Home Κοινωνικοί φορείς Πρόταση για την οριστική και ριζική επίλυση του προβλήματος των αδέσποτων σκύλων
Κοινωνικοί φορείς - 24 Σεπτεμβρίου, 2014

Πρόταση για την οριστική και ριζική επίλυση του προβλήματος των αδέσποτων σκύλων

 Προς τους Δημάρχους Δελφών και Δωρίδας 

Πρόταση για την οριστική και ριζική επίλυση του προβλήματος των αδέσποτων σκύλων 
 
Αν και θα ομολογήσω από την αρχή ότι δεν γνωρίζω καλά τη νομοθεσία που διέπει το ζήτημα των αδέσποτων σκυλιών που τελευταία, ιδίως στην Άμφισσα και την Ιτέα γίνεται βραχνάς, θα επιχειρήσω να κάνω μια αρχική πρόταση, την οποία, αν οι δυο δήμαρχοι διακρίνουν ίχνη ρεαλισμού, θα μπορέσουν να επεξεργαστούν καλά και να εκπονήσουν το δικό τους σχέδιο δράσης.
Το μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται από το γεγονός ότι κάποιοι ασυνείδητοι εγκαταλείπουν τα ζωάκια τους, είτε γιατί μεγάλωσαν, είτε γιατί τα βαρέθηκαν. Έτσι γεμίζουν οι δρόμοι αδέσποτα, δημιουργώντας ένα τεράστιο πονοκέφαλο στο δήμο που είναι και ο καθ’ ύλιν αρμόδιος φορέας για τη διαχείριση του προβλήματος. Θα ήταν άδικο δε, να μην αναφέρουμε τη δράση των Φιλοζωικών Σωματείων, σε όλη τη Φωκίδα, όπου μέχρι τώρα είχουν επωμιστεί –πολύ κακώς βεβαίως- τις ευθύνες του δήμου, δίχως παράλληλα να έχει τις δυνατότητές του!
Μεγάλο στοίχημα για τις Φιλοζωικές είναι πως θα δώσουν τα κουτάβια και τα σκυλιά για υιοθεσία, αλλά και πως θα τους εξασφαλίσουν καλές συνθήκες διαβίωσης όταν μετά κόπων και βασάνων βρίσκουν επιτέλους ένα σπιτικό. 
Το τεράστιο αυτό ζήτημα, χρειάζεται μια γενναία λύση. Και για να βρεθεί αυτή η λύση θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τη διαπίστωση ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό. Άρα αναζητάμε και μια πολιτική λύση. Αντί λοιπόν ο δήμος να κάνει το κορόιδο και να φοβάται να βάλει το χέρι στην τσέπη, αντί ο δήμαρχος να τρελαίνεται κάθε μέρα από τα παράπονα, αντί οι ιδιώτες των Φιλοζωικών να τρέχουν κλέβοντας χρόνο από τις δουλειές και τις οικογένειές τους, μπορούν να κάνουν κάτι πάρα πολύ απλό. Να δώσουν κίνητρα οι δήμοι στους κατοίκους τους για να υιοθετήσουν αδέσποτα. Το πώς ακριβώς θα γίνει αυτό, δεν το γνωρίζω, ούτε και είμαι σίγουρη ότι μπορεί να γίνει. 
 
