Όσα δεν είπε ο Πρωθυπουργός Γόρδιοι Δεσμοί, χωρίς Μεγαλέξανδρο! 

Όσα δεν είπε ο Πρωθυπουργός

Γόρδιοι Δεσμοί, χωρίς Μεγαλέξανδρο! 

-Μείωση πληθυσμού, μετανάστευση νέων, αποψίλωση υπηρεσιών και υποστελέχωση δομών υγείας συνιστούν ένα αρνητικό περιβάλλον για την προσέλκυση επενδύσεων, αλλά και την εγκατάσταση νέων ανθρώπων στην περιοχή. 

-Για ν’ αμβλυνθούν τ’ αρνητικά αποτελέσματα στην επαρχία, θα πρέπει να σχεδιαστεί ένα στρατηγικό πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει ισχυρά κίνητρα μετεγκατάστασης από τ’ αστικά κέντρα.  

Η Φωκίδα, προ ολίγων ημερών βρέθηκε στο επίκεντρο των εξελίξεων και απήλαυσε την προσοχή της Πολιτείας. Δια στόματος Πρωθυπουργού και με την επιβεβαίωση κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, απέσπασε δεσμεύσεις για κορυφαία προβλήματα, όπως ο διαγώνιος που προχωράει ακάθεκτος, ο παραλίμνιος που θα οδηγήσει στη συρρίκνωση της υγειονομικής διάταξης Α5, το φράγμα στο Χάρμισκο. Δεσμεύτηκε όμως και για κατασκευή Συνεδριακού Κέντρου στην Ιτέα, που είναι αμιγώς αναπτυξιακό έργο, αλλά και την ανακαίνιση του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών. 

Σοβαρά και δυσεπίλυτα προβλήματα

Όλα τα παραπάνω είναι εξαιρετικά σημαντικά, αλλά δε φτάνουν. Μπορεί τα οδικά έργα να συμβάλουν στην άρση της απομόνωσης, μπορεί ο διαγώνιος να δώσει ελπίδα για αύριο, έχουμε όμως και προβλήματα που θέλουν πιο ειδική αντιμετώπιση και σχεδιασμό. Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα είναι η μείωση του πληθυσμού στη Φωκίδα και τη Στερεά, όπως και η μεγάλη ανεργία. 

Ακόμη ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η μετανάστευση των νέων παιδιών. Νέοι επιστήμονες φεύγουν γιατί δεν αναπτύσσεται η περιοχή. Γιατί δε γίνονται νέες επενδύσεις και οι λίγες που υπάρχουν πόσους ν’ απορροφήσουν; Παράλληλα, εκδηλώνεται και ένα κύμα αντίδρασης σε κάθε ενδεχόμενη επένδυση, από ένα απλό υδροηλεκτρικό, μέχρι ένα φωτοβολταϊκό που είναι και αναγκαίο σήμερα. Μια ισχυρή μερίδα συμπολιτών μας, η οποία περιλαμβάνει και αιρετούς που δεν αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος και ενδίδουν στον «γλυκό» και εύηχο λαϊκισμό, προσπαθούν να εξασφαλίσουν την ησυχία τους με κάθε τίμημα, μετατρέποντας την περιοχή σε νεκροταφείο, μέρα με τη μέρα.

Το τρίτο τεράστιο πρόβλημα αφορά όλη την ελληνική περιφέρεια και κυρίως τις μικρές περιοχές. Η υποστελέχωση των δομών υγείας και η συστηματική απαξίωση των περιφερειακών νοσοκομείων είναι πραγματικά κάτι που πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί με σύνεση και στρατηγική. Δυστυχώς – και οφείλουμε να το πούμε αυτό- βλέπουμε να εκφράζεται μεγάλη αγωνία προεκλογικά, η οποία ατονεί μετεκλογικά. 

Επιπλέον, ένα σοβαρό πρόβλημα μπαίνει τροχοπέδη στα όποια σχέδια για ανάπτυξη και επενδύσεις. Έχει να κάνει με την αποψίλωση των υπηρεσιών, το οποίο αποτελεί σοβαρό αντικίνητρο για την προσέλκυση επενδύσεων. Ποιος σοβαρός επενδυτής θα ακουμπήσει τα χρήματά του σε μια γερασμένη περιοχή με αβέβαιο μέλλον και με δεδομένο ότι θα δεχτεί «επίθεση» από τοπική κοινωνία και αιρετούς.   

Μέσα σε όλα αυτά που παραθέτουμε παραπάνω, θα συμπεριλάβουμε και τις ιδιαίτερα δύσκολες και αντίξοες συνθήκες για όλους τους αυτοαπασχολούμενους και τις μικρές επιχειρήσεις, που προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα δύσκολο περιβάλλον, χωρίς να έχουν την στήριξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α και Β βαθμού. Απόδειξη ότι μεγάλο μέρος των κονδυλίων που προορίζονται για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας δεν μπορούν ν’ απορροφηθούν και επιστρέφονται!

Η θεραπεία και η πρόθεση

Τα περισσότερα από τα προαναφερόμενα προβλήματα δεν μπορούν να ξεπεραστούν με έργα, όσο μεγάλα και ακριβά κι αν είναι. Ίσως να μη μπορούν να ξεπεραστούν απλώς από μια κυβέρνηση και να χρειάζεται μια εθνική επιτροπή υπερκομματικού χαρακτήρα. 

Η ψαλίδα της αδικίας ανάμεσα στα αστικά κέντρα και τις μικρές περιοχές έχει σήμερα το μέγιστο του ανοίγματος. Ακόμη και μεγαλύτερες περιοχές «αιμορραγούν» πληθυσμιακά με τα καλύτερα μυαλά τους να τροφοδοτούν την Αθήνα ή ακόμη χειρότερα το εξωτερικό. 

Εδώ δε χωρούν μεγαλοστομίες, υποσχέσεις, κορώνες και στείρα αντιπολίτευση. Το πρόβλημα είναι κορυφαίο και δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν είδαμε  κανένα κόμμα να το προσεγγίζει σοβαρά. 

Τη δεκαετία του ’80 το ΠΑΣΟΚ είχε εκτελέσει ένα πρόγραμμα «Αποκέντρωσης» που έδωσε ζωή στην επαρχία. Σε μεγάλο βαθμό κέρδισε το στοίχημα. Έβγαλε από την απομόνωση την περιφέρεια. Την προίκισε με μυαλά και χρήμα. Επιστήμονες, επαγγελματίες επιδοτήθηκαν για να πετύχει την αποαστικοποίηση των μεγάλων πόλεων. Σήμερα η Αττική είναι ένα τέρας που φυλακίζει το 40% του πληθυσμού τη χώρας. Με αυτά τα νούμερα, ούτε η ποιότητα ζωής είναι καλή, ούτε ο ανταγωνισμός υγιής. Δε γίνεται όμως και η επαρχία, ειδικά οι μικρές περιοχές να συνεχίσουν έτσι. Θα πρέπει να καταστρωθεί ένα στρατηγικό σχέδιο και με την παροχή ισχυρών κινήτρων να επιχειρήσει την άμβλυνση των αδικιών και την εξισορρόπηση των δεικτών. 

Είναι δυστύχημα ειλικρινά ότι δεν έχουμε δει κανένα κόμμα να εκπονεί μια πρόταση. Ειδικά σε τοπικό επίπεδο, η αντιπαλότητα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αναλώνεται στο Βουλευτή, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει βάλει στόχο το δήμο. Πρόταση καμιά, μέχρι στιγμής. Μόνο, γκρίνια, μιζέρια και διαμαρτυρία.