Η ανάπτυξη, η στρατηγική, το όραμα έχουν μετατραπεί σε “κούφια λόγια”!

Η ανάπτυξη, η στρατηγική, το όραμα έχουν μετατραπεί σε

Κούφια λόγια!

-Η έλλειψη προσβάσεων επηρεάζει την επισκεψιμότητα, αλλά και την ανάπτυξη της μεταποίησης.

-Η Φωκίδα μαστίζεται από ισχυρούς περιορισμούς, όπως η Α5 για την προστασία της λίμνης, αλλά και το Δελφικό Τοπίο. Οι περιορισμοί αυτοί, υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε αναπτυξιακό όπλο.

Λέξεις ιερές για κάθε περιοχή, στη δική μας και ιδίως στην κεντρική Φωκίδα χάνουν παντελώς το νόημά τους και γίνονται μέσα προεκλογικής προπαγάνδας και μόνο.

Οι προσβάσεις

Για ποια ανάπτυξη μπορεί άραγε να μιλάει κάποιος αν δεν έχει εύκολη και άνετη προσβασιμότητα στην περιοχή; Αν δεν μπορούν να διακινηθούν εμπορεύματα, ποιο σοβαρό εργοστάσιο θα έρθει να εγκατασταθεί εδώ και να χαροπαλεύει το προσωπικό του;

Ο δρόμος «Θερμοπύλες – Άμφισσα- Άγιος Νικόλαος», τέθηκε τώρα σοβαρά στα κυβερνητικά όργανα και αυτό γιατί μας προέκυψε ταμείο Ανάκαμψης. Κοινώς για την εξέλιξη αυτή πρέπει να ευγνωμονούμε τον κορονοϊό και εκείνους που έσβησαν πρόωρα και άδοξα ή αυτούς που έχουν σοβαρά προβλήματα εξ αιτίας του. Χωρίς πανδημία δεν θα υπήρχε ταμείο ανάκαμψης. Ο σχεδιασμός του έργου ήταν από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ έως το 2035, από την αντίστοιχη της ΝΔ ανύπαρκτος!

Στο ερώτημα δε, αν το έργο θα γίνει, η απάντηση είναι αμφίβολη. Ουδείς γνωρίζει. Μόνο ελπίζουμε. Φυσικά, ακόμη και αν εκτελεστεί η εργολαβία δε φτάνει, αφού το πρώτο τμήμα σταματά στην Άμφισσα. Για την ολοκλήρωση του άξονα απαιτούνται άλλα δυο τμήματα, εκ των οποίων το ένα δεν έχει καν ξεκινήσει να ωριμάζει. Πρόκειται για το κομμάτι Άγιος Νικόλαος – Αντίρριο.

Ο έτερος οδικός άξονας «Λιβαδειά – Δελφοί – Ιτέα», ο οποίος σηκώνει όλο το βάρος των Δελφών και της υψηλής τους επισκεψιμότητας δεν αποτελεί ώριμο έργο. Ένα έργο που θα έπρεπε να έχει εκτελεστεί 30 χρόνια πριν. Που μαζί με την Ολυμπία και τη Βεργίνα θα έπρεπε να είναι οι πρώτες εθνικές οδοί που θα κατασκευάζονταν στη χώρα. Παρεμπιπτόντως καμιά από τις τρεις αυτές περιοχές, υψηλού αρχαιολογικού ενδιαφέροντος δεν έχει ασφαλή αυτοκινητόδρομο.  Θα μου πείτε πως αυτά είναι πολυτέλειες σε μια χώρα που η σύνδεση Πάτρας Αθήνας έγινε με κλειστό αυτοκινητόδρομο την τελευταία 20ετία και ίσως λέω και πολύ!

Οι παρεμβάσεις στο «λιμάνι Ιτέας» που θα το βελτιώσουν συζητιούνται και λιβανίζονται περίπου δέκα χρόνια. Και ευτυχώς που βρέθηκε στην περιοχή ο Πολυχρονόπουλος. Και ευτυχώς που δεν ήθελε να κάνει πολιτικά χατιράκια. Και ευτυχώς που προετοίμασε και πλήρωσε δυο μεγάλα έργα (το λιμάνι και τον περιφερειακό της Άμφισσας). Οι μελέτες ετοιμάστηκαν, αλλά τα έργα αγνοούνται. Το έργο του λιμανιού θα έπρεπε να έχει ήδη παραδωθεί. Αντ’ αυτού οι αρμόδιοι έκαναν να αναθέσουν μια μελέτη της πλάκας, τυπική και copy – paste, όπως είναι η ορνιθολογική, δυόμισι χρόνια! Που έφαγαν ένα χρόνο να ξεκαθαρίσουν πως άλλο πράγμα το λιμάνι κι άλλο η μαρίνα! Και ξέρετε γιατί συμβαίνουν αυτά; Γιατί η παρακολούθηση των έργων μπάζει από παντού. Δυστυχώς όμως, τόσο η περιφέρεια, όσο και ο δήμος Δελφών, δεν μπορούν να ισχυριστούν έλλειψη εξιδεικευμένου προσωπικού, γιατί ειδικά ο Δήμαρχος έχει 7-8 συμβούλους μηχανικούς, οι οποίοι μπορούν και με το παραπάνω να καλύψουν τα όποια κενά της Τεχνικής Υπηρεσίας.

