Home Εικόνες Αρχικής Ειρήνη Καραχάλιου, νέα πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου:”“Η κερδοφορία των λίγων ευθύνεται για τα προβλήματα των πολλών””
Εικόνες Αρχικής - Τοπικά - 14 Ιανουαρίου, 2022

Ειρήνη Καραχάλιου, νέα πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου:”“Η κερδοφορία των λίγων ευθύνεται για τα προβλήματα των πολλών””

‘Εχει σπουδάσει οικονομικά σε ανώτατο επίπεδο και απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα ως μισθωτή εργαζόμενη ενώ δραστηριοποιείται και στο σωματείο ιδιωτικών υπαλλήλων .

Ο λόγος για τη νέα πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας Ειρήνη Καραχάλιου , την πρώτη ιστορικά γυναίκα που καταλαμβάνει τόσο υψηλή θέση στο εργατικό κίνημα του Νομού, η οποία δε διστάζει να δηλώσει αποφασισμένη να συγκρουστεί “πρώτα από όλα με τις δικές μας αδυναμίες,” αλλά και αυτούς που θεωρεί ένοχους για τα προβλήματα των εργαζομένων, τους λίγους που έχουν σωρευσει τεράστιο πλούτο στα χέρια τους.

“Οι ταξικές δυνάμεις παλεύουμε μαζί, άνδρες-γυναίκες”

Από τον κ Αγγελόπουλο σε εσάς. Και οι δύο του ΠΑΜΕ. Η αλλαγή ηγεσίας σηματοδοτεί κάτι συγκεκριμένο ή ήταν μια τυπική διαδικασία;
Η εναλλαγή του επικεφαλής στη Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου έχει να κάνει με το πώς εκτιμάμε ότι θα ανταποκριθούμε καλύτερα το επόμενο διάστημα στις μεγάλες προκλήσεις της περιόδου αναιμικής ανάπτυξης που διανύουμε, στα οξυμένα προβλήματα μέσα στους χώρους δουλειάς, στην ακρίβεια που κατατρώει το εισόδημά μας, στην συνολική κατάσταση στην Υγεία και την Παιδεία. Σημασία σε όλα αυτά έχει το πώς θα καταφέρουμε να μετρήσουμε βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία, γιατί αποδεικνύεται από την ίδια τη ζωή, την ίδια την πείρα που έχουμε, ότι μόνο ο συλλογικός οργανωμένος αγώνας που στοχεύει τον πραγματικό ένοχο για τα δεινά που ζουν οι εργαζόμενοι, την κερδοφορία των λίγων, μπορεί να φέρνει αποτελέσματα και όχι η λογική της ανάθεσης, το ποιος «παράγοντας» θα μας λύσει τα προβλήματα.
Αυτό που θα έλεγα είναι ότι είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε πρώτα από όλα με τις δικές μας αδυναμίες, όπως έχουν εκτιμηθεί άλλωστε στο πρόσφατο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου κρατώντας φυσικά τα θετικά στοιχεία στη δράση μας και από κει και πέρα προχωράμε, θέλοντας να είμαστε μια ομάδα με κοινή αντίληψη όπως την περιέγραψα. Άλλωστε κ. Μπελέρη – και επειδή ο τρόπος που διαμορφώσατε το ερώτημα μπορεί να αφήσει το περιθώριο υπαινιγμού – επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι ουσιαστικά πρόκειται για αλλαγή στον καταμερισμό του ΔΣ και όχι για “αλλαγή ηγεσίας” διότι ο Θ. Αγγελόπουλος είναι μέλος της διοίκησης του ΕΚΦ και πρωτεργάτης στις αποφάσεις και στην διαμόρφωση του διεκδικητικού πλαισίου που δεσμεύει το Εργατικό Κέντρο στον προσανατολισμό της δράσης του.

