Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ

Ο Νίκος Τρυανταφύλλου

 

Η σφοδρή οικονομική κρίση κρίση που πλήττει την χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει φέρει στην επιφάνεια εκτός από από τις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας τη νοοτροπία που επικρατούσε τις προηγούμενες δεκαετίες και είχε ως αποτέλεσμα την τραγική κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. 

Δυστυχώς, παρ’ όλο που η συγκεκριμένη νοοτροπία μας οδήγησε στην πνευματική και κατ’επέκταση οικονομική χρεοκοπία, ακόμη και σήμερα κυριαρχεί σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Επίσης πλέον είναι κοινά αποδεκτό ότι σε αυτήν οφείλεται κατά έναν πολύ μεγάλο βαθμό το γεγονός ότι είμαστε η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχουμε εξέλθει από την κρίση έπειτα από 8 χρόνια αυστηρής λιτότητας.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου της οικονομικής κρίσης ήταν εμφανές χωρίς να χρειάζεται να καταβληθεί ιδιαίτερη προσπάθεια από κάποιον ότι επικρατούσαν δυο διαφορετικές απόψεις σχετικά με την οδό που θα έπρεπε να ακολουθηθεί προκειμένου η χώρα να εξέλθει από την κρίση.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι αντιθέσεις ήταν τόσο έντονες που έπαιρναν τη μορφή της σύγκρουσης δύο διαφορετικών κόσμων. Στο συγκεκριμένο σημαντικό ρόλο διαδράματιζε ο λαϊκισμός  ο οποίος, όπως γνωρίζουμε, σε περιόδους κρίσης γιγαντώνεται.

Οι βασικοί πυλώνες των δύο διαφορετικών αντιλήψεων ως προς τον τρόπο εξόδου από την κρίση στηρίζονταν στα ακόλουθα.

Από τη μία πλευρά κυριαρχούσε η άποψη ότι για την τραγική κατάσταση που έχουμε περιέλθει είναι υπεύθυνοι μόνο οι άλλοι, ενώ εμείς οι ίδιοι ως λαός είμαστε άμοιροι ευθυνών. Οι υποστηρικτές της απέρριπταν οποιαδήποτε αλλαγή και υπερασπίζονταν πολιτικές και αντιλήψεις που κυριαρχούσαν τα προηγούμενα χρόνια και συνέβαλαν σημαντικά στην τραγική κατάσταση που βιώνουμε.

Από την άλλη πλεύρα κυριαρχούσε η άποψη ότι για τα δεινά που έχει περιέλθει η πατρίδα μας δεν ευθύνονται μόνο οι άλλοι, αλλά φέρουμε τεράστια ευθύνη και εμείς οι ίδιοι.Τα άτομα που υποστήριζαν τη συγκερκιμένη αντίληψη έβλεπαν την ξένη βοήθεια ως σανίδα σωτηρίας και θεωρούσαν ότι τα μέτρα που προτείνονταν έπρεπε να εφαρμοστούν με οποιδήποτε κόστος.

Επομένως, όπως είναι αναμενόμενο, οι αντιλήψεις που αναφέρθηκαν δημιουργούσαν χάσμα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας και αντί να το φέρουν κοντά ώστε να επιτευχθούν οι συνεργασίες που ήταν αναγκαίες για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η οικονομική κρίση το απομάκρυναν.

Κλείνοντας διανύοντας τον 10ο  χρόνο της οικονομικής κρίσης είναι πλέον αντιληπτό από όλους τους πολιτικούς χώρους ότι η πατρίδα μας περισσότερο από ποτέ έχει ανάγκη από συνεργασία, αλλά και συναίνεση του πολιτικού προσωπικού προκειμένου να προχωρήσουν με γρήγορους ρυθμούς οι απαιτούμενες  μεταρρυθμίσεις και να επέλθει η πολυπόθητη ανάπτυξη της οικονομίας.