Ηλίας Χαντζής, προπονητής στο Σχηματάρι : “υπερηφάνια και αισιοδοξία για την πορεία των τμημάτων του Πρωτέα “

Συνέντευξη στην Ιωάννα Γκιόντσι

Γιατί και πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την προπονητική;
Από παίκτης ακόμα συνήθιζα να παρατηρώ τους αντίπαλους coach και το πώς μας αντιμετώπιζαν αγωνιστικά , καθώς και τους προπονητές που είχα την φιλοσοφία και την τακτική τους.
Φτάνοντας προς το τέλος της αγωνιστικής μου καριέρας η αγάπη μου για το άθλημα και ειδικά για τους νεαρούς αθλητές με ώθησε να ασχοληθώ πιο ενεργά και να ακολουθήσω τελικά το επάγγελμα της προπονητικής, έχοντας ως στόχο να μπορέσω και εγώ με την σειρά μου να βοηθήσω όσο περισσότερο μπορώ νέους αθλητές να αποκομίσουν τα οφέλη που τους χαρίζει η ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό.

Ήσασταν ένας πολύ καλός παίκτης τα χρόνια που παίζατε μπάσκετ με έφεση στο σκοράρισμα. Αυτό πόσο σας βοήθησε αυτό στην μετέπειτα πορεία σας ως προπονητής;
Κάποια χαρακτηριστικά που είχα ως παίκτης αφορούν την τότε αγωνιστική μου παρουσία, θεωρώ πως δεν βοήθησαν ιδιαίτερα στην μετέπειτα προπονητική πορεία μου γιατί πρώτα από όλα το άθλημα συνεχώς αλλάζει και πρέπει να μπορούμε και όσοι ασχολούμαστε με αυτό να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα και τους νέους κανονισμούς .
Οπότε πιο πολύ απαιτείται συνεχής ενασχόληση και ενημέρωση στις νέες συνθήκες που προκύπτουν, καθώς και να μπορείς να προσαρμόζεσαι στα δεδομένα και τις ανάγκες της εκάστοτε ομάδας σου, παρά οτιδήποτε άλλο που σε χαρακτήριζε αγωνιστικά στο παρελθόν.

Πως χειρίζεστε την κριτική από τους οπαδούς;
Ο καθένας έχει την γνώμη του και την άποψη του, σε ότι αφορά καλόπιστες κριτικές που μπορεί να είναι παραγωγικές και δημιουργικές για το καλό της ομάδας φυσικά είμαι διατεθειμένος να τις ακούσω ως ένα βαθμό στο πλαίσιο της λογικής και των ορίων που πρέπει να είναι καθορισμένα.
Για τις υπόλοιπες κριτικές που έχουν αντίθετο σκοπό ή αποτέλεσμα απλά μένουν έξω από το πλαίσιο της ομάδας.

Υπάρχει κάποιο μυστικό για να κερδίζετε την εμπιστοσύνη των παικτών;
Μυστικά δεν υπάρχουν μόνο η ειλικρίνεια και οι σχέσεις να οριοθετούνται στις σωστές βάσεις.
Σε κάθε παίκτη για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του πρέπει να αισθάνεται ότι προσπαθείς πάντα με γνώμονα το καλό της ομάδας να τον αξιοποιήσεις όσο καλύτερα γίνεται, να αναδείξεις τα καλά του στοιχεία και να εξελίξεις τον ίδιο σαν αθλητή και σαν άνθρωπο σε ένα περιβάλλον αλληλοσεβασμού και κατανόησης.

Για ποιο επίτευγμα στη μέχρι τώρα πορεία σας νιώθετε υπερήφανος και γιατί;
Στα 7-8 χρόνια που είμαι στον Πρωτέα ένα νεοσύστατο σύλλογο που εδρεύει στο Σχηματάρι και ανταγωνίζεται σε μια ένωση 5 νομών , πόλεις όπως την Χαλκίδα την Θήβα την Λαμία την Λιβαδειά πολύ μεγαλύτερες πληθυσμιακά και ομάδες με ιστορία και πορεία στον χώρο του μπάσκετ έχουμε καταφέρει να έχουμε τίτλο και στα 6 τμήματα υποδομής που υπάρχουν (Παγκορασίδες, Παμπαίδες, Κορασίδες, Παίδες, Νεάνιδες, Έφηβοι) , παρουσία σε 11 τελικούς και το παιδικό τμήμα πέρυσι έφτασε μέχρι το πανελλήνιο πρωτάθλημα κατακτώντας την 7η θέση στην Ελλάδα όντας ο μικρότερος «οικισμός» όπως αναφερόταν που κατάφερε να φτάσει μέχρι εκεί στα 49 χρόνια του πρωταθλήματος.
Όλα αυτά πιστεύω ότι δεν γίνονται τυχαία και αποτελούν ένα μεγάλο κατόρθωμα που ανήκει ισομερώς σε όλους από την διοίκηση μέχρι τον τελευταίο αθλητή-αθλήτρια που παλεύουν αρμονικά για το κοινό καλό. Οπότε όλη αυτή η συνέχεια και συνέπεια αυτά τα χρόνια με γεμίζει υπερηφάνια και αισιοδοξία .

Ποιές οι διαφορές στην προπόνηση ανάμεσα σε μια ομάδα ανδρών και αντίστοιχα μιας παίδων ή εφήβων;
Σίγουρα υπάρχουν αρκετές διαφορές γιατί όταν μιλάμε για τμήμα ανδρών αναφερόμαστε σε ενήλικες αθλητές που ήδη έχουν διαμορφώσει μια προσωπικότητα ένα χαρακτήρα και έχουν παγιώσει μια γνώση των βασικών του μπάσκετ , και δίνεις μεγαλύτερη έμφαση πέρα από την φυσική κατάσταση και στην ομαδική τακτική και την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας.
Αντίθετα σε παίδες , έφηβους πρέπει πρώτα από όλα να επιμείνεις στα βασικά του μπάσκετ να μάθουν σωστά τις δεξιότητες και λιγότερο να επέμβεις τακτικά, να τους βοηθήσεις στο μέτρο του δυνατού και ψυχοσωματικά καθώς πολλές φορές μπορεί να συμβάλλεις και σε κομμάτια του χαρακτήρα τους, και να μάθουν πάνω από όλα να συμπεριφέρονται ως αθλητές ενός ομαδικού αθλήματος με δικαιώματα και υποχρεώσεις,
Από την εμπειρία μου το πιο δύσκολο είναι όταν καλείσαι να συνδυάσεις την προπόνηση σε μια αντρική ομάδα που έχει πολλούς μικρούς αθλητές στην διάθεσή της γιατί εκεί πρέπει να ταιριάξεις πολλά κομμάτια μαζί που πιθανώς το ένα να είναι αντίθετο από το άλλο. Εκεί χρειάζεται επιμονή και πίστη γιατί υπάρχουν πολλές ιδιαιτερότητες.

Η θέση του προπονητή έχει μεγάλη ευθύνη .Συνήθως, όταν ια ομάδα δεν πάει καλά,είναι ο πρώτος που την «πληρώνει». Ποιά είναι η άποψή σας για αυτό;
Η θέση του προπονητή όντως είναι μια υπεύθυνη θέση στην οποία είσαι «εκτεθειμένος» ειδικά όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά. Βέβαια αυτό είναι μια μεγάλη και πολύπλοκη συζήτηση πότε μια ομάδα πάει πραγματικά καλά, αλλά επειδή βρισκόμαστε σε μια χώρα που συνήθως δρούμε παρορμητικά το μάρμαρο το πληρώνει σχεδόν πάντα ο προπονητής.
Πολλά παραδείγματα όμως ιδιαίτερα από ομάδες του εξωτερικού που δρουν πάνω σε μια άλλη κουλτούρα αποδεικνύουν ότι δείχνοντας πίστη και στήριξη σε ένα λειτουργικό πλάνο μόνο οφέλη έχεις. Τρανταχτό παράδειγμα στον χώρο μας αποτελεί η ομάδα του Πανερυθραϊκού που εμπιστεύεται για 23 συναπτά έτη τον Coach Χουχουλή και αποτελεί ομάδα πρότυπο στην Α2 Εθνική Κατηγορία με πολλούς νεαρούς Έλληνες αθλητές.

.Πως αντιμετώπιζες τους προπονητές όταν ήσουν εσύ παίκτης;
Τα χρόνια που ήμουν παίκτης με τους προπονητές μου συνεργάστηκα άψογα θεωρώ , τους αντιμετώπιζα με απόλυτο σεβασμό και αγάπη κατανοώντας την προσπάθειά τους να με βελτιώσουν σαν παίκτη και σαν άνθρωπο. Ομολογώ ότι οφείλω πολλά σε κάποιους από τους προπονητές μου, και τους ευχαριστώ για αυτό.

.Υπάρχουν κάποιοι παίκτες από την ομάδα σας που θα μπορούσαν να κάνουν μεγάλη καριέρα στο μπάσκετ;
Θεωρώ ότι υπάρχουν αθλητές μας που αν είναι υγιείς και έχουν και τη τύχη με το μέρος τους θα μπορέσουν να κάνουν καριέρα στο μπάσκετ. Επειδή όπως είναι προφανές αναφερόμαστε σε νεαρούς αθλητές το πρώτο μέλημα τους είναι να έχουν χαμηλά το κεφάλι τους και ανοιχτά τα αυτιά τους να φιλτράρουν ότι ακούγεται για αυτούς και να διακρίνουν τις πραγματικές ευκαιρίες. Τα μικρά βήματα κάθε φορά κατά την γνώμη μου με λογική και σύνεση φέρνουν την πρόοδο.

Τα τελευταία χρόνια είναι όλο και πιο έντονη η βία αλλά και τα ρατσιστικά φαινόμενα στα γήπεδα. Τι πιστεύετε για αυτό;
Τα τελευταία χρόνια πράγματι υπάρχει μια έξαρση στην βία και στον ρατσισμό θεωρώ ότι συντελεί ο τρόπος ζωής και τα βιώματα της που κάποιους τους ωθούν να βγάζουν τα εσώψυχά τους στα γήπεδα.
Έχει μεγαλώσει κατά πολύ το άγχος και το στρες της καθημερινότητας , της διαβίωσης υπάρχει μεγάλη πίεση , (περάσαμε και περνάμε μια μεγάλη περιπέτεια με την ασθένια του covid και τα απόνερά του , έχουμε την τελευταία 20ετία υποστεί οικονομική κρίση ) με αποτέλεσμα τα νεύρα και οι αντοχές να είναι σε οριακά επίπεδα. Αυτό όμως δεν αποτελεί διακιολογία.
Φυσικά κάθε μορφή βίας πρέπει να καταδικάζεται , ιδιαίτερα ρατσιστικά φαινόμενα , όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό από οποιοδήποτε πόστο πρέπει να συμβάλλουμε ο καθένας με τον τρόπο του και στο μέτρο που του αναλογεί να αποκλείσουμε τέτοιες συμπεριφορές και να συνεργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Πόσο εύκολο είναι να προπονείτε τα παιδιά σας , τα οποία τα βλέπουμε να διαπρέπουν στο παρκέ ;
Τα παιδιά μου στο γήπεδο είναι αθλητές μου όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Υπάρχει η ιδιαιτερότητα της σχέσης μας έχω πιάσει τον εαυτό μου να είμαι πιο αυστηρός μαζί τους για να μην υπάρχουν δικαιώματα που ίσως κάποια στιγμή τους αδικεί αυτό. Επειδή έχουμε συζητήσει αρκετά πάνω σε αυτό θεωρώ ότι πρέπει και εγώ και αυτά να μπορούμε να το διαχειριστούμε. Όσον αφορά τις επιδόσεις τους είναι παιδιά που έχουν μεγαλώσει μέσα στα γήπεδα λόγω της ενασχόλησης μου με το μπάσκετ, δοκιμάζουν και τα τρία τις δυνάμεις τους στο άθλημα είναι χαρούμενα με αυτό, αποκομίζουν τα οφέλη του αθλητισμού και εύχομαι μόνο να έχουν την υγεία τους και θα είμαι δίπλα τους να χαράξουν τον δρόμο τους όπως επιθυμούν.

Είστε η ψυχή της ομάδος του Πρωτέα Σχηματαρίου. Θα σας ενδιέφερε να είστε προπονητής σε κάποια άλλη ομάδα – και μεγαλύτερης κατηγορίας – αν σας γινόταν συγκεκριμένη πρόταση;
H ψυχή της ομάδας θεωρώ ότι είναι το τρίπτυχο διοίκηση- προπονητικό team – παίκτες. Οι άνθρωποι της διοίκησης τρέχουν καθημερινά για τις μικρές ή μεγάλες ανάγκες της ομάδας ανιδιοτελώς , οι συνεργάτες μου στο προπονητικό team συμβάλλουν στην ψυχοσωματική ανάπτυξη και βελτίωση των αθλητών μας και φυσικά οι παίκτες μας που ιδρώνουν καθημερινά και με τον προσωπικό τους μόχθο μεγαλώνουν την ομάδα μας κάθε φορά και πιο πολύ. Επίσης να μην ξεχάσω να αναφέρω και τους γονείς που είναι πίσω από αυτό και στηρίζουν τις προσπάθειες των παιδιών τους.
Προτάσεις συνεργασίας υπήρξαν κατά το παρελθόν και από ομάδες μεγαλύτερης κατηγορίας ιδιαίτερα τιμητικές στο πρόσωπό μου αλλά το timing δεν ήταν καλό. Αν υπάρξει τώρα πρόταση που μπορεί να συνδυαστούν κάποια πράγματα φυσικά θα την εξέταζα.

Έχετε κατορθώσει με τον Πρωτέα Σχηματαρίου να κερδίσετε όλα τα πρωταθλήματα στις μικρές ηλικίες τόσο σε επίπεδο αγοριών όσο και κοριτσιών. Ποιοείναι το μυστικό αυτής της επιτυχίας;
Όπως απάντησα σε προηγούμενη ερώτηση αυτό αποτελεί ένα ιδιότυπο ρεκόρ του Πρωτέα Σχηματαρίου που πραγματικά είμαστε υπερήφανοι, και το πραγματικό μυστικό είναι η αρμονική συνεργασία του παραπάνω τρίπτυχου. (Διοίκησης – προπονητών – παικτών). Ένα κομμάτι του παζλ αν έλειπε σίγουρα δεν θα ήταν το ίδιο.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους συνεργάτες μου Ελένη Ευμοφροπούλου και Μαρία Θεοδώρου που συντελούν τα μέγιστα με την δουλειά τους την στήριξη και την αγάπη τους στην βελτίωση των αθλητών μας.

Μετά από πολλά χρόνια είδαμε στο φετινό πρωτάθλημα της ΕΣΚΑΣΕ τη δική σας ομάδα να στηρίζεται σε νέους παίκτες και αυτοί να είναι οι πρωταγωνιστές στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Θεωρείτε πως πρέπει να αλλάξει το σκεπτικό όλων των ομάδων προς αυτή την κατεύθυνση για να ωφεληθεί το μπάσκετ;
H ομάδα μας έχει ως φιλοσοφία την στήριξη και την ανάδειξη νέων αθλητών. Πάνω σε αυτό το πλάνο που θεσπίσαμε με την αμέριστη συμπαράσταση της διοίκησης εδώ και χρόνια βαδίζουμε με αυτή την λογική. Ακόμα και την περυσινή χρονιά που πολλά παιχνίδια χάθηκαν στο τέλος που σε κάποια από αυτά έπαιξε ρόλο και η έλλειψη εμπειρίας, εμείς παραμείναμε πιστοί στο πλάνο μας χωρίς σπασμωδικές κινήσεις να στηρίξουμε τα νέα παιδιά όχι λόγω ανάγκης αλλά λόγω επιλογής και μας το «ανταπόδωσαν» με το παραπάνω.( πέρυσι με την κατάκτηση της 7ης θέσης πανελληνίως στο παιδικό πρωτάθλημα , και φέτος με μια πάρα πολύ καλή πορεία στο αντρικό πρωτάθλημα καθώς και την κατάκτηση του εφηβικού πρωταθλήματος.)
Θεωρώ ότι υπάρχουν ομάδες που το κάνουν αυτό αλλά πιστεύω ότι ειδικά σε πρωταθλήματα τοπικά και κάποιων μικρών εθνικών κατηγοριών θα μπορούσε να είναι περισσότερες.
Όποτε βάση εμπειρίας προτείνω σε όλες τις ομάδες να στηρίξουν την παραγωγική τους διαδικασία να πιστέψουν σε αυτή ώστε μακροπρόθεσμα να είναι και οι ίδιοι και το μπάσκετ γενικότερα ωφελημένο.