Νομίζω ότι ιστορικά είστε η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει τα ηνία του Ε.Κ. Τι ιδιαίτερο μήνυμα δίνει η εκλογή σας;
Όπως ίσως είναι αντιληπτό βρισκόμαστε σε ιστορικό χαμηλό όσον αφορά την οργάνωση των εργαζόμενων γενικά, άνδρες και γυναίκες, στα Σωματεία. Οι λόγοι είναι πολλοί και μπορούμε να τους αναλύσουμε αν θέλετε. Σε όλη αυτήν την κατάσταση οι γυναίκες της εργατικής τάξης έρχονται αντιμέτωπες με επιπλέον εμπόδια, γιατί παρόλο που υπάρχει μια φαινομενική ισότητα, στην πράξη είναι εκείνη η κατηγορία της κοινωνίας που υφίσταται διπλή καταπίεση.
Μπορεί στον 21ο αιώνα – ως γυναίκες – να έχουμε αποσπάσει κάποιες κατακτήσεις σίγουρα, μπορεί ιδιαίτερα οι πιο νέες γυναίκες να μην αισθάνονται ότι καταπιέζονται, η ουσία όμως πίσω από αυτήν την ωραία κουρτίνα της δήθεν ισότητας ποια είναι; Ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς που εκφράζεται με πολλούς τρόπους, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, τη χαμηλότερη αμοιβή, τις σεξιστικές συμπεριφορές, τον εκβιασμό να μην μείνεις έγκυος ή τους χειρότερους όρους με τους οποίους θα αναγκαστείς να επιστρέψεις στη δουλειά έχοντας αποκτήσει παιδί και μια σειρά άλλα. Ακόμα σε επίπεδο οικογένειας, η γυναίκα επωμίζεται αντικειμενικά μεγάλο βάρος για τη φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων λόγω της έλλειψης ή υπολειτουργίας κρατικών δομών βρεφικής φροντίδας, φροντίδας ηλικιωμένων και γενικά υποστήριξης της οικογένειας.
Όλα αυτά είναι ζητήματα τα οποία το ταξικό εργατικό κίνημα, τα αντιπαλεύει και αυτό πρέπει να κάνει. Φανταστείτε όμως μια γυναίκα υπό το βάρος της καθημερινότητας, πόσο εύκολο είναι να βγάλει συμπεράσματα για το τι πραγματικά φταίει; Διάφορα «φεμινιστικά» κινήματα προσπαθούν να πείσουν ότι φταίει ο “άνδρας δυνάστης”, οπότε καλούν σε φεμινιστικές απεργίες, σιχτιρίζουνε τους άνδρες και κάτι τέτοια… Οι ταξικές δυνάμεις παλεύουμε μαζί, άνδρες-γυναίκες, γιατί είναι κοινή η πηγή των προβλημάτων μας, η εκμετάλλευση της πλειοψηφίας των ανθρώπων από μια μειοψηφία για να βγαίνει κέρδος. Γιατί ο διαχωρισμός που σπέρνουν ανάμεσα στα δυο φύλα υπάρχει, είναι αντικειμενικός, αξιοποιείται όμως για να μας εκμεταλλεύονται πιο αποτελεσματικά.
Όσο δύσκολο λοιπόν είναι να βγουν αυτά τα συμπεράσματα, ακόμα πιο δύσκολο είναι να ξεπεραστούν τα αντικειμενικά εμπόδια που βάζει η καθημερινότητα ώστε να συμμετέχει μια γυναίκα στην οργανωμένη πάλη, αν το καλοσκεφτούμε αυτό είναι ένα συμπέρασμα από αυτά που προκύπτουν και από το ελληνικό ‘Me Too’ και το σάλο που δικαιολογημένα προκάλεσε. Όμως, το βασικό είναι πόσο αποφασισμένη είναι να παλέψει και ότι αυτά τα εμπόδια σε ένα βαθμό πρέπει να τα υπερκεράσουμε με μέτρα συλλογικά.
Αυτό ακριβώς σηματοδοτεί η απόφασή μας και όχι ότι μια γυναίκα μπορεί καλύτερα από ότι ένας άντρας και κάποια τέτοια φαιδρά που ακούγονται σε άλλες περιπτώσεις.

