Το τέλος της κρίσης δεν γίνεται με «έναν νόμο με ένα άρθρο»

 

1. Αστάθεια – Κοινωνική κόπωση 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και ο κ.Τσίπρας ξεδιπλώνουν καθημερινά τον σχεδιασμό τους για “το τέλος των μνημονίων”. 

Αυτός ο επικοινωνιακός σχεδιασμός, εξελίσσεται: 

• σε μια ασταθή πολιτικά και οικονομικά Ευρώπη – οι Ιταλοί έχουν την σκυτάλη της αστάθειας αυτήν τη φορά – και 

• στην Ελληνική κοινωνία, κουρασμένη και απογοητευμένη από την διαχείριση της κρίσης, με την αγωνία της για λύση και πραγματικά καλές ειδήσεις. 

 

2. Διαπραγμάτευση τρίτων για εμάς – Το Μνημόνιο του κ. Τσίπρα.

Η όλη διαδικασία που γίνεται εκτός χώρας για το θέμα έχει πρωταγωνιστές την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ (ουσιαστικό σύμμαχο σε ζητήματα απομείωσης του χρέους το γνωστό μας Eurogroup και την Γερμανική Κυβέρνηση. Η Ελληνική πλευρά παρακολουθεί.

 

3. Το Μνημόνιο του κ. Τσίπρα. Προσθέστε 80δις.

Οι παρούσες διεργασίες αφορούν την παράταση της κρίσης και των αναγκών δανεισμού 1ον γιατί ο Σαμαράς επέλεξε το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης» και δεν έκλεισε την αξιολόγηση τον Νοέμβριο του 2014 και 2ον το νέο πρόγραμμα που αναγκάστηκε να πάρει η Χώρα μετά την απροκάλυπτη πλάνη του καλοκαιριού 2015. 

 

4. Η επιχειρηματολογία της “καθαρής εξόδου”  δεν απάντησε στο ερώτημα για τα αίτια της κρίσης που οδήγησαν στα μνημόνια.

Η επιχειρηματολογία της “καθαρής εξόδου”  στις αγορές σε λίγους μήνες από τώρα, αλλά και τα σενάρια και προτάσεις για μηχανισμούς προληπτικής γραμμής και βοηθείας, μονοπώλησαν – έως της εμφάνιση του Μακεδονικού – τη συζήτηση στη δημόσια συζήτηση. 

Αυτή η δημόσια συζήτηση δεν απάντησε στο ερώτημα για τα αίτια της κρίσης που οδήγησαν στα μνημόνια. Δυστυχώς υιοθέτησε και ενίσχυσε συνθήματα έναντι μιας ουσιαστικής ανάλυσης πρόβλεψης αντιμετώπισης κινδύνων και οδήγησε σε εκ νέου χαρακτηρισμούς “των περισσότερο ή λιγότερο πατριωτών”.

 

5. Κανένας διχασμός δεν βοήθησε τη Δημοκρατία.

Κανένας διχασμός δεν μας πήγε πουθενά πέρα από την πόρτα του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς συμπεριφοράς και αντίληψης. 

Υπάρχουν επιτυχίες και αποτυχίες, τραγικά λάθη και μεγάλες θυσίες στην πολιτική ζωή, μεθοδεύσεις, μικροπολιτικές ή πολιτική ανοιχτών οριζόντων, όχι “προδότες, μειοδότες, πουλημένοι”. 

Έζησα το διχασμός προσωπικές επιθέσεις και τον πετροπόλεμο των “αγανακτισμένων”. Ποτέ δεν θα ζητήσω ως τιμωρία την επαναφορά του και για κανέναν, αντίθετα θα είμαι απέναντι σε συμπεριφορές προσβολής και απαξίωσης.

 

6. Μας ενδιαφέρει να υπηρετήσουμε το Εθνικό Συμφέρον: 

Τότε μας ενδιαφέρουν και θα μας βασανίζουν τα ερωτήματα του πως:  

• Ποτέ ξανά δεν θα βρεθεί η Χώρα σε καθεστώς οικονομικής ασφυξίας, 

• Τα Εθνικά μας ζητήματα θα έχουν σαφή εθνική στρατηγική και δεν θα ζήσουμε ατύχημα ή εθνική ήττα, ούτε από λάθος, ούτε από αμετροέπεια στην πολιτική συμπεριφορά, 

• Θα θεραπεύσουμε με τον δικαιότερο και ταχύτερο δυνατό τρόπο τον εξοστρακισμό των ανθρώπων από το δικαίωμα της ζωής τους, 

– πως δηλαδή θα προστατεύσουμε συντάξεις, 

– πως θα ενισχύσουμε την ασφαλή απασχόληση και την ανάπτυξη και 

– πως θα εξασφαλίσουμε ένα κοινωνικό κράτος, υγεία, παιδεία, πρόνοια, που όντως λειτουργεί. 

 

7.Ούτε για την κρίση, ούτε για τα εθνικά μας θέματα, όπως το Μακεδονικό διαμορφώθηκε εθνική στρατηγική. Το πρώτο το πληρώσαμε με διχασμό και συνομωσιολογία και παράταση και εμβάθυνση της κρίσης, το δεύτερο δυστυχώς με αναδυόμενο νέο διχασμό. 

 

8. Η έξοδος από την κρίση είναι προοδευτική πολιτική επιλογή.

Η έξοδος από την κρίση είναι πολιτική επιλογή και έχει σαφές πρόσημο, προοδευτικό, γιατί απαιτεί και κοινωνική δικαιοσύνη και λειτουργία των θεσμών και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που απελευθερώσουν υγιείς δυνάμεις από την συναλλαγή και τον πελατειασμό. 

Είναι η πολιτική επιλογή της εξωστρέφειας, της αλήθειας των δεδομένων και των επιστημών, απέναντι στην καλλιέργεια εθνικισμού και φοβικότητας, λαϊκισμού, σεναρίων συνωμοσίας, δοξασιών και ψεκασμού. 

Είναι η πολιτική επιλογή που σέβεται τον Πολίτη και τον καλεί να αναλάβει την ευθυνη του, απέναντι στην αντίληψη του να είμαστε πολιτικά επικίνδυνοι, πάντα αρεστοί, όπου φυσάει ο άνεμος, στη συναλλαγή. 

 9. Η συντήρηση δεν θέλει λύση.

Όσοι επέλεξαν και όσοι σήμερα επιλέγουν να μιλούν ισοπεδωτικά, επιδεικνύοντας ασέβεια και τραμπουκισμό, ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα μπορούσαν γίνουν δημιουργικός μοχλός της λύσης, αντίθετα θα παραμείνουν ως ο ορισμός της βαθιάς συντήρησης. 

Γιατί δεν πιστεύουν ούτε σε μιαν άλλη κοινωνία και σε ένα πολιτικό σύστημα μη εξαρτημένο. 

Ούτε στάθμισαν ποτέ τις επιπτώσεις του διχαστικού λόγου και της άσκησης βίας στην διαμόρφωση μιας αντίληψης ανοχής έναντι της ακροδεξιάς – την οποία μέρος της ΝΔ θεωρεί εκλογική δεξαμενή ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με τους ΑΝΕΛ. 

 

10. Συνεννόηση έξοδος από την κρίση, 

Πετροπόλεμος παράταση της.

Η κρίση πέρασε και από Ιρλανδία και από Ισπανία και από Πορτογαλία και από την Κύπρο. Και οι τέσσερεις αυτός χώρες δημιούργησαν πεδίο βασικής πολιτικής συνεννόησης απέναντι στις δύσκολες συνθήκες και δεσμεύσεις. Εδώ πετροπόλεμος. 

Και παράταση και της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης και πολιτική απαξίωση. 

 

11. Τις αμέσως επόμενες ημέρες – εβδομάδες πρέπει: 

11.1.Να κλείσει το θέμα για το ρόλο του ΔΝΤ και την έκθεση αυτού για την βιωσιμότητα του χρέους, 

11.2. Να κλείσει η συμφωνία για τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και να αποσαφηνιστεί αν και πως θα συνδεθούν με δεσμεύσεις της χώρας, 

11.3 Να ανακοινωθεί με κάθε σαφήνεια το είδος της μεταμνημονιακής εποπτείας της ελληνικής οικονομίας.

 Εώς στιγμής και υπό του βάρος του Μακεδονικού, κανείς διάλογος, καμιά εθνική και εδώ στρατηγική και καμιά ουσιαστική τοποθέτηση απο κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση για το αν η “καθαρή” έξοδος ή όχι από τα μνημόνια συνεπάγεται και την υπέρβαση της κρίσης. 

 

12. Δεδομένα: 

12.1. Με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου λίγες μέρες πριν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ δεσμεύει τη χώρα με δημοσιονομικά μέτρα (συντάξεις 2019 και αφορολόγητο από 2020) για τα έτη 2019 και 2020 και με υψηλούς στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα, τουλάχιστον μέχρι το 2022 δηλαδή για 4 χρόνια μετά τη τυπική λήξη του Τρίτου Μνημονίου, στοιχεία αρνητικά για την διάθεση πόρων για ανάπτυξη. 

12.2. Μετά τον Αύγουστο τα επιτόκια με τα οποία θα δανειζόμαστε από τις αγορές θα είναι πολύ υψηλότερα από αυτά των θεσμικών δανειστών και άρα θα αυξηθεί το κόστος δανεισμού και θα μειωθεί ο δημοσιονομικός χώρος για να στηρίξει την ανάπτυξη.

12.3. Άγνωστος Χ η διεθνής συγκυρία και τι μπορεί να προκαλέσει σε συνθήκες για μείωση ή αύξηση επιτοκίων. 

 

13. Πως θα φύγουμε οριστικά από την κρίση; 

Ικανή και αναγκαία συνθήκη για την έξοδο από την κρίση είναι ενίσχυση των Ιδιωτικών Επενδύσεων στο καινοτόμο και εξωστρεφές τμήμα της οικονομίας που θα επιτρέψουν ανάπτυξη και τη δημιουργία νέων και ποιοτικών θέσεων εργασίας. 

Έξοδος από την κρίση σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία και η ελληνική δημόσια διοίκηση έχουν κάνει, με την μεγαλύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση, τις απαραίτητες αλλαγές ώστε το σύστημα να είναι βιώσιμο.

Με απλά λόγια, ο επόμενος κύκλος οικονομικής ή νομισματικής κρίσης – από όποια εξωγενή αιτία – να μην μας πετάξει εκ νέου εκτός συστήματος αγορών, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει: 

– Τα εμπορεύματα και οι παροχή υπηρεσιών μας να μπορούν να σταθούν σε μια διεθνή ανταγωνιστική, εξελισσόμενη οικονομία. 

– Το σύστημα δικαιοσύνης μας να είναι κατ αρχάς ανεξάρτητο, σεβαστό, αποδοτικό. 

– Άμεσα να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε διεθνή ιδιωτικά κεφάλαια – κάπου στα 100 δις είναι ο υπολογισμός – για επενδύσεις που θα βοηθήσουν να κινηθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας, να αναταχθεί και να μετεξελιχθεί και να προσφέρει τις ασφαλείς θέσεις εργασίας για την μείωση της ανεργίας.

-  Άμεσα να δούμε τι θα κάνουμε με την νέα ωρολογιακή βόμβα του συστήματος, τα κόκκινα δάνεια και το ιδιωτικό χρέος, τις ληξιπρόθεσμες προς το Δημόσιο οφειλές, πάνω από 100 δις προς Δημόσια Ταμεία – Εφορίες και πάνω από 30 δις στα Ασφαλιστικά Ταμεία. 

– Και ας έχουμε κατά νου πως αν δεν κινηθεί η οικονομία και αν δεν μειωθεί δραματικά η ανεργία δεν θα σωθεί κανένα ασφαλιστικό. 

 

14. Τι άλλο θα «παρατηρούν» οι ιδιώτες θεσμικοί επενδυτές – ποιες μεταρρυθμίσεις θα αναζητήσουν τα ξένα κεφάλαια : 

– Αν θα διατηρηθεί η νομοθετική πρόβλεψη  για την κατάρτιση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, 

– Αν θα διατηρηθεί η νομοθετική πρόβλεψη για την Διαύγεια, την ανεξαρτησία της ΑΑΔΕ;

– Αν θα  τοποθετούνται οι Γενικοί Γραμματείς με αξιοκρατικό και διαφανή τρόπο και δεν θα επιλέγονται με κριτήριο την πολιτική τους στράτευση,

– Αν θα απλοποιηθεί η διαδικασία έναρξης επιχειρηματικής δραστηριότητας,

– Αν θα αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης.

– Αν θα προχωρήσουν οι διαδικασίες για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης και η αξιολόγηση των εργαζομένων στο δημόσιο.

Λίγο ή πολύ τα παραπάνω θα αξιολογήσουν θεσμικοί επενδυτές, ως ποιοτικά στοιχεία, για να φέρουν κεφάλαια στη χώρα, όπως και την ανακοίνωση και υλοποίηση μέτρων ελάφρυνσης χρέους -καλοκαίρι του 2018 – ώστε να μειωθεί ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα από 3,5% στο 2% περίπου του ΑΕΠ.

 

 15. Χρειαζόμαστε τον Πολίτη, όχι τον Ιδιώτη. Και αξιόπιστο πολιτικό σύστημα.

Όσο η αξιοπιστία της χώρας είναι υπό αμφισβήτηση, η συνεννόηση ανύπαρκτη, ο διχασμός προ των πυλών και ο δημόσιος διάλογος προσβλητικός, οι παραπάνω στόχοι – οριστική έξοδος από την κρίση – αλλαγή του παραγωγικού προτύπου – λειτουργία κράτους και ανεξαρτησία θεσμών – γίνονται περισσότερο δύσκολοι. 

Το στοίχημα θα είναι, η λογική και προοδευτικός λόγος απέναντι στην παρακμή της πολιτικής. 

Το μισό εκλογικό σώμα απέχει της πολιτικής και της συμμετοχής του σε εκλογές. 

Απαξία και απογοήτευση – χωρίς να δικαιολογώ την αποχή, χρειαζόμαστε τον Πολίτη, όχι τον Ιδιώτη. 

Όσο πιο γρήγορα καταφέρουμε να κινήσουμε τα γρανάζια της Αλλαγής, της οριστικής και με ασφάλεια εξόδου από την κρίση τόσο μεγαλύτερο το όφελος για την κοινωνία και για θέματα Δημοκρατίας και για θέματα Δικαιωμάτων που χάθηκαν.

 

:1.  (αν μας ενδιαφέρει η άντληση κεφαλαίων από διεθνείς αγορές  – διαφορετικά πρέπει να βρούμε τα παραπάνω 100δις μόνοι μας)

2. Ήδη έγινε μεγάλη συζήτηση και φασαρία για την προσπάθεια της Κυβέρνησης να στήσει τους διαγωνισμούς με αποτέλεσμα τα τεχνικά κλιμάκια να μπλοκάρουν τη διαδικασία.