Σκληρά φιλελευθερος ο νέος εργασιακός νόμος

Γραφει η Λουκία Μαστροπέρρου
Υποψήφια βουλευτής Φωκίδας
ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ.

Ψηφίστηκε ενώπιον της Ολομέλειας με πρόφαση την ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152, ένας εργασιακός νόμος με διατάξεις σκληρά νεοφιλελεύθερες που κανένας δεν τις επέβαλλε. Είναι όλες εμπνεύσεως Κυβέρνησης Μητσοτάκη και εκτέλεσης Άδωνη Γεωργιάδη που μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν ως συνεπής συνέχεια του «σχεδίου Πισσαρίδη» και των Νόμων Χατζηδάκη.
Ίδια πολιτική, άλλος Υπουργός, ακόμη πιο σκληρές αντεργατικές ρυθμίσεις.
Ενώ η χώρα αποδεσμεύτηκε οριστικά από τα Μνημόνια με την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η επόμενη Κυβέρνηση, αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη έφερε, και εξακολουθεί να φέρνει, νόμους που εξαθλιώνουν τον εργαζόμενο και εξαϋλώνουν το εργατικό δίκαιο.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη θεσμοθέτηση της δεκάωρης απασχόλησης χωρίς πρόσθετη αμοιβή, τη νομιμοποίηση των απλήρωτων υπερωριών, την κατάργηση της αιτιολόγησης των απολύσεων, την εναλλακτική λύση της επιπλέον αποζημίωσης αντί της υποχρεωτικής επαναπρόσληψης για τους μισθωτούς για τους οποίους η απόλυση κρίνεται άκυρη από τα δικαστήρια, τη κατάργηση της ευθύνης του πραγματικού εργοδότη έναντι του εργαζόμενου, τη γενίκευση της ελαστικής και φθηνής εργασίας, την επίθεση στην συλλογική διαπραγμάτευση και στη συνδικαλιστική έκφραση των εργαζομένων και την υποβάθμιση του ΣΕΠΕ!
Τι εισάγει ο νέος νόμος;
1. Ανοίγει ο δρόμος για τις συμβάσεις που καθιστούν τον εργαζόμενο να είναι διαθέσιμος 24 ώρες 7 μέρες την εβδομάδα. Ελαστικότητα ισχυρίζεται η κυβέρνηση αλλά στην ουσία σημαίνει μισθούς πείνας, ατομικές συμβάσεις με άθλιους όρους, καμία αναφορά σε ωράριο εργασίας και κατά παραγγελία εργασία που θα την ορίζει ο εργοδότης μια μέρα πριν.
Η σύβαση μηδενικών ωρών απασχόλησης είναι εκείνη στην οποία ο εργαζόμενος συνδέεται µεν µε σύβαση εξαρτημένης εργασίας, χωρίς, όμως, να είναι εκ των προτέρων γνωστό αν και πόσες ώρες θα εργασθεί σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Σε αυτές τις συβάσεις ο εργοδότης είναι εκείνος, ο οποίος τελικά καθορίζει τον κυμαινόμενο αριθμό των ωρών απασχόλησης του μισθωτού, και τον αμείβει µόνο γι’ αυτές κατόπιν κλήσεως και τα όρια ευέλικτης οργάνωσης του χρόνου εργασίας.
2. Η ημερήσια εργασία αντί για 8ωρο γίνεται 13 ώρες πια, με τον εργαζόμενο να δουλεύει την ίδια μέρα σε δύο διαφορετικούς εργοδότες. Έχει σημασία να επαναλαμβάνουμε πως ένα βασικό εργασιακό κεκτημένο κοντά ενός αιώνα αυτό του οκτάωρου καταργείται στην Ελλάδα με την υπογραφή της Νέας Δημοκρατίας. Αντί δηλαδή να κατοχυρώσει καλούς μισθούς και ελεγκτικούς μηχανισμούς για να ελέγξει τους παραβατικούς εργοδότες, η Κυβέρνηση νομιμοποιεί την μαύρη εργασία.
Στην πραγματικότητα θα συμβεί το εξής, η ίδια επιχείρηση θα ιδρύσει μεθαύριο μία ΙΚΕ, μια απλή διαδικασία και θα απασχολεί εντός του ίδιου ομίλου τον ίδιο τον εργαζόμενο, αντί να του αναθέτει πρόσθετα καθήκοντα και να τον αμείβει με τις προσαυξήσεις, της νόμιμης ή παράνομης υπερωριακής απασχόλησης σε έκτακτες συνθήκες, εδώ θα επιτύχει να τον απασχολεί 10, 12 και 13 ώρες με την ίδια αμοιβή.
3. Ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση. Προβλέπεται πια ποινή φυλάκισης και χρηματικά πρόστιμα για όσους εργαζόμενους απεργούς παρεμποδίζουν τους απεργοσπάστες να μπουν για δουλειά.
4. Επιβάλλεται η εξαήμερη εργασία και η μόνιμη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για μεγάλους κλάδους της βιομηχανίας. Περισσότερα κέρδη για τους εργοδότες, λιγότερος ελεύθερος χρόνος και ζωή για τους εργαζόμενους. Έτσι προστατεύει η Κυβέρνηση τα δικά της επιχειρηματικά συμφέροντα από την ανάγκη να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας και να προσλάβουν κόσμο με αξιοπρεπείς μισθούς;
5. Εξάμηνη περίοδο μαθητείας, χωρίς όμως δικαίωμα σε επίδομα ανεργίας μετά το τέλος της και χωρίς να δικαιούται ο εργαζόμενος καμία αποζημίωση απόλυσης. Άρα, ο κάθε εργοδότης μπορεί να προσλαμβάνει και να απολύει κόσμο στο πλαίσιο της μαθητείας χωρίς καμία συνέπεια, κρατώντας ομήρους τους εργαζόμενους και τους μισθούς χαμηλά.
6. Καταργείται η υποχρέωση όταν ο εργοδότης εφαρμόζει στην επιχείρησή του την Ηλεκτρονική Κάρτα, να ανεβάζει στο ΕΡΓΑΝΗ το ωράριο εργασίας και τις υπερωρίες των εργαζομένων του. Μια ρύθμιση, που σε συνδυασμό με την υποβάθμιση και υποστελέχωση του ΣΕΠΕ οδηγεί σε ένα ακόμη πιο ανεξέλεγκτο εργασιακό τοπίο.
Αναφορικά με το ξεπάγωμα των τριετιών η Κυβέρνηση εμπαίζει τους εργαζόμενους.
Δεν γίνεται καμία αναφορά στην αναδρομικότητα της περιόδου 2012-2023, με πολλούς, συνεπώς, εργαζόμενους να δουν την όποια μικρή αύξηση στις αποδοχές τους από το 2027 και όχι από το 2024, όπως άφησε να εννοηθεί. Δηλαδή, θα υπολογιστεί το επίδομα προϋπηρεσίας, του χρόνου εργασίας που διανύθηκε πριν τις 14.02.2012 καθώς και αυτού που θα διανυθεί μετά την 01.01.2024 και όχι αναδρομική αναζήτηση των ετών που μεσολάβησαν για την περίοδο 14.2.2012 έως και 31.12.2023.
Ο εργασιακός νόμος αυτός μόνο αναπτυξιακός δεν είναι. Η ακραία εργασιακή ανασφάλεια και οι δυσμενείς συνθήκες που προβλέπονται, η υποβάθμιση της προστασίας των εργαζομένων θα οδηγήσει την ανάπτυξη σε αρνητικούς δείκτες. Με τέτοιους όρους, όσοι δεν έχουν αναζητήσει την τύχη τους στο εξωτερικό θα εξαναγκαστούν να το κάνουν. Η χώρα θα απωλέσει εργατικό δυναμικό είτε εξιδεικευμένο είτε με υψηλό επίπεδο κατάρτισης. Επιπλέον, αυτό θα επιτείνει και το μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα. Τόσο η εξωτερική όσο και η εσωτερική μετανάστευση θα οδηγήσουν σε ερήμωση περιοχών της χώρας.
Η πραγματική ατζέντα της Κυβέρνησης για τα εργασιακά: εξαθλίωση των εργαζομένων, νομιμοποίηση της απλήρωτης υπερ-εργασίας, χάρες σε μεγάλα εργοδοτικά συμφέροντα, φίμωση του συνδικαλισμού.
Στόχος της ΝΔ είναι η κατάργηση της πλήρους και σταθερής εργασίας, η αποδόμηση του προστατευτικού πλαισίου αλλά και η πρόθεση να κρύψει μέσα από ελαστικές συμβάσεις την ανεργία, ειδικά των νέων.
Η θεσμοθέτηση περαιτέρω βάρβαρων για τον εργαζόμενο όρων δυστυχώς οδηγεί μόνο σε ακόμη πιο μεγάλη φτωχοποίηση και περιθωριοποίηση του κόσμου της εργασίας. Για όλα αυτά αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση της ΝΔ.