Στο νέο Δ.Σ. έχετε και εκπρόσωπο σωματείων από την παραλιακή Δωρίδα. Ποιος είναι ο ιδιαίτερος λόγος για αυτό;
Ο πιο ουσιαστικός λόγος είναι ότι οι συνάδελφοί μας στην παραλιακή Δωρίδα και ιδιαίτερα στις μεγάλες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα και μάλιστα εκεί έχουν αρχίσει να έρχονται σε εφαρμογή οι νέες αντεργατικές διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη. Δε μπορούμε να τους αφήσουμε μόνους, στο έλεος της εργοδοσίας και των διάφορων μηχανισμών της. Αφετέρου η Δωρίδα είναι ενταγμένη στην ακτίνα δράσης του Ε.Κ Φωκίδας και αυτό είναι που έχει καθήκον να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των συναδέλφων εκεί. Η επισήμανση γίνεται διότι λόγω κυρίως της χιλιομετρικής απόστασης εργαζόμενοι απευθύνονται στο Ε.Κ Ναυπακτίας – Δωρίδας, το οποίο είναι γνωστό κυρίως για τη στάση της συμβιβασμένης πλειοψηφίας της Διοίκησης του. Η παρουσία μέλους της Διοίκησης του ΕΚ Φωκίδας εκεί νομίζουμε είναι ένα βήμα για την πιο ουσιαστική υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων στο Νομό μας.

“υπάρχουν αδυναμίες στη δράση μας με τις οποίες είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε”

Έχω παρατηρήσει ότι δεν είναι μαζικές πολλές συγκεντρώσεις και πορείες που διοργανώνετε . Που οφείλετε και πως σκοπεύετε να το αλλάξετε;
Η μαζικότητα μιας συγκέντρωσης κρίνεται με συνδυασμένα κριτήρια, που αφορούν την περίοδο που διεξάγεται, την απήχηση του ζητήματος που αναδεικνύει και τόσα άλλα. Αλλά θεωρώντας το ερώτημα σας καλόπιστο, όπως και την ανάγκη των αναγνωστών της εφημερίδας σας να γνωρίζουν το ήθος της νέας Διοίκησης του ΕΚΦ δεδομένη, επισημαίνουμε ότι δεν ισχυριζόμαστε πως τα έχουμε κάνει όλα τέλεια – στο πρόσφατο Συνέδριο του ΕΚΦ η εισήγηση που παρουσίασε ο Θ. Αγγελόπουλος έκανε θαρραλέα αυτοκριτική με υποδειγματικό τρόπο η οποία μάλιστα ψηφίστηκε ομόφωνα. Δεν κρυβόμαστε, υπάρχουν αδυναμίες στη δράση μας με τις οποίες είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε – δε γίνεται να γαντζωθούμε σε αυτές και να μη κάνουμε τίποτα από δω και πέρα – ωστόσο το κύριο είναι ότι ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης και συνολικά του λαού είναι αναντίστοιχος με την επίθεση που δέχεται, όχι μόνο στην περιοχή αλλά συνολικά στη χώρα. Αυτό θα συμβαίνει μέχρι να πιστέψουμε στη δύναμή μας. Υπό το βάρος των προβλημάτων, της δυσκολίας να βγει ο μήνας, του απελπιστικού δημόσιου συστήματος υγείας που σε στέλνει γραμμή στον ιδιώτη, της τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς, δεν είναι εύκολο να βρεις μια διέξοδο, δεν είναι εύκολο να είσαι αισιόδοξος. Είναι δικαιολογημένα όλα αυτά, είναι δικαιολογημένος ο φόβος. Εμείς σκοπεύουμε με τη δράση μας, να ανοίξουμε νέους ορίζοντες στους συναδέλφους, να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνοι τους, να νιώσουν τη δύναμη που έχει ο συλλογικός αγώνας που τελικά αποπνέει αισιοδοξία και μεγαλείο, κάτι που ζήσαμε πολλές φορές τη χρονιά που μας πέρασε, όπου η λαϊκή πρωτοβουλία ήταν αυτή που μας έσωσε από τα χειρότερα.

Σε μια σειρά μεγάλες εταιρείες στην περιοχή δεν υπάρχει ούτε καν πρωτοβάθμιο σωματείο (πχ εταιρείες ιχθυοκαλλιεργειών). Που οφείλεται αυτό και ποιες οι μελλοντικές σας κινήσεις ;
Είναι σχετικό με αυτό που είπα παραπάνω. Το Συνέδριο της συνδικαλιστικής μας οργάνωσης αποφάσισε ώστε το επόμενο διάστημα να προσανατολιστεί καλύτερα η Διοίκηση του ΕΚΦ σε αυτούς τους χώρους, οι οποίοι ανήκουν σε κλάδους αυξημένης βαρύτητας για τα επόμενα χρόνια, όπως δείχνουν οι προτεραιότητες του μεγάλου κεφαλαίου, άρα μάλλον αναμένεται και μεγαλύτερη συγκέντρωση εργαζομένων.