Το τεχνικό μέρος της υιοθεσίας
 
Μια πρώτη σκέψη είναι να οριστεί μια υπάλληλος όπου σε ένα συγκεκριμένο τηλεφωνικό νούμερο θα μπορεί όποιος κάτοικος να κάνει την αίτηση υιοθεσίας. Από εκεί και πέρα θα οριστεί μια επιτροπή που θα εξετάζει το χώρο και την ενδιαφερόμενη οικογένεια που θα μείνει το ζώο και θα προχωράει η υιοθεσία με το πρώτο διάστημα να είναι δοκιμαστικό πάντα. Εννοείται ότι εκείνο το διάστημα ο ιδιώτης θα έχει την ευθύνη να τσιπάρει και να καταγράψει στο όνομά του το ζώο, το οποίο ΟΜΩΣ προηγουμένως θα έχει εμβολιάσει, αποπαρασιτώσει και στειρώσει ο δήμος, με δικά του έξοδα. Ο κάτοικος που θα υιοθετεί θα ελέγχεται για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ενός – δυο μηνών και αν όλα πάνε καλά θα ολοκληρώνεται η διαδικασία και ο σκύλος θα γίνεται μέλος της οικογένειας. 
 
Τα κίνητρα
 
Το μεγάλο ζητούμενο είναι τα κίνητρα που μπορεί ή είναι διατεθειμένος ο δήμος να δώσει. Το τι ακριβώς μπορεί να δώσει, επίσης, δεν είμαι αρμόδια να το πω. Σίγουρα πάντως θα πρέπει να έχει οικονομικό όφελος για την οικογένεια που προχωράει στην υιοθεσία. Ίσως θα μπορούσαν να πάρουν μια απόφαση στο Δημοτικό Συμβούλιο και να παρέχουν μια μείωση της τάξης του 25-30% στα τέλη σε κάθε σπίτι που έχει προβεί σε υιοθεσία αδέσποτου, για διάστημα δυο ετών. Άλλωστε, τα αδέσποτα δεν είναι χιλιάδες.
Βέβαια, για να γίνει αυτό υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις. Αφενός ο δήμος θα κάνει σύμβαση με κάποιον ή κάποια κτηνίατρο ώστε να στειρωθούν όλα με λογικό κόστος, για να μην υπάρχει κίνδυνος να δημιουργούνται κι άλλα, αφετέρου θα πρέπει απαραιτήτως να τσιπάρονται από τη θετή οικογένεια, για μην υπάρχει ο κίνδυνος να το εγκαταλείψει εκ νέου.  Επιπλέον, θα πρέπει το κίνητρο να παρέχεται κλιμακωτά. Για παράδειγμα η μείωση να είναι 20% με την υιοθεσία και επιπλέον 10% με την ολοκλήρωση της διαδικασίας και αφού έχει οριστικοποιηθεί ότι όλα πήγαν κατ’ ευχή! Σε περίπτωση δε, που επιχειρήσουν να το εγκαταλείψουν μετά την παρέλευση της διετίας, το ζώο θα είναι τσιπαρισμένο και ο ιδιοκτήτης θα εντοπίζεται.
Βέβαια, όλο αυτό έχει ένα διακύβευμα. Μπορεί κάποιοι να εγκαταλείψουν σκόπιμα τα ζώα τους για να τα υιοθετήσουν ξανά και να πάρουν τη μείωση. Είναι αλήθεια ότι είναι ένας κίνδυνος, όμως αν συμβεί το ποσοστό αυτό θα είναι ελάχιστο, γιατί ο άνθρωπος αναπτύσσει πολύ στενή και ζεστή σχέση με το σκύλο του. Ακόμη όμως και αν συμβεί από κάποιους, είναι απειροελάχιστο το κόστος, μπροστά στην ωφέλεια που μπορεί να φέρει στο δήμο και πολύ περισσότερο στην τοπική κοινωνία. Μεγάλοι κερδισμένοι όμως θα είναι τα ίδια τα ζώα που θα γλιτώσουν τις πέτρες, τις αρβύλες, το ξύλο και τις φόλες, αλλά και οι οικογένειες που θα τα έχουν μαζί τους. 
 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Check Also

Απόλυτη προτεραιότητα για την ΕΥΔΑΠ το καθαρό και ποιοτικό νερό σε ένα περιβάλλον προκλήσεων

Απόλυτη προτεραιότητα για την ΕΥΔΑΠ το καθαρό και ποιοτικό νερό σε ένα περιβάλλον προκλήσε…