Σε δεινή θέση οι περίοικοι της πλατείας Θεάτρου ζητούν: “Να μην πληρώσει ο δήμος”

 Σε δεινή θέση οι περίοικοι της πλατείας Θεάτρου ζητούν

Να μην πληρώσει ο δήμος

-Προειδοποιούν ότι αν γίνει μονομερής κίνηση θα προασπίσουν τις περιουσίες τους κινούμενοι συλλογικά και ατομικά κατά παντός υπευθύνου. 

-Εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην Περιφέρεια καθώς στις 12/11/2019 συζητείται η προσφυγή των αντιδίκων για την ανάκληση της πράξης αναλογισμού 2/1995.

Ούτε ένας, ούτε δυο, αλλά 40 περίοικοι της πλατείας Θεάτρου ακουμπούν τις ελπίδες τους στην περιφέρεια και ζητούν από το δήμο Δελφών να μην πληρώσει τους κληρονόμους Παπαθανασίου, προειδοποιώντας ότι αν επιλέξει να τραβήξει μοναχική πορεία, θα στραφούν συλλογικά και ατομικά κατά των υπευθύνων για να προστατεύσουν τις περιουσίες τους.

Άλλωστε, οι περισσότεροι από τους περίοικους θα είναι στην Ιτέα το Σάββατο, καθώς θα γίνει η πρώτη κουβέντα με το Δήμαρχο και τη Δημοτική Αρχή, μετά το μπλοκάρισμα των λογαριασμών. «Είχαμε ραντεβού την Πέμπτη το απόγευμα, αλλά ο δήμαρχος το ακύρωσε χωρίς καν να με ενημερώσει για να ενημερώσω τον κόσμο. Έρχονται άνθρωποι που ζουν και δουλεύουν στην Αθήνα και παραλίγο να έρθουν τζάμπα», μας λέει ο κ. Στέλιος Σχοινάς, ένας εκ των περίοικων.

Να αναφέρουμε ότι η αντιδικία με το δήμο έχει ολοκληρωθεί και η πλατεία τελεσίδικα έχει κριθεί ως ιδιοκτησία των κληρονόμων Παπαθανασίου. «Κύριος αντίπαλος πια των κληρονόμων είναι η περιφέρεια. Εκείνο που κρίνεται είναι η ακύρωση της κύρωσης της πράξης αναλογισμού του 1995. Πήγα στον αντιπεριφερειάρχη κ. Γιώργο Δελμούζος, ο οποίος είναι ευγενέστατος ο άνθρωπος, αλλά ανενημέρωτος. Είχε την αίσθηση ότι το θέμα αφορά μόνο το δήμο και ότι η περιφέρεια δεν εμπλέκεται. Του εξήγησα ότι όλη η δικαστική διαμάχη πια κρίνεται μεταξύ των κληρονόμων και της περιφέρειας», τόνισε ο κ. Σχοινάς. Συμπλήρωσε μάλιστα, πως ο κ. Δελμούζος προθυμοποιήθηκε να βρεθούν όλοι μαζί με τους περίοικους και το δήμο και να το συζητήσουν από κοινού.

Μάλιστα, ο κ. Σχοινάς εξηγεί ότι στο παρελθόν, η καλή συνεργασία περίοικων με δήμο και περιφέρεια, έφερε την ανάκληση της πράξης αναλογισμού. Η ανάκληση εκείνη έγινε με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπως επισημαίνει ο κ. Σχοινάς. «Η ανάκληση αλλάζει τα ποσά. Δεν ξέρουμε τι πρέπει να δώσει ο καθένας, όλα είναι λάθος», λέει. Υπενθυμίζει μάλιστα, ότι στις 12 Νοεμβρίου εκδικάζεται η προσφυγή των κληρονόμων κατά της περιφέρειας με την οποία προσπαθούν να ακυρώσουν την ανάκληση της πράξης αναλογισμού 2/1995.

Επιπλέον να σημειώσουμε ότι ο κ. Σχοινάς τόνισε πως συναντήθηκε και με το Βουλευτή κ. Γιάννη Μπούγα. Αυτό το διάστημα κάνουμε αυτό εακριβώς. Προσπαθούμε να μιλήσουμε με όλους τους εκπροσώπους μας και να τους ενημερώσουμε. Είδα τον Βουλευτή και μπορώ να σας πω ότι συνεννοηθήκαμε σε χρόνο ρεκόρ. «Πραγματικά ποτέ δεν έχω χρειαστεί λιγότερο χρόνο για αν ενημερώσω κάποιον για κάτι τόσο σοβαρό», τόνισε.