Η μαρίνα της Ιτέας κλωθογυρίζει εδώ και 30 χρόνια. Τη μια δεν την έβγαζαν σε πλειστηριασμό γιατί δε θα έβρισκαν ανάδοχο. Έπρεπε να γίνει ΤΑΙΠΕΔ για να σκεφτούν να την αξιοποιήσουν. Τώρα έχουν γίνει δυο διαγωνισμοί και ειδικά ο δεύτερος απέκτησε προσωρινό ανάδοχο – πυροτέχνημα. Ευτυχώς, που οι όροι του ΤΑΙΠΕΔ είναι αυστηροί και δε χωρούν πολιτικαντισμοί. Έτσι απαλλαχθήκαμε από τους κινδύνους και πλέον η μαρίνα θα ξαναβγει σε διαγωνισμό και ευχόμαστε αυτή τη φορά να είναι με καλύτερους όρους και καλύτερες προϋποθέσεις.

Οι υποδομές

Ποια είναι αλήθεια η προσπάθεια μας να αποκτήσουμε παραλίες; Πετάμε τόσα λεφτά σε άχρηστες εκδόσεις και αμφιβόλου ή χαμηλού επιπέδου και ποιότητας εκδηλώσεις. Δε μπορούμε να δαπανήσουμε, να επενδύσουμε στο μέλλον μας και να διαμορφώσουμε δυο μεγάλες παραλίες σε Ιτέα και Γαλαξίδι; Μήπως το όραμά τους περιορίζεται σε εκδόσεις και στο πως να πλουτίζουν τους κολλητούς; Μήπως το ενδιαφέρον τους φτάνει μέχρι τις βολτούλες των συλλόγων;

Ας αναρωτηθούμε επιτέλους αν αυτοί οι κοντόφθαλμοι πολιτικάντηδες μας εξυπηρετούν; Αν εξασφαλίζουν το μέλλον των παιδιών μας;

Ακόμη όμως και σε αυτές τις μικρές και στενές παραλίες ο δήμος Δωρίδας επενδύει. Προσλαμβάνει ναυαγοσώστες, τοποθετεί μπάρες για ΑμεΑ. Όπου δεν έχει δικές του ενοικιάζει. Πόσα επενδύει άραγε ο δήμος Δελφών και το Λιμενικό Ταμείο, το δημόσιο στην Ιτέα και το Δημοτικό στο Γαλαξίδι;

Τι να πούμε πάλι για τα δεκάδες μικρά έργα της περιφέρειας που είναι σταματημένα; Απλές συντηρήσεις δρόμων που είναι μέσα στις αρμοδιότητές της! Ούτε καν αυτό!

Έργα σταματημένα

Για το ΒΙΟΠΑ, τον κόμβο που δεν είχε τόσα χρόνια και που μόλις ξεκίνησε η κατασκευή του, τα έχουμε πει πολλές φορές. Όπως και για τον παράνομο καταυλισμό των Ρομά που βρίσκεται ακριβώς μπροστά του στην είσοδο της πόλης, για να μας θυμίζει την εκτίμηση του δήμου στην επιχειρηματικότητα.

Το κάστρο της Άμφισσας, θα μπορούσε και θα έπρεπε να αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών από μόνο του. Δυστυχώς διαχρονικά δεν υπήρξε το πολιτικό ενδιαφέρον από τους τοπικούς φορείς, ώστε να πιεστεί το αρμόδιο υπουργείο να προχωρήσει στην αναστήλωση. Σήμερα, η Εφορία Αρχαιοτήτων, χάρη στην προϊσταμένη της κ. Νάνση Ψάλτη, έχει κάνει βήματα προόδου. Δυστυχώς όμως δεν ακολουθεί ο δήμος!

Η παραδοσιακή συνοικία της Χάρμαινας διασώθηκε χάρη στον αείμνηστο δήμαρχο Χριστολιά Καμπεράκη, ο οποίος την κήρυξε διατηρητέα εν μέσω ισχυρών αντιδράσεων, που υποκινούσαν ταπεινά κομματικά συμφέροντα και η μικροπολιτική. Ο άνθρωπος αυτός είχε όραμα, κάτι που στερούνται πολύ άλλοι πολιτικοί!

Άλλες αναπτυξιακές δομές, όπως ελικοδρόμιο, ζωολογικός κήπος, ενυδρείο και λοιπά είναι αστείο και να τα φανταστεί κανείς, που μόλις τολμήσει και τα εκστομίσει θα τον πουν γραφικό.

Επιπλέον η Φωκίδα μαστίζεται από ισχυρούς περιορισμούς, όπως η Α5 για την προστασία της λίμνης, αλλά και το Δελφικό Τοπίο. Οι περιορισμοί αυτοί, υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε αναπτυξιακό όπλο. Ο ελαιώνας να είναι επισκέψιμος, να εκτελούνται εκπαιδευτικές εκλογές και να δημιουργηθούν ισχυρά κίνητρα για τον καθαρισμό του ελαιώνα και την συντήρησή του. Αντί γι’ αυτά, η κατάσταση έχει αφεθεί στην τύχη της και ο ελαιώνας κάθε λίγο καίγεται. Όσο για τη λίμνη, επίσης θα μπορούσε να αποτελεί τουριστική ατραξιόν, κάτι που ελπίζουμε και ευχόμαστε να συμβεί μετά την κατασκευή του παραλίμνιου αγωγού.

Αυτή είναι η κατάσταση με λίγα λόγια. Μη βλαστημάμε λοιπόν την κακή μας τύχη. Να βλαστημάμε το κακό μας το μυαλό! Εκλογές έρχονται, ας βάλουμε σωστά κριτήρια. Ας μάθουμε να κρίνουμε προγραμματικές θέσεις και δημόσιες δεσμεύσεις για την επόμενη θητεία. Ας σταματήσουμε να ψηφίζουμε στη λογική, ποιος θα μας εξασφαλίσει ένα οκτάμηνο, ένα χατίρι, με ποιον πίνουμε τσίπουρα και ας σκεφτούμε επιτέλους τα παιδιά μας!