Το σενάριο με τα «λεφτόδεντρα»

 

Κοιτάζεις τη ζωή προς τα πίσω, στα χρόνια που πέρασαν και πλέον ακούς μόνο ιστορίες και βλέπεις ανθρώπους, οι πατεράδες και οι παππούδες μας, με σκληρές ζωές. Φτώχεια για τους περισσότερους, ζωή χωρίς δικαιώματα, ζωές με κόπο, φιλίες, αξιοπρέπεια.

Κοιτάζεις μπροστά και βλέπεις τη ζωή των νέων ανθρώπων , ως ζωή με λίγα, μηδαμινά δικαιώματα. Νέο κύμα μετανάστευσης, χρόνια ανεργία, υποαπασχόληση.

Οι πανηγυρισμοί της λήξης του τρίτου μνημονίου – καλοκαίρι του 2015 – συνοδεύτηκαν με τυμπανοκρουσίες χιλιάδων μελλοντικών διορισμών. Φύτρωσε «λεφτόδεντρο» τελευταία στο Μαξίμου και όλα χωράνε, διορισμοί, επιδόματα, επιχορηγήσεις για «δράσεις νέων».

Το σκάνδαλό της folli follie, συνέχεια του σκανδάλου με Μαρινόπουλο, η μεταφορά της διοικητικής έδρας του ΤΙΤΑΝ και η εξαΰλωση των μετοχών των τραπεζών δίνουν σήματα στις διεθνείς αγορές και επενδυτές, ότι :

Στη Χώρα υπάρχουν ισχυρές θεσμικές και διοικητικές αδυναμίες ελέγχου στην αγορά,  

Ότι είναι πολύ ακριβός ο δανεισμός στη Χώρα και για αυτό μεγάλες επιχειρήσεις μεταφέρουν έδρα, 

Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη «επενδυτικού κλίματος» που θα φέρει μακροχρόνια ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια στη χώρα, 

Επίσης η Χώρα και λόγω της Ιταλικής κρίσης αδυνατεί έως στιγμής να βγει στις αγορές για δανεισμό, δηλαδή να δώσει «σήμα» στα ιδιωτικά κεφάλαια ότι υπάρχει ασφάλεια επένδυσης εδώ, ενώ, 

Η άνοδος των ακροδεξιών αντιλήψεων, του εκφασισμού της Ευρώπης και η υποχώρηση των συστημικών κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων, δεν δείχνει να είναι το πρώτο, κεφαλαιώδης πεδίο ανησυχίας και δράσης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Μια φοβική, συντηρητική, ακροδεξιά Ευρώπη θα κλείσει σύνορα και χρηματοδοτήσεις προς την περιφέρεια της. 

Η απάντηση στα «λεφτοδεντρα» και στην υπόθεση εργασίας ότι το τέλος του τρίτου μνημονίου, αυτό του 2015, σηματοδοτεί και το τέλος της κρίσης, μας τη δείχνουν τα διεθνή στατιστικά στοιχεία. Η χώρα υποχωρεί παντού. Σε θέματα απεξάρτησης των Εξουσιών από τον έλεγχο κυβέρνησης και προσώπων, σε θέματα διαφάνειας, σε θέματα ανταγωνιστικότητας.

Καλά τα «λεφτόδεντρα» αλλά αυτή η Χώρα αν δεν αλλάξει δεν θα μπορέσει να καταφέρει ανάπτυξη και δίκαιη διανομή αυτής. Είναι η  απάντηση στην «φιλανθρωπία». Να δώσω το δικαίωμα και την ευκαιρία μέσω μόρφωσης, ένταξης και εργασίας στον άνθρωπό να σταθεί στα πόδια του πρέπει , όχι να τον συντηρώ στα όρια. 

Προοδευτικό και δημοκρατικό σήμερα είναι να κάψουμε τις γέφυρες με τον φθηνό πελατειασμό, το ψέμα και τον λαϊκισμό. Δικαιώματα και προστασία, σαφώς ναι, αλλά και μόρφωση και Παιδεία και Πολίτες, να μην συμμετέχουμε άλλο δηλαδή σε πρακτικές εξάρτησης των ανθρώπων. 

Τα κόμματα που είναι; 

Η πολιτική ζωή της χώρας κινείται γύρω από τους ψεκασμένους ακροδεξιούς καμμένους. Αυτοί εκβιάζουν τον κ. Τσίπρα για την παραμονή στην κυβέρνηση, με αυτούς πολιτεύεται και συνομιλεί. Η ΝΔ φοβική τρέχει να μαζέψει , συντήρηση,  να βγει πιο δεξιά από τους καμμένους.  Ο δικός μου χώρος όφειλε να είναι πιο αληθινά ριζοσπαστικός, να υπερασπιστεί τις αξίες και τη δουλειά που έκανε, να καταδικάσει ο ίδια λάθη και εκτροπές. 

Γιατί να μην απορεί και να απέχει ο κόσμος;

Σήμερα μαθαίνει πως  υπάρχουν τα «λεφτόδεντρα», που κάτι μπορούν να κάνουν και για αυτόν, κάτι προσωπικό, όταν οι άλλοι του λέγανε για είτε για Αλλαγές και  Ανάπτυξη και Δικαιοσύνη και όταν οι δεξιοί υπόσχονται να καταργήσουν το Κράτος και να επιστρέψουν στην «κανονικότητα» του 2009. 

Σαν να μην πέρασε μια μέρα κρίσης από πάνω μας. Ζήσαμε συνέπειες πολέμου, ως αποτέλεσμα παράτασης της κρίσης λόγω αδυναμίας εθνικής συνεννόησης, και αντί να ψάχνουμε τρόπους να πάμε μπροστά, να χτίσουμε υγιείς βάσεις εκπαίδευσης, ανάπτυξης και παραγωγικού προτύπου, να θωρακίσουμε Δημοκρατία και Θεσμούς και Εξουσίες, εμείς θέλουμε να πάμε στις εποχές του νωματάρχη, της χάρης για να ζήσεις, των κοινωνικών φρονημάτων.  

Ακόμη και στο ακραίο σενάριο, ότι  κανέναν πολίτη σήμερα μπορεί να μην ενδιαφέρει το κοινό μας αύριο, το δίκαιο και το εθνικό συμφέρον, ακόμη και σε αυτό – που σαφώς δεν ισχύει – είναι υπόθεση των Δημοκρατικών Κομμάτων να σταθούν απέναντι στην ισοπέδωση και τον λαϊκισμό. 

Σε μια τόσο φοβική Ευρώπη που διαμορφώνεται, κάθε νέα κρίση – που σαφώς απευχόμαστε – δεν οδηγεί μαθηματικά σε νέα μνημόνια και πιθανές νέες δανειακές συνθήκες, όταν τα «λεφτόδεντρα» τελειώσουν και  όταν δεν έρθουν οι επενδύσεις που τόσο εναγωνίως αναζητούμε. Οδηγεί σε πολύ χειρότερα σενάρια.