Εγκύκλιος Χριστουγέννων Σεβ. Μητροπολίτου Φωκίδος

 Πρός Τόν Ἱερὸ Κλῆρο καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

Χριστιανοί μου ἀγαπητοί καί εὐλογημένοι,

« Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ »

Μέ αὐτή τή φράση καί αὐτή τή δοξολογία ἄρχισαν οἱ δυνάμεις τῶν Οὐρανῶν, οἱ Ἄγγελοι, νά συναντοῦν τά ἀνθρώπινα πλάσματα καί νά τούς ἀναγγέλλουν ὅτι ὁ Θεός ἦρθε στή ζωή μας. Αὐτό τό βῆμα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, αὐτή τήν ἀγκαλιᾶ καί τή ζεστασιά τῆς ταπεινῆς φάτνης μᾶς παραχωροῦν οἱ ἄγγελοι, νά βιώσουμε τό μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ. Γιά νά συναντήσουμε ἀληθινά τό Σωτήρα Χριστό ἀρκεῖ νά βαδίσουμε πρός τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ καί νά ζήσουμε μαζί Του, γιατί αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ ἐρχομοῦ Του στήν ἱστορία μας. Νά ζήσουμε μιά ζωή μαζί μέ τό Θεό, νά γίνουμε παιδιά Του νά ἀκοῦμε καί νά πράττουμε μόνο τό θέλημά Του γιά νά κατοικήσει ἡ Βασιλεία Του μέσα μας.
Ἀδελφοί μου, μήν ἔχουμε ψευδαισθήσεις. Μόνo ἔτσι θά ἀλλάξει ὁ κόσμος μας, μόνο ἔτσι ὅλοι ἐμεῖς δέν θά ὑποφέρουμε καί δέν θά πονοῦμε, ἄν πεινᾶμε καί διψᾶμε γιά τή δικαιοσύνη Του καί τήν ὀμορφιά τοῦ κόσμου Του. «Ὁ ἐν Ὑψίστοις Θεός» ταπεινώθηκε γιά χάρη μας• ἔγινε ἕνα μέ μᾶς γιά νά μᾶς ἀνεβάσει στόν Οὐρανό• ἀρκεῖ ἐμεῖς νά κάνουμε ὄχι μόνο μιά κίνηση πρός Ἐκεῖνον, ἀλλά ὅλη μας ἡ ὕπαρξη νά εἶναι Ἐκεῖνος.
Τά δικά μου ταπεινά λόγια μπροστά στό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, πού μᾶς ἀξιώνει νά γιορτάσουμε κι αὐτό τό χρόνο τά Ἅγια Χριστούγεννα, εἶναι μιλώντας ὡς Ἐπίσκοπός σας καί Ποιμένας τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας νά σᾶς πῶ ὅτι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι τό δῶρο, πού μᾶς κάνει ὁ Θεός νά εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του.
Μή χάσουμε τήν εὐκαιρία! Μπροστά στή φάτνη, μπροστά σ’ αὐτό τό μεγάλο Μυστήριο ὅλα μας τά προβλήματα, ὅλες οἱ θλίψεις πού μᾶς κατατρώγουν καί πολλές φορές μᾶς συντρίβουν, διαλύονται. Τά Χριστούγεννα δέν εἶναι μιά ἁπλή ἑορτή, δέν εἶναι τό χριστουγεννιάτικο δέντρο, τά στολίδια καί τά φῶτα, οἱ πλαστικοί Ἅη-Βασίληδες, τά φαγητά καί τά γλυκίσματα, τά δῶρα καί οἱ ἑορταστικές ἐκπτώσεις τῆς καταναλωτικῆς μανίας. Δέν εἶναι μιά ρομαντική ἀνάμνηση ἑνός γεγονότος, πού συνέβη κάποτε ἤ ἕνα φανταχτερό πανηγύρι μιᾶς ἐπετειακῆς ἡμέρας. Εἶναι μιά νέα προοπτική, μιά ὑπαρξιακή δυνατότητα τοῦ ἀνθρώπου νά ζήσει μιά καινούργια ζωή.
Μιά συμμετοχή στήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μιά ἀπόλαυση τῶν θείων δωρεῶν Του. Ὑψώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν φθορά στήν ἀφθαρσία, ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη, ἀπό τήν κατάρα τοῦ νόμου στήν εὐλογία τῆς υἱοθεσίας τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ. Ἄς χαροῦμε, λοιπόν, τήν «Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν» τό οὐράνιο πανηγύρι, τήν παντοτινή γιορτή τῆς Βασιλείας. Μέ αὐτή τήν ἀληθινή προσέγγιση πού μέσα στην καρδιά τοῦ χειμώνα μηνάει τήν ἄνοιξη μέ τήν αἰώνια χαρά.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις χαιρετίζω καί εὐλογῶ τόν Ἱερό κλῆρο τῆς Μητροπόλεώς μας καί τόν εὐσεβή λαό μας, ἐπικαλούμενος γιά τόν καθένα τήν εὐλογία τοῦ Γεννηθέντος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
 

K α λ ά   Χ ρ ι σ τ ο ύ γ ε ν ν α   
 Θερμός εὐχέτης πρός τόν
Γεννηθέντα Κύριο
Ὁ  Μητροπολίτης
†  Ὁ Φωκίδος  Θ ε ό κ τ ι σ τ ο ς