Η τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης για τον ελαιώνα στο Δημοτικό Συμβούλιο

ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΌ ΣΥΜΒΟΎΛΙΟ ΤΗΣ 3/8/2022 ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΣΑΣ

Στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Δελφών της Τετάρτης 3 Αυγούστου,
κυριάρχησε η πυρκαγιά στον ελαιώνα της Άμφισσας και οι συνέπειές της. Αυτή τη φορά με τη
συμμετοχή δεκάδων ελαιοπαραγωγών της περιοχής, όπου μέσα απ’ τις τοποθετήσεις τους εκφράστηκε η
αγανάκτηση για την καταστροφή της περιουσίας τους –δεύτερη σε μια δεκαετία– αλλά και έντονη
ανησυχία για τις αποζημιώσεις και την αποκατάσταση των καμένων. Εκφράστηκε επίσης και ο
προβληματισμός στο κατά πόσο, με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, μπορεί να παραμείνει
παραγωγικός ο ελαιώνας και οι ίδιοι να συνεχίζουν να ζουν απ’ αυτόν, να συμπληρώνουν το
οικογενειακό εισόδημα.
Η δημοτική αρχή του κ. Ταγκαλή, συνεπικουρούμενη από τις παρατάξεις των κ.
Αναγνωστόπουλου και Μέγκου, αξιοποίησαν τη συνεδρίαση και την παρουσία των ελαιοπαραγωγών για
να επαναφέρουν το Διαχειριστικό Σχέδιο του Ελαιώνα της Άμφισσας, το οποίο μαζί είχαν ψηφίσει το
2017 και έκτοτε παραμένει στα χαρτιά. Διανθισμένο με αιτήματα της επικαιρότητας για τις αποζημιώσεις
και την αποκατάσταση των καμένων, το παρουσίασαν ως τη μόνη λύση στα προβλήματα του ελαιώνα
και των καλλιεργητών του.
Το ψήφισμα που έβγαλαν, το κατέθεσε η δημοτική αρχή σε κλειστή σύσκεψη με τον Υφυπουργό
στον Πρωθυπουργό και άλλους κυβερνητικούς παράγοντες, που “εντελώς τυχαία” είχε συγκαλέσει για
την επόμενη μέρα ο βουλευτής Φωκίδας της ΝΔ… Κάπως έτσι ο Δήμος Δελφών, η πυρκαγιά και ο
ελαιώνας γίναν μέρος των προεκλογικών σχεδιασμών της κυβέρνησης…
Το συγκεκριμένο σχέδιο είναι κατά την άποψή μας πολιτικά απαράδεκτο και είναι
αποπροσανατολιστικό να εμφανίζεται σήμερα ως λύση. Πρόκειται για ένα σχέδιο, που κύριο στόχο έχει
να προωθήσει την ενοποίηση της παραγωγής και τη συγκέντρωση της εκμετάλλευσης σε λίγα χέρια,
πετώντας εκτός εκατοντάδες ή και χιλιάδες μικρούς και πολύ μικρούς καλλιεργητές, μικροϊδιοκτήτες.
Εμείς θεωρούμε πως για τον ελαιώνα της περιοχής, που συγκροτείται από πολλές διαφόρου
μεγέθους ιδιοκτησίες, μπορεί και πρέπει να εξασφαλιστούν με κρατική υποστήριξη, μέσω ενός
αποκλειστικά δημόσιου φορέα:
 Η ενιαία χρήση της γης και η λειτουργική αξιοποίηση της.
 Η άρδευση.
 Η πυροπροστασία.
 Η αγροτική οδοποιία.
Δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στον αποκλειστικά δημόσιο χαρακτήρα αυτού του φορέα και στην
επαρκή χρηματοδότησή του από τον κρατικό προϋπολογισμό, έτσι ώστε να έχει τα κατάλληλα μέσα και
επαρκές επιστημονικό, τεχνικό και υποστηρικτικό προσωπικό για να μην αφήνει περιθώρια να
διεισδύσουν επιχειρηματικά συμφέροντα που θα εμπορευτούν τις αναγκαίες υπηρεσίες που χρειάζεται ο
ελαιώνας. Για να μην γίνονται εμπόρευμα οι ανάγκες των ελαιοπαραγωγών και να μην δημιουργούνται
συνθήκες υπερχρέωσης των μικρομεσαίων καλλιεργητών, διευκολύνοντας έτσι την συγκέντρωση των
χωραφιών στα χέρια λίγων. Τα όποια τέλη, να επιβαρύνουν κυρίως τους μεγαλοϊδιοκτήτες –