Το ιστορικό

Η ιστορία γυρίζει πολύ πίσω και βρίσκει σημεία αναφοράς σε όλες τις βαθμίδες της Δικαιοσύνης. Για την ιστορία της υπόθεσης που έχει κλείσει πάνω από έναν αιώνα ο κ. Σχοινάς αναφέρει: «Στα τέλη του 1800 υπήρχαν σχέδια πόλεως Ιτέας, πριν το σημερινό που ισχύει από το 1927. Με τους ίδιους τίτλους ιδιοκτησίας που παρουσιάζουν σήμερα οι κληρονόμοι του, ο δικηγόρος Κώστας Παπαθανασίου κινήθηκε εναντίον της τότε κοινότητας Ιτέας επιδιώκοντας αποζημίωση από τη ζημία που του έκανε το σχέδιο πόλης. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, προς το τέλος του 1800 έγιναν πολλά δικαστήρια τα οποία έχασε. Με αποκορύφωμα το τελευταίο δικαστήριο στο Εφετείο Πατρών που το 1898 εξέδωσε απόφαση εναντίον τους, θεωρώντας τις θέσεις τους αστήρικτες. Το 1946 έκαναν διανομή στην πλατεία θεάτρου οι κληρονόμοι του Κώστα Παπαθανασίου, δικηγόρου στο επάγγελμα και τη χώρισαν σε εννέα οικόπεδα. Με βάση εκείνο το διανεμητήριο συμβόλαιο η κοινότητα Ιτέας συνέταξε την 2/1961 πράξη αναλογισμού, η οποία κυρώθηκε το 1962. Μέχρι το 1982 δεν κατάφεραν να αποδείξουν δικαστικά ότι έχουν δικαιώματα αποζημίωσης επί της πλατείας. Εδώ να διευκρινίσουμε πως σύμφωνα με τον αστικό κώδικα η παρέλευση 20ετίας οδηγεί σε παραγραφή τα όποια δικαιώματα αποζημίωσης.

Το 1985 με αφορμή δικαστική διαμάχη της κοινότητας με τους κληρονόμους, αναζητήθηκαν οι φάκελοι της 2/1961 πράξης αναλογισμού, αλλά δεν κατέστη δυνατόν να βρεθούν, ούτε στην κοινότητα, ούτε στην πολεοδομία. Παρότι όμως δεν ελήφθησαν στοιχεία για χρήση στο Δικαστήριο η κοινότητα κέρδισε και εκείνη τη δίκη, βάσει των μαρτυρικών καταθέσεων, από τις οποίες προ έκυπτε ότι η πλατεία βρισκόταν σε κοινή χρήση προ αμνημονεύτων ετών.

Ωστόσο, με τους φακέλους της πράξης αναλογισμού του 1961 εξαφανισμένους, γνωρίζοντας την ύπαρξή της όμως, συνέταξαν νέα πράξη αναλογισμού την 2/1995 (επίδικη), χωρίς να αναφέρουν λέξη για την προγενέσταρη, κάτι που απαγορεύεται από το νόμο, ο οποίος υποχρεώνει σε επίκληση και  λήψη υπ’ όψιν προγενέστερης πράξης αναλογισμού για τον ίδιο κοινόχρηστο χώρο. Με τον τρόπο αυτό ακύρωσαν την 20ετή παραγραφή του δικαιώματος αποζημίωσης, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί από την πράξη αναλογισμού του 1961.

Παράλληλα η ένδικη διαμάχη συνεχιζόταν και οι κληρονόμοι έχασαν όλα τα δικαστήρια, μέχρι τον Άρειο Πάγο και κύριος της πλατείας αναγνωρίστηκε ο δήμος Ιτέας. Παρά το γεγονός όμως ότι η κοινότητα Ιτέας και στη συνέχεια ο καποδιστριακός δήμος, είχαν κερδίσει όλα τα δικαστήρια που έγιναν και εκκρεμούσαν κι άλλες δίκες μεταξύ των κληρονόμων και του δήμου, οι αντίδικοι, όλως παραδόξως, δήλωσαν την πλατεία στο Κτηματολόγιο ως ιδιοκτησία τους. Ο τότε Δήμαρχος κ. Αριστείδης Παπαλάιος υποσχέθηκε ότι θα κάνει ένσταση για να επανέλθει η πλατεία και τυπικά στο δήμο, σύμφωνα με τις μέχρι τότε αποφάσεις των δικαστηρίων. Δυστυχώς, δεν ενημέρωσε για το θέμα το Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά ούτε και φρόντισε να κατατεθεί ένσταση του δήμου κατά της παραπάνω εγγραφής με αποτέλεσμα να τελεσιδικήσει υπέρ των κληρονόμων Παπαθανασίου.