Στον τουρισμό ενώ υπάρχει σωματείο δεν δείχνει ιδιαίτερα δραστήριο και συχνά-πυκνά φτάνουν στην εφημερίδα μας παράπονα για τη συμπεριφορά πολύ συγκεκριμένων εργοδοτών. Πως θα το αντιμετωπίσετε;
Έχετε δίκιο είναι πολλά τα προβλήματα στον τουρισμό, κλάδος από τον οποίο προέρχομαι. Το συγκεκριμένο σωματείο είναι ανενεργό εδώ και πολλά χρόνια. Το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων είναι αυτό που έχει αναλάβει προς το παρόν να δραστηριοποιηθεί σε αυτόν τον κλάδο. Προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε. Με παρεμβάσεις όταν ξέρουμε την κατάσταση σε κάποιον χώρο, με Τριμερείς σε άλλες περιπτώσεις, με εξορμήσεις σε όσους χώρους μπορούμε. Η βασική προσπάθεια βέβαια είναι οι εργαζόμενοι να είναι στο Σωματείο τους ή τουλάχιστον σε επαφή μαζί του. Είναι σημαντικό οι συνάδελφοι να βγάζουνε συμπεράσματα, πόσες θυσίες κάναμε την περίοδο πριν την τελευταία κρίση, που ο τουρισμός έσπαγε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, μας έλεγαν να βάλουμε πλάτη τώρα που χουμε δουλειά και τι καταλάβαμε; Την ώρα που κλείνανε οι επιχειρήσεις λόγω πανδημίας, αφήσανε τους εργαζόμενους μόνους τους να παλεύουν με την επιβίωση, με τα χρέη, με τα λίγα λεφτά της αναστολής εργασίας για όσους ήτανε τυχεροί και τα έπαιρναν. Την ίδια στιγμή, οι μεγάλοι εργοδότες οργανώνονταν στους συλλόγους τους και ζητάγανε εκατομμύρια. Αυτοί οργανώνονται, εμείς;

Ποια είναι η κατάσταση των εργαζομένων στα μεταλλεία; Φαίνεται η κατάσταση να έχει ηρεμήσει….
Η κατάσταση των εργαζομένων στα μεταλλεία είναι παρόμοια με αυτή των υπολοίπων χώρων και κλάδων. Αν αναλογιστούμε ότι οι συνάδελφοι εκεί δουλεύουν μέσα στις στοές κάτω από τη γη και πάνω από αυτή, υπό γενικά αντίξοες συνθήκες, με τεράστιο αριθμό κινδύνων να παραμονεύουν, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι είναι μεγάλο το κομμάτι της ζωής τους που δεν αναπληρώνεται. Τα ζητήματα όμως εκεί δεν έχουν σταματημό, η νέα διοίκηση είναι σε συνεχή επαγρύπνηση γιατί η εφαρμογή της κυριακάτικης εργασίας είναι προ των πυλών, π.χ. με «εθελοντικές προσωπικές συμφωνίες – συμβάσεις» Δεν πρέπει να αφήσουμε να υλοποιηθούν τέτοιοι σχεδιασμοί. Είναι αιτία πολέμου. Θα πρέπει να κηρυχτεί γενική επιστράτευση. Οικογένειες εργαζομένων, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, μπροστά στις πύλες των στοών! Καμιά Κυριακή, κανένας εργαζόμενος για δουλειά!

“Όσοι κατηγορούν για κομματικοποίηση είναι αυτοί που δε θέλουν να ακούγονται οι ανάγκες των εργαζομένων”

Σας κατηγορούν ότι κομματικοποιείτε το συνδικαλιστικό κίνημα και πάντα οι θέσεις είναι οι ίδιες με το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Τι ισχύει στα αλήθεια;
Όσοι κατηγορούν για κομματικοποίηση είναι αυτοί που δε θέλουν να ακούγονται οι ανάγκες των εργαζομένων μέσα στα σωματεία, παρά μόνο οι ανάγκες των εργοδοτών, για να το πω έτσι με μια φράση.
Εμείς καλούμε σε οργάνωση όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα τι ψηφίζουνε στις εκλογές και το γνωρίζει αