία που έχεις σημειώσει;
Για μένα η επιτυχία δεν ορίζεται με βάση τους τίτλους που έχω κατακτήσει ή τις κατηγορίες που έχω κοουτσάρει. Για μένα η επιτυχία μου είναι όπως είπα και παραπάνω, ότι αθλητές που είχα πριν δέκα χρόνια με χαιρετούν στο δρόμο. Δεν υπάρχει κατά την γνώμη μου, μεγαλύτερη επιτυχία από την αγάπη που λαμβάνεις από τους αθλητές σου κι αυτό δεν ανταλλάσσεται με τίποτα.

Πόσο καλούς προπονητές έχουμε στην Ελλάδα;
Σε υψηλό επίπεδο έχουμε θα έλεγα σχολή. Πολύ κάλους προπονητές σε πολύ υψηλού επίπεδου ομάδες. Εκεί που πάσχουμε αυτήν την στιγμή, είναι οι προπονητές στις υποδομές και πρέπει να σκύψουμε όλοι πάνω από αυτό το πρόβλημα ώστε να βρεθεί λύση.

Χαρακτηρισέ μου με μια λέξη τους: Ατεντοκούνμπο ,Σπανούλη ,Διαμαντίδη, Νίκο Γκάλη.
Αντετοκούνμπο = φαινόμενο, Σπανούλης =ανταγωνιστικός, Διαμαντίδης =ορχήστρα, Γκάλης =μύθος.