μεγαλοπαραγωγούς που συσσωρεύουν κέρδη και προσδοκούν την συγκέντρωση της καλλιεργήσιμης γης
και να μην στραγγαλίζουν τους μικρούς που προσπαθούν να ζήσουν τις οικογένειες τους.
Οι συνθήκες καλλιέργειας σήμερα, ως αποτέλεσμα της εφαρμοζόμενης Κοινής Αγροτικής
Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί δεκαετίες, πιέζουν αφόρητα τους μικροκαλλιεργητές που
αδυνατούν να δουλέψουν ικανοποιητικά τα χωράφια τους. Αφενός λόγω κόστους παραγωγής (καύσιμα,
εφόδια, κλπ) και αφετέρου, επειδή οι τιμές πώλησης της ελιάς και του λαδιού είναι καθηλωμένες σε
απαράδεκτα επίπεδα, προκειμένου να αβγαταίνουν τα κέρδη τους οι έμποροι και οι βιομήχανοι που
δραστηριοποιούνται στον συγκεκριμένο τομέα. Αυτός είναι ο λόγος που κάποια χωράφια μένουν
ακαλλιέργητα και τελικά εγκαταλείπονται για να συγκεντρωθούν στα χέρια λίγων.
Στην κατεύθυνση αυτή συμβάλανε σε αρκετές περιπτώσεις και οι συνεταιρισμοί. Λειτουργώντας
έξω από τον ουσιώδη και συστηματικό έλεγχο των καλλιεργητών, ως επιχειρήσεις, δεν κατόρθωσαν να
προστατεύσουν τα συμφέροντα των μικρομεσαίων παραγωγών. Κατέληξαν να εξυπηρετούν κυρίως τους
μεγαλύτερους παραγωγούς και τους κομματικούς φίλους της εκάστοτε εξουσίας.
Σε κάθε περίπτωση, η εξασφάλιση μιας καλύτερης προοπτικής για τους παραγωγούς βρώσιμης
ελιάς και λαδιού περνάει μέσα από την αντιμετώπιση των περιορισμών της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
Την μείωση του κόστους των εφοδίων που είναι απαραίτητα για την καλλιέργεια. Την μείωση της τιμής
του ρεύματος, του καυσίμου, του νερού και των λιπασμάτων. Την καλύτερη και συστηματικότερη
οργάνωση της δακοκτονίας, συνολικά της φυτοπροστασίας. Την κρατική προστασία της τιμής του
προϊόντος από τις πιέσεις των μεσαζόντων που προσδοκούν συνεχώς περισσότερα κέρδη.
Η καλύτερη προοπτική για τον ελαιώνα της Άμφισσας περνάει μέσα από μια διαφορετική
πολιτική που θα υπερασπίζεται πρώτα και κύρια τους μικρομεσαίους αγρότες. Θα αντιστρατεύεται τα
μονοπώλια και τις Ευρωπαϊκές οδηγίες που τα ενισχύουν. Και φυσικά θα βάζει στην πάντα τα παχιά
λόγια, που χρόνια τώρα ακούει ο λαός της περιοχής από την ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, χωρίς
ποτέ να βλέπει άσπρη μέρα.