Μετά από αυτό το γεγονός ξεκίνησαν νέοι αγώνες του δήμου Ιτέας για διαγραφή από το Κτηματολόγιο. Πρωτοδίκως ο δήμος κέρδισε και αποφασίστηκε να εγγραφεί στο δήμο, επειδή ήταν σε κοινή χρήση επί αμνημονεύτων ετών. Οι αντίδικοι έκαναν έφεση η οποία εκδικάστηκε το 2010 στο Εφετείο Λαμίας. Το δικαστήριο αντί να λάβει απόφαση, προτίμησε να ορίσει πραγματογνώμονα. Ο δήμος Δελφών με δήμαρχο το Νίκο Φουσέκη και αρμόδιο αντιδήμαρχο το σημερινό δήμαρχο Παναγιώτη Ταγκαλή δεν όρισε τεχνικό σύμβουλο, αλλά αρνήθηκε ακόμη και να συζητήσει με τον πραγματογνώμονα για να καταθέσει την άποψή του, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην έκθεσή του. Δηλαδή η πραγματογνωμοσύνη έγινε με  μονομερή πληροφόρηση. Σύμφωνα με την άποψη των περίοικων και τα στοιχεία που διαθέτουν, η πραγματογνωμοσύνη αυτή είναι άκρως ψευδής. Στη συνέχεια το Εφετείο Λαμίας με πολύ χαλαρή  νομική υποστήριξη από την πλευρά του δήμου και βασισμένο στην ψευδή πραγματογνωμοσύνη, ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση που είχε κερδίσει ο δήμος και αναγνώρισε δικαιούχους αποζημίωσης τους Παπαθανασίου.

Η αναίρεση που κατέθεσε ο δήμος στον Άρειο Πάγο, δεν εξετάστηκε ουσιαστικά λόγω εκπρόθεσμης υποβολής στοιχείων, κάτι ανάλογο με την τριήμερη προθεσμία που είχε τώρα ο δήμος στη διάθεσή του για να μην τους επιτρέψει να του μπλοκάρουν τους λογαριασμούς.

Μετά την τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου προέκυψε η υποχρέωση πλέον του δήμου και των περιοίκων να καταβάλλουν αποζημίωση της τάξης των 2,5 εκ ευρώ. Τότε λοιπόν, με πάρα πολλή καλή πραγματικά συνεργασία των περίοικων με την τότε Αντιδήμαρχο κ. Λιάνα Πιλάλα Τσακίρη και την Περιφερειακή Σύμβουλο κ. Πέγκυ Αραβαντινού το πρόβλημα τέθηκε υπόψη του τότε περιφερειάρχη Κώστα Μπακογιάννη. Ακολούθησαν αλλεπάλληλες συσκέψεις και με τη βοήθεια νομικών συμβούλων καταλήξαμε ότι η επίδικη πράξη αναλογισμού 2/1995 είναι παντελώς λανθασμένη από τεχνικής άποψης, αποδίδοντας άσχετα ποσά στο δήμο και τους περίοικους. Το βασικό της λάθος είναι πως η οδός Καραϊσκάκη χρεώνεται στο δήμο να την πληρώσει, ενώ δεν προκύπτει ότι ανήκει σε κανέναν από τους κληρονόμους, σύμφωνα με το διανεμητήριο συμβόλαιο που συνέταξαν το 1946.

Δυστυχώς σήμερα δεν συντρέχουν οι ίδιες προϋποθέσεις συνεργασίας μεταξύ της περιφέρειας, του δήμου και των περίοικων ενόψει της εκδίκασης της προσφυγής στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά στις 12 Νοεμβρίου του 2019, κατά της ακύρωσης της πράξης αναλογισμού από την περιφέρεια με την εντολή ανασύνταξής της.

Εύχομαι πραγματικά το δικαστήριο της 12^ης Νοεμβρίου να εξελιχθεί υπέρ του δήμου και των περίοικων και ελπίζω να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη ασυνεννοησίας στα οποία οφείλεται η τραγική κατάληξη της υπόθεσης.

Εάν διανοηθεί ο δήμος να πληρώσει κάτω από συνθήκες πίεσης, αγνοώντας τις συνέπειες που η πράξη του αυτή θα δημιουργήσει στους περίοικους, τότε και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι, υποστηρίζοντας τις περιουσίες μας, να κινηθούμε συλλογικά και ατομικά κατά παντός υπευθύνου!», καταλήγει ο κ. Στέλιος Σχοινάς, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά ότι αν ο δήμος κινηθεί μονομερώς θα απαντήσουν με προσωπικές αγωγές σε όσους επιλέξουν να πληρώσουν τους κληρονόμους Παπαθανασίου, χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει το θέμα της πράξης αναλογισμού.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