Αφ. Παπαθανάση: Οι γυναίκες να ορίζουν τη ζωή τους. Άμβλωση δικαίωμα από το 1986

Απέναντι στις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα, το σεξισμό, την μικρότερη αμοιβή, την έλλειψη χρόνου. 

 

Οι ανισότητες και οι ανισότητες μεταξύ των δύο φύλλων μεγαλώνουν σε ουσιαστικά ζητήματα, απασχόληση, ανεργία, κόπωση, βάρος οικογένειας.

 

Τα εγκλήματα εναντίον των γυναικών είναι  – και για τις δυτικές κοινωνίες – υψηλά. Δολοφονίες, βιασμοί, ξυλοδαρμοί, ψυχολογική βία, σεξιστική βία και παρενόχληση.  

 

Τα “πρότυπα” κανάλια, εκπομπές άθλιες, κάνουν μέγαλη κοινωνική ζημιά, δημιουργώντας πρότυπα τουλάχιστον ευτελιστικά, προσβλητικά για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. 

 

Η Ελληνίδα, η Γαλλίδα, η Ισπανίδα, η Γυναίκα της Αφρικής και της Ασίας και πόσες άλλες έχουν ανηφορικό δρόμο.  

Εκμετάλλευσή και αδικία  υπάρχει παντού, σε κάθε βήμα και κοινωνία, Δυτική και Ανατολική, Βόρεια και Νότια.  Απο εκμετάλλευσή ανθρώπων για βιομηχανία σεξ,  ” ήρθαν καινούργια κορίτσια στο χωριό” έως τη βία στο σπίτι, χώρες με μηδαμινά γυναικεία δικαιώματα, η βία της μη πρόσβασης σε μόρφωση και δουλειά. 

 

Κυβερνήσεις, Διεθνείς Οργανισμοί, Δικαιοσύνη, Θρησκευτικοί Ηγέτες, Άνθρωποι του Πνεύματος και των Τεχνών, να βοηθήσουν πρέπει τον κόσμο, τις γυναίκες, τα παιδιά τους για Δικαιωματα και να φτάσουμε και στην Ισότητα. Την ουσιαστική όχι το παιχνίδι των λέξεων. 

 

Υπάρχει τελευταία ενα “ρεύμα” και σε ΗΠΑ και σε Ελλάδα & σε άλλες περιοχές κατά των αμβλώσεων.  

 

Δηλαδή αντι να δεχθούμε οτι οι γυναίκες ορίζουν το σώμα τους και δέχονται ιατρική με ασφάλεια, πάμε ξανά να γυρίσουμε δεκαετίες δεκαετιών πίσω.  

 

Να τις γεμίσουμε ενοχές και κοινωνική κατακραυγή, λες και η μητρότητα το 2020 δεν  πρέπει να είναι μια συνειδητή επιλογή.

 

Κάναμε και οι γυναίκες πρίν απο εμάς έκαναν πολλούς αγώνες και προσπάθεια, να ορίσουν τα ελάχιστα, τουλάχιστον το σώμα τους.

 

Πόσο πίσω θέλουν καποιοι κύκλοι να μας γυρίσουν και κυρίως γιατί, από αυτό το δεδομένο; 

 

Υπάρχουν χώρες με ακραία βάναυση συμπεριφορά.  Μικρα κορίτσια 12-13 χρόνων γεννούν τα παιδιά των βιαστών τους, γιατί η άμβλωση- δεν ειναι καν δεδομένο δικαίωμα- είναι έγκλημα. 

 

Που θέλει το σύστημα  συντήρησης να μας πάει;; σε ενοχές, κοινωνικό στιγματισμό και άσκηση  παράνομων επεμβάσεων;; να πεθάνουν και άλλες από μολύνσεις και επιπλοκές;; 

 

Η κοινωνία, γυναίκες, παιδιά, οικογένειες χρειάζονται  ΒΟΉΘΕΙΑ, κοινωνικό κράτος, δικαιώματα, ενημερωση, αγάπη και στήριξη για να κάνουν βήματα μπροστά. 

 

Μαθήματα για την σεξουαλική συμπεριφορά και προστασία στους μαθητές χρειάζεται, ψυχολογική στήριξη οταν υπάρχει ανάγκη απο εξειδικευμένο προσωπικό. 

 

Οχι αφορισμούς. 

Οχι κατακραυγή. 

Οχι άρνηση στο δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν τη ζωή  τους. 

 

Οχι άρνηση στα κεκτημενα.

Οι αμβλώσεις στην Ελλάδα είναι νόμιμες απο το 1986. 

 

Θα πάμε πισω; 

Θα νομοθετησουμε πάλι την προίκα;; 

 

Η υπογεννητικότητα- πρόβλημα σε όλη την Ευρώπη- δεν αντιμετωπίζεται με ολοένα και λιγότερα δικαιώματα.  Θελουν οι άνθρωποι να νιώσουν επαγγελματικά ασφαλείς, να υπάρξουν δομές που θα τους βοηθήσουν στην καθημερινότητα. 

 

Μην γυρίσουμε δεκαετίες πίσω. 

Μην πιστέψουμε εμείς ως γυναίκες και η κοινωνία οτι ΔΕΝ έχουμε δικαίωμα σε στο σώμα και στις ζωές μας.

Εκεί που χρειάζεται βοήθεια και αγάπη μην αφήσουμε χώρο για σπορά χαρακτηρισμών, φανατισμού, ενόχων (τις γυναίκες) και ενοχών.