Η ομιλία του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας κ Αγγελόπουλου στη χτεσινή απεργία

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

     Εργαζόμενοι του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα,

συνταξιούχοι.

      Είμαστε ξανά στους δρόμους του αγώνα.

Την δεκαετία που πέρασε μας έβγαζαν σε αυτό το δρόμο οι τυφώνες της καπιταλιστικής κρίσης, οι φουρτούνες των τεράστιων ανατροπών που έγιναν στη ζωή μας, εξ αιτίας του γεγονότος και της παραδοχής απ όλους όσους κυβέρνησαν ότι την κρίση έπρεπε να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι μικροεπαγγελματίες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

      Αυτό τον κανόνα, γιατί κυρίαρχος κανόνας είναι αυτού του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, τον ακολούθησαν, όπως και σε όλη την Ευρώπη, όπως σε όλο σχεδόν τον κόσμο, όλες οι κυβερνήσεις ανεξαρτήτως χρώματος και πρόσημου. Την ίδια στιγμή που εκτινασσόταν στα ύψη ο παραγόμενος πλούτος  για τους επικαρπωτές του, αυτοί που τον παρήγαγαν, οι εργαζόμενοι, οι οικογένειές τους, βιώναμε τη φτώχεια και πολλές οικογένειες που είχαν και ανέργους στα σπίτια τους βιώνανε ακόμη και την οικονομική εξαθλίωση. Η μείωση των μισθών και στην καλλίτερη (αν και σπάνια) περίπτωση η στασιμότητα τους ήταν η πολιτική που εφάρμοζαν οι επιχειρήσεις και με τη βούλα των κυβερνήσεων. Η κατρακύλα του βασικού κατώτατου μεροκάματου και η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων δημιούργησαν μια νέα γενιά εργαζομένων, αυτών των προγραμμάτων, της μερικής απασχόλησης, της σταντ μπάι εργασίας,  αυτών  500 euro που βιώνουν τη φτώχεια χωρίς να μπορούν να πλάθουν όνειρα για το μέλλον, χωρίς να τους δίνεται δυνατότητα να μπορούν να φτιάξουν οικογένεια και πολύ περισσότερο να μπορούν να έχουν και παιδιά.

    Να θυμηθούμε λίγο τι συνέβαινε στα μεταλλεία των βωξιτών, μια εικόνα για το τι συνέβαινε πάνω κάτω και στην υπόλοιπη Ελλάδα; Όλα στο βωμό του κέρδους. Μειώσεις μισθών, απλήρωτες υπερωρίες, ατομικές συμβάσεις και ακολούθως οι καταργήσεις κάθε νόμου, εργατικού, μεταλλευτικού συνδικαλιστικού. Κατάργηση αργιών, κατάργηση 5θημέρου, κατάργηση ειδικοτήτων, κατάργηση αδειών και καθεστώς σταντ μπάι το Χειμώνα, κατάργηση 8ώρου, κατάργηση της μεταλλευτικής νομοθεσίας για την προστασία της ζωής των εργαζομένων στις υπόγειες εργασίες και στο τέλος την κατάργηση της συνδικαλιστικής νομοθεσίας ακόμη και την ύπαρξη σωματείου με δράση απέναντι στην επιβολή των μέτρων και νόμων της εργοδοσίας. Τα ίδια πάνω κάτω γινότανε στα ξενοδοχεία, τις ελαιαποθήκες, στις ιχθυοκαλλιέργειες και στα σούπερ μάρκετ της περιοχής.

   Όλα αυτά που γινόταν πάνω κάτω σε όλη τη χώρα, γινότανε την εποχή της κρίσης με κυβερνήσεις  που κώφευαν  στις αγωνίες των εργαζομένων και που είναι γεγονός ότι έκλειναν  το μάτι στην εργοδοσία να συνεχίζει τα έργα της. Αυτό αποδεικνύουν εξ άλλου όλες οι συναντήσεις που γίνανε και στα υπουργεία αλλά και με τους εδώ τοπικούς φορείς που δίνανε το πράσινο φως για τη συνέχιση του θεάρεστου έργου της εταιρείας των μεταλλείων. Ειδικά η κυβέρνηση Σύριζα έδινε ρεσιτάλ υποκρισίας απέναντι στον εργοδότη Πολυχρονόπουλο που τον μάλωνε όταν παρόντα ήτανε τα Σωματεία και που από την άλλη τον άφηνε ασύδοτο να συνεχίζει απρόσκοπτα να σακουλιάζει τα εκατομμύρια που έβγαζαν με απόλυτο κίνδυνο της ζωής τους οι εργάτες στα υπόγεια κάτεργα του που λέγονταν κατ ευφημισμό χώροι δουλειάς.

   Αυτές τις εποχές της κρίσης οι επαγγελματίες, όσοι άντεξαν και κράτησαν τα μαγαζιά τους ανοιχτά, είδαν όχι μόνο τα εισοδήματά τους να χαντακώνονται αλλά να συνεχίζουν να λειτουργούν με χρέη σε ασφαλιστικά  ταμεία, στην εφορεία, στις τράπεζες, στους ιδιοκτήτες των μαγαζιών που νοικιάζουν, στους προμηθευτές.

  Αυτές, τις ίδιες εποχές, οι συνταξιούχοι βιώνουν την απόλυτη φτώχεια και σε πολλές περιπτώσεις και την εξαθλίωση. Αν δεν είδαμε ακόμη στην περιοχή μας ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια, είναι γιατί η περιοχή μας είναι μικρή και υπάρχει ακόμη αλληλεγγύη, όμως είναι γεγονός πως υπάρχουν συνταξιούχοι (κυρίως) που περιμένουν το πότε θα τελειώσει η λαϊκή για πιο φτηνά προϊόντα η και για περισσέματα που αφήνουν οι παραγωγοί.

   Τις ίδιες εποχές παιδιά στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης λιποθυμάν από έλλειψη τροφής υποσιτιζόμενα ενώ φοιτητές αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις σχολές τους γιατί αδυνατούν να τα φέρει βόλτα η οικογένειά τους.

  ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ! ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ!

   Όλοι αυτοί, οι σύμμαχοί μας, οι άνθρωποί μας,  από σήμερα μπορούν να κοιμούνται πλέον ήσυχοι -μαζί με εμάς -  μιας και έρχεται η συνέχεια από εκεί που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ την κανονικότητα. Τώρα πια με το τέλος των μνημονίων, έρχεται η ανάπτυξη, έρχονται οι επενδύσεις.

    Μας έχουν γανώσει τα αυτιά, όλα τα μαγαζάκια των εφοπλιστών, βιομηχάνων και τραπεζιτών που λέγονται  μέσα ενημέρωσης με τις πρώτες ειδήσεις τους, τους ξύλινους τίτλους τους, για τις νέες εποχές ευημερίας που έρχονται, κατονομάζοντας τη δική τους ευημερία και τη δική τους ανάπτυξη των κερδών και εισοδημάτων τους, κρύβοντας επιμελώς τη νέα οικονομική κρίση που άρχισε να κάνει την εμφάνισή της ως οικονομική ύφεση στις ατμομηχανές της ανάπτυξης, Γερμανία , Ν. Κορέα κλπ.

   Πανηγυρίζουν γιατί η νέα κυβέρνηση στη μόλις δίμηνη θητεία της, ήρθε να πατήσει πάνω σε ότι αντεργατικό – αντιλαϊκό θεμελίωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για να κτίσει  και να θωρακίσει αυτή το δικό της επιτελικό κράτος. 

   Διατηρεί τα ματωμένα πλεονάσματα, διακηρύσσοντας παράλληλα ότι κάποιο κομματάκι από τα ψίχουλα που θα περισσέψουν, από ότι δώσει στο κεφάλαιο, θα πετάξει και γι εμάς.

   Μειώνει τη φορολογία για τις μεγάλες επιχειρήσεις ως συνέχεια των μειώσεων της προηγούμενης κυβέρνησης δίνοντας τους εκατομμύρια προίκα ενώ η μείωση αυτή είναι ελάχιστη για τα φτωχά στρώματα. Στην ίδια λογική μειώνει τον ΕΝΦΙΑ με κύρια ωφελημένους τους μεγαλοϊδιοκτήτες και εργοστασιάρχες.

   Αποτελεί μεγάλο ψέμα και λαθροχειρία ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι θα αποτελέσει «φιλεργατικό» μέτρο η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 25%, που θα επιφέρει αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος για τους εργαζόμενους, γιατί από την εξαγγελλόμενη μείωση κατά 25%, το 16% θα το καρπωθεί απευθείας η εργοδοσία που ευνοείται από τη μείωση των «εργοδοτικών εισφορών», ενώ μόνο το 9% θα επιστρέψει στον εργαζόμενο, την στιγμή που ο εργαζόμενος θα έπρεπε να πάρει ως αύξηση στον μισθό του το σύνολο της μείωσης το 25%. Γιατί όλα αυτά δικά του χρήματα είναι. Έτσι στον αντίποδα, το κόστος για τον ασφαλισμένο θα είναι τεράστιο, αφού οι συντάξεις που θα δίνει ο ΕΦΚΑ θα οδηγηθούν σταδιακά σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση.

Και εάν πάρουμε σαν δεδομένο ότι έτσι ο ΕΦΚΑ θα έχει πρόβλημα, θα έρθουν να κουμπώσουν οι αντιασφαλιστικές προσταγές της ΕΕ για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 70 και 72 χρόνια μιας και (όπως μας λένε) είμαστε μια γερασμένη ήπειρος με συνεχώς αυξανόμενο το προσδόκιμο ζωής.

 Στην ίδια κατεύθυνση και η ιδιωτικοποίηση των επικουρικών που θα πρέπει να αποτελεί προϊόν κεφαλαιοποιητικών συστημάτων, επενδύσεων, αποταμιεύσεων και διάφορα άλλα για τους εργαζόμενους – ασφαλισμένους από το 2021.

 Με άλλα λόγια, μπαίνει ο στόχος για την παραπέρα μείωση της παρουσίας των δημόσιων συνταξιοδοτικών συστημάτων με την κυριαρχία των ιδιωτικών συστημάτων ασφάλισης.

     Στόχος της ΝΔ είναι να πατήσει στο υφιστάμενο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργήσει ακόμα πιο ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της Ασφάλισης και των συντάξεων.

     Την ίδια ώρα, βέβαια, τίποτα δεν διασφαλίζει τις συντάξεις, αφού οι ασφαλισμένοι θα ξέρουν τι εισφορές θα δίνουν, αλλά δεν θα ξέρουν αν θα πάρουν σύνταξη και πιο θα είναι το ύψος της. Το κεφάλαιο που θα δημιουργείται από τις εισφορές, θα γίνεται αντικείμενο τζόγου στις αγορές και ανάλογα με την απόδοση της επένδυσης θα διαμορφώνεται και το ποσό που θα πιστώνεται στο τέλος στον ατομικό κουμπαρά του κάθε ασφαλισμένου.

     Δηλαδή, αν η επένδυση δεν πάει καλά, μπορεί να χαθούν και εντελώς τα χρήματα των εισφορών, όπως έχει ήδη συμβεί και συμβαίνει. Υπάρχουν πλείστα παραδείγματα στον κόσμο από την λειτουργία αυτών των συστημάτων με κορυφαία αυτά της Αμερικανικής εταιρίας ENROR και της LIMAN ΒRADERS. Η ιδιωτικοποίηση του Ασφαλιστικού με τους τρεις πυλώνες που εξήγγειλε η ΝΔ έρχεται να συμπληρώσει το νόμο -“λαιμητόμο” του Κατρούγκαλου.

    Συνάδελφοι συναδέλφισσες,

     Στην αρχή της ομιλίας μας κάναμε λόγο για την νέα οικονομική κρίση που είναι στα σκαριά και που επιμελώς την κρύβουν κάτω από το χαλί όπως τα σκουπίδια μην τύχη και προετοιμαστεί η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της να την αντιμετωπίσουν με πόλεμο απέναντι στον πόλεμο που θα κηρύξει η άρχουσα τάξη, όπως στην κρίση που περάσαμε, για να μην πληρώσει η ίδια αλλά τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

    Αυτούς τους δύο μήνες λοιπόν πέρα από τις παροχές προς το κεφάλαιο που είπαμε νωρίτερα, η κυβέρνηση δίνει μποναμά στο κεφάλαιο και δύο ακόμη δώρα, που το ένα συμπληρώνει το άλλο και τα δύο μαζί στήνουν το σκηνικό των νέων επιχειρηματικών αλλά και αντεργατικών σχεδιασμών.

     Αν σήμερα στο χώρο της δουλειάς μας βιώνουμε την απαξίωσή μας μέσα από  την κατάργηση ακόμη και των ατομικών συμβάσεων, την 6ημερη εργασία,  την ασυδοσία στις αμοιβές μας, τις ανατροπές στη ζωή μας, όλα αυτά είναι παρωνυχίδα μπροστά σε όλα αυτά που σχεδιάζει η κυβέρνηση με το «πολυνομοσχέδιο» που  φέρνει αυτές τις μέρες για ψήφιση στη βουλή.

     Ο νέος νόμος είναι κατά παραγγελία των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των Ξενοδόχων. Έρχεται για να τελειώσει το έργο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, μιας και ο ίδιος ο ΣΕΒ λέει ότι η προηγούμενη κυβέρνηση υλοποίησε το 60% των αιτημάτων τους.

Πιο συγκεκριμένα ο νέος νόμος προβλέπει

• Την κατάργηση στη πράξη των κλαδικών συμβάσεων. Για την όποια επέκτασή τους, προστίθεται και ο όρος να υπάρχει «τεκμηρίωση των επιπτώσεων στην ανταγωνιστικότητα του κλάδου».

• Την υπερίσχυση των Τοπικών Συλλογικών Συμβάσεων έναντι των κλαδικών Δηλαδή, ακόμα μεγαλύτερη μείωση των ήδη συμπιεσμένων άθλιων μισθών.

• Την ενίσχυση ξανά των ενώσεων προσώπων, που η σύμβαση που θα υπογράφουν θα υπερισχύει της κλαδικής. Την θέσπιση «ηλεκτρονικού μητρώου» και καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τις γενικές συνελεύσεις και απεργίες.

• Κατάργηση και του ελάχιστου δικαιώματος για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία.

• Συνυπευθυνότητα του εργαζόμενου για τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση των ενσήμων!

• Την υπονόμευση της υπερωρίας με το πλαφόν 12% που βάζει δήθεν για καταπολέμηση της μερικής απασχόλησης.

     Αν μια επιχείρηση προφασιστεί σοβαρά οικονομικά προβλήματα (όπως εύκολα μπορεί να προφασιστεί αυτό το διάστημα η ΙΜΕΡΥΣ) της δίνει τη δυνατότητα, αυτό το νομοσχέδιο, να μειώσει τους μισθούς μας κάτω από το επίπεδο των κλαδικών συμβάσεων, ακόμη και κάτω από το επίπεδο της Εθνικής σύμβασης(!!) μόνο με μια υπουργική απόφαση!. Δηλαδή μειώσεις των μισθών 40 – 50 έως και 60%. Παράλληλα προβλέπει (και επιβάλλει στους εργοδότες) την υπογραφή ατομικών συμβάσεων με τρεις χειρότερους όρους όχι μόνο αμοιβής αλλά και συνθηκών δουλειάς και ζωής.

     Οι απελευθερωμένες απολύσεις μαζί με τη μείωση (έως και εξαφάνιση) των αποζημιώσεων θα είναι στην ημερήσια διάταξη των επιχειρηματιών σκορπώντας στους εργασιακούς χώρους το φόβο, την τρομοκρατία.

     Δίνει γη και ύδωρ στους επιχειρηματίες να στήνουν το «μαγαζί» όπου θέλουν. Χωρίς άδειες, χωρίς ελέγχους. Αυτοί οι έλεγχοι θα έρθουν μετά!! Δηλαδή στοές η και νταμάρια, για τη ΙΜΕΡΥΣ, χωρίς άδειες άρα χωρίς ελέγχους για την ίδια την ασφάλειά μας, για τη ζωή μας, που θα μπορεί να τα στήνει η εργοδοσία όπου αυτή θέλει. Και σε περιοχές ΝΑΤΟΥΡΑ και στα κεφαλάρια των χωριών και δίπλα στα σπίτια μας.  Για να μπορέσει η εργοδοσία να υλοποιήσει όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα που θα έρθουν (μόνο με υπουργικές αποφάσεις όπως προβλέπει το νομοσχέδιο), χωρίς εντάσεις από τα σωματεία και τους εργαζόμενους,  η κυβέρνηση έχει και το δεύτερο δώρο, προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. θεσπίζει το τσάκισμα των Σωματείων μέσα από τον έλεγχό τους είτε από την ίδια την κυβέρνηση είτε από τον ίδιο τον εργοδότη. Ετοιμάζει το ηλεκτρονικό  φακέλωμα  των εργαζομένων   και   συνδικάτων   και   την   παρεμπόδιση   των   απεργιών, με   εργαλείο   την εφαρμογή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τη λήψη αποφάσεων για απεργία. 

    Κυβέρνηση και εργοδοσία, χέρι χέρι,  θέλουν και ετοιμάζουν Σωματεία που θα είναι συνομιλητές τους. Που θα αποδέχονται άκριτα όλα τα αντεργατικά μέτρα. Που δεν θα μπορούν να παρεμβαίνουν για να βελτιώνουν τη ζωή των μελών  μας.

Βάζοντας στο χέρι τα Σωματεία, βάζουν στην πρέσα, τσακίζοντας την,  την ίδια τη ζωή μας.

  Όλα αυτά που ζούνε σήμερα, οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία της ΙΜΕΡΥΣ, βιώνοντας τις εργοδοτικές παρεμβάσεις, πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι νέοι νόμοι θα κάνουν ακόμη περισσότερο ανασφαλή την εργασία τους και δυσκολότερη τη δουλειά των σωματείων και των συνδικαλιστών που αντιστέκονται. Το σύνθημα της ΝΔ, ανάπτυξη για όλους, είναι τόσο κάλπικο όσο αυτό της προηγούμενης κυβέρνησης που μιλούσε για Δίκαιη ανάπτυξη..

    Ο νέος νόμος ορίζει τον υπουργό Εργασίας ως «ανώτατο άρχοντα», για να παρεμβαίνει όποτε αυτός νομίζει στα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα. Δηλαδή, ο Βρούτσης, ο γνωστός υπουργός Εργασίας, με τις γνωστό μίσος που τον διακατέχει για την εργατική τάξη από την προηγούμενη θητεία του, θα μπορεί να υπερβαίνει τα καταστατικά των σωματείων, τις συλλογικές αποφάσεις τους για αγωνιστικές κινητοποιήσεις, για απεργίες. Θα μας φακελώνει όπως νομίζει, θα δίνει τα στοιχεία των συνδικάτων όταν θέλει, θα οργανώνει ομάδες παρακολούθησης με μνημόνια συνεργασίας με την ΕΥΠ, με λίγα λόγια θα παρεμβαίνει ωμά στα συνδικάτα στο εργατικό κίνημα.

    Με συνεργάτες τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές , τη συνδικαλιστική μαφία στη ΓΣΕΕ , η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα , προχωρούν στο χτύπημα του πιο δυνατού μας όπλου , της απεργίας.

    Δεν είναι τυχαίο που αυτή η μαφιόζικη ομάδα πρώτη έτρεξε να δηλώσει τη συμφωνία της για το νέο νομοσχέδιο , πέρα από το να χύσει ξανά το δηλητήριο, να συκοφαντήσει, να ρίξει λάσπη στο ΠΑΜΕ, στα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες που αντιστέκονται και οργανώνουν τη πάλη των εργαζομένων ενάντια στη αντιλαϊκή πολιτική. 

   Είναι ολοφάνερη η συμφωνία της συνδικαλιστικής μαφίας στη ΓΣΕΕ – όπως τους έχουν ονοματίσει οι εργαζόμενοι – με την κυβέρνηση. Η ηγεσία της, συμφώνησαν να περάσει ο αντιλαϊκός οδοστρωτήρας της κυβέρνησης με αντάλλαγμα να κάνουν συνέδριο με τα ΜΑΤ. Γι’ αυτό ξερνούν λάσπη και οχετό για τη συνέπεια που δείχνει το ΠΑΜΕ και οι συνεπείς συνδικαλιστικές οργανώσεις.. Γι’ αυτό κάνουν ότι μπορούν για να εμποδίσουν την προετοιμασία της απεργίας.

     Όμως η ζωή τους έχει ξεπεράσει ήδη. Όπως ήταν άφαντοι όταν έβαζαν πλάτη για να περάσουν όλοι οι αντιλαϊκοί νόμοι, όπως και ο Νόμος Αχτσιόγλου, που έδωσε φόρα, αέρα στα πανιά της εργοδοσίας, για το χτύπημα στην απεργία. Είναι οι ίδιοι που διέδιδαν παντού ότι η απεργία έφαγε τα ψωμιά της. Έτσι παραμένουν άφαντοι και τώρα.