Υπό καθεστώς προστασίας το Αλουμίνιον

 Πηγή: Έντυπη έκδοση «ΩΡΑ της ΦΩΚΙΔΑΣ»

Στην Επιτροπή Ανταγωνισμού προσέφυγε ο όμιλος Μυτιληναίου για την εταιρεία Ευρωπαϊκοί Βωξίτες, ώστε να εξασφαλίσει εξάμηνη παράταση στην τροφοδοσία του εργοστασίου Αλουμίνιον της Ελλάδος σε συμβιβαστική τιμή, αλλά και για να το χρησιμοποιήσει ως μέσο πίεσης για να κλείσει η 10ετής συμφωνία των δυο εταιρειών.

Απολύτως αναγκαία για το Αλουμίνιο η συμφωνία

Για τον κ. Μυτιληναίο η συμφωνία αυτή είναι εντελώς απαραίτητη για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας και απρόσκοπτης πορείας του εργοστασίου, το οποίο είναι δεσμευμένο με μεγάλα συμβόλαια έναντι των δικών του πελατών, τα οποία περιλαμβάνουν και υψηλά πέναλτι (ρήτρες) σε περίπτωση μη έγκαιρης παράδοσης των συμφωνημένων ποσοτήτων.

Στον όμιλο Μυτιληναίου ανήκει η εταιρεία Δελφοί – Δίστομο από την οποία προμηθεύεται το 40% περίπου του συνολικού βωξίτη που χρειάζεται. Ένα μικρό ποσοστό προέρχεται από τροπικό βωξίτη και το υπόλοιπο 40- 45% το προμηθεύεται από τον κ. Πολυχρονόπουλο.

Η πίεση που είχε ασκηθεί το προηγούμενο διάστημα από τον μεν όμιλο μυτιληναίου να μείνει χαμηλά η τιμή και από το δεν κ. Πολυχρονόπουλο να πάει όσο το δυνατόν πιο ψηλά, αλλά και οι φήμες που κυκλοφόρησαν από την Ευρωπαϊκοί Βωξίτες ότι έχει βρει άλλους πελάτες να αντικαταστήσει τον κ. Μυτιληναίο, οδήγησαν το δεύτερο στην πόρτα της Επιτροπής Ανταγωνισμού.

Τι είναι η Επιτροπή Ανταγωνισμού και γιατί προσέφυγε εκεί

Η Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι η ελληνική αρχή προστασίας ανταγωνισμού. Είναι ανεξάρτητη διοικητική αρχή που έχει ως στόχο την διαφύλαξη των αρχών του ανταγωνισμού, εφαρμόζοντας το Δίκαιο κατά των περιορισμών του Ανταγωνισμού. Σε επιμέρους τομείς της αγοράς υπάρχουν ειδικές ρυθμιστικές αρχές που αναλαμβάνουν τη διαφύλαξη του ανταγωνισμού.

Ο κ. Μυτιληναίος προσέφυγε εκεί γιατί η εξαγορά της εταιρείας Ευρωπαϊκοί Βωξίτες από την ΚΕΡΝΕΟΣ, η οποία παράλληλα είναι και μεγαλομέτοχος της ΕΛΜΙΝ περιορίζει δραματικά τον ανταγωνισμό στην αγορά.

Ειδικότερα, ο κ. Μυτιληναίος προ της εξαγοράς είχε δυο προμηθευτές και μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα στην εταιρεία Ευρωπαϊκοί Βωξίτες συμφερόντων Κυριακόπουλου και ΕΛΜΙΝ συμφερόντων Βαρδινογιάννη – Πολυχρονόπουλου. Η εξαγορά όμως οδήγησε στο αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μονοπωλιακές συνθήκες και αυτό ακριβώς θα ισχυριστεί ο κ. Μυτιληναίος.

Μια αγοραπωλησία που δεν εγκρίθηκε ποτέ

Οι δυο εταιρείες μπορεί θεωρητικά να μη συγχωνεύτηκαν, αλλά η πλευρά Μυτιληναίου μπορεί εύκολα να αποδείξει ότι τις τρέχει το ίδιο Διοικητικό Συμβούλιο, κάτι που στοιχειοθετεί τους ισχυρισμούς για περιορισμό της ανταγωνιστικότητας και τη δημιουργία μονοπωλιακών συνθηκών.  Από την πλευρά της η εταιρεία Ευρωπαϊκοί Βωξίτες θα κληθεί να αποδείξει ότι οι δυο εταιρείες έχουν διαφορετικά συμφέροντα και άλλη πελατεία. Αναμένεται να ισχυριστεί ότι δεν περιορίζεται ο ανταγωνισμός, καθώς ο κ. Μυτιληναίος έχει και την επιλογή της Τουρκίας για να προμηθευτεί. Ωστόσο, το θέμα Τουρκίας δεν είναι εύκολο να γίνει αποδεκτό, καθώς δεν είναι ίδιας ποιότητας ο βωξίτης και η Τουρκία δεν είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Έχει μεγάλη σημασία όμως να δούμε το γιατί προσέφυγε τώρα ο κ. Μυτιληναίος και δεν το έκανε από την αρχή της εξαγοράς. Θα πρέπει καταρχήν να σημειωθεί ότι έχει ένα μεγάλο χαρτί στα χέρια του και αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι ενώ θα έπρεπε να έχει ερωτηθεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού αν εγκρίνει την εξαγορά πριν αυτή γίνει, δεν το έκαναν.  Αν ο κ. Μυτιληναίος καταφέρει να αποδείξει ότι η εξαγορά περιορίζει τον ανταγωνισμό, όπου καλά γνωρίζοντες τα θέματα αυτά, εκτιμούν ότι θα το αποδείξει εύκολα, τότε η Επιτροπή μπορεί να γνωμοδοτήσει ότι δεν την εγκρίνει.

Σκληρό μπρα ντε φερ

Τι θα συμβεί όμως αν φτάσουν εκεί τα πράγματα και τι θα σήμαινε μια τέτοια απόφαση για την Ευρωπαϊκοί Βωξίτες; Αν δεν εγκριθεί η εξαγορά και συνεχίσει η ιδιοκτησία της την άκαμπτη τακτική που ακολουθεί τότε θα έρθει αντιμέτωπη με τόσο μεγάλα πρόστιμα που θα μπαίνουν συνεχώς, όπου δεν θα μπορέσει να σταθεί και θα αναγκαστεί να διώξει από πάνω της τη μια από τις δυο εταιρείες, είτε την Ευρωπαϊκοί Βωξίτες, είτε την ΕΛΜΙΝ και αν φτάσουν σε εκείνο το σημείο τα πράγματα θα αναγκαστούν να την ξεφορτωθούν «κοψοχρονιά».

Οι μεγάλες εταιρείες όμως, έχουν συνηθίσει σε άλλη τακτική και δεν φτάνουν συνήθως στο σημείο η μια να κατασπαράσσει την άλλη. Έχουν ή φροντίζουν να βρίσκουν ένα κώδικα επικοινωνίας. Η προσφυγή Μυτιληναίου στην Επιτροπή Ανταγωνισμού αποτελεί και ένα τέχνασμα που θα αναγκάσει τον «αντίπαλο» να κάτσει στο τραπέζι να συζητήσει, στοχεύοντας φυσικά να ρίξει νερό στο κρασί του. Η πίεση μιας ενδεχόμενης αρνητικής απόφασης της Επιτροπής Ανταγωνισμού μπορεί να οδηγήσει σε πολλές λύσεις, πριν ακόμη βγει. Ενδεχόμενο αποτελεί να κλείσει η συμφωνία σε συναινετική τιμή ή και να συμμετάσχει ως μέτοχος ο κ. Μυτιληναίος. Σε άλλη περίπτωση θα πρέπει να αλλάξει η μετοχική μορφή των δυο εταιρειών και να έχουν διαφορετικές διοικήσεις, μια λύση επικίνδυνα σύνθετη και αρκετά ριψοκίνδυνη.

Κατ’ αρχήν συμφωνία, όχι οριστική – Αβέβαιο το μέλλον του κ. Πολυχρονόπουλου στη Φωκίδα

Η εξαγορά την ΚΕΡΝΕΟΣ από την IMERYS  παρά τα όσα λέγονται δεν έχει ακόμη οριστηκοποιηθεί. Ανακοινώθηκε η κατ’ αρχήν συμφωνία των δυο κολοσσών, αλλά κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα προχωρήσουν και στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν και συνήθως σε εταιρείες τέτοιων μεγεθών, η πρώτη ανακοίνωση σπάνια διαψεύδεται στην πορεία.

Αν η συμφωνία ολοκληρωθεί και η διαχείριση περάσει στα χέρια της IMERYS, αυτό που έχει σημασία είναι τι θα γίνει με το μεταλλείο της Φωκίδας. Όταν ο Διευθύνων Σύμβουλος κ. Λυμπέρης Πολυχρονόπουλος ανακοίνωσε το νέο της συμφωνίας στους εργαζόμενους ήταν ιδιαίτερα καθησυχαστικός, καθώς όπως τους εξήγησε δεν πρέπει να ανησυχούν γιατί ο ίδιος θα παραμείνει στο μεταλλείο για τα επόμενα δυο χρόνια (σ.σ. αν και νομίζουμε ότι η παραμονή του ανησυχεί περισσότερο τους εργαζόμενους από την αποχώρησή του).

Αυτό το είπε ο κ. Πολυχρονόπουλος γιατί του έχει ανατεθεί το management του μεταλλείου για ορισμένο χρόνο με συμβόλαιο όπου, αν δεν κάνουμε λάθος λήγει το 2019. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι αν η συμφωνία κλείσει με την   IMERYS η εταιρεία δεν μπορεί ή δεν είναι σε θέση να σπάσει το συμβόλαιο, να τον αποζημιώσει και να βάλει όποιον θέλει στη θέση του. Υπό την προϋπόθεση ότι θα δείξει το ανάλογο ενδιαφέρον και ότι θα θέλει να κάνει κάτι τέτοιο. Και το αν θα θέλει θα εξαρτηθεί καθαρά από τον τρόπο λειτουργίας του μεταλλείου και τους όρους ασφαλείας που καθορίζουν και το εν γένει κόστος λειτουργίας του μεταλλείου. 

Διακυβεύονται δυο κοινωνίες

Οι ιδιοκτησίες και τα βασικά στελέχη των εταιρειών διακυβεύουν συμφέροντα και εκατομμύρια. Στην πραγματικότητα όμως από αυτές τις εταιρείες κρέμονται δυο ολόκληρες κοινωνίες. Κρέμονται όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που κάθε μέρα τις υποστηρίζουν και τις λειτουργούν για να κερδίσουν μόνο ένα μεροκάματο που θα τους επιτρέψει να θρέψουν τις οικογένειές τους με την όποια αξιοπρέπεια μπορεί να τους εξασφαλίσει ο μισθός τους. Και μπορεί, στην πρόσφατη εκδήλωσή του ο κ. Μυτιληναίος να καυχήθηκε ότι απέτρεψε ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη στο εργοστάσιο μειώνοντας στο κόστος λειτουργίας κατά 50%, αλλά αυτή η συμπύκνωση των οικονομικών μεγεθών σήμανε και την συρρίκνωση των εισοδημάτων των εργατών και των εργαζομένων. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τον κ. Πολυχρονόπουλο που ισχυρίζεται ότι μείωσε τα κόστη σε ένα ασύλληπτο ποσοστό!

Η συμφωνία ανάμεσα στον κ. Πολυχρονόπουλο και τον κ. Μυτιληναίο δεν θα άγγιζε και δεν θα ενδιέφερε κανέναν, αν από το Αλουμίνιον, τη Δελφοί – Δίστομο, την Ευρωπαϊκοί Βωξίτες και την ΕΛΜΙΝ δεν συντηρούνταν δυο κοινωνίες, η Φωκίδα και η Βοιωτία των οποίων οι εταιρείες αυτές αποτελούν βασική πηγή εσόδων.

Δυστυχώς όμως οι εταιρείες διαπραγματεύονται σκληρά και δεν μετρούν τους χιλιάδες ανθρώπους που εξαρτούνται από αυτές, αλλά μόνο τα κέρδη και τους οικονομικούς όρους μιας συμφωνίας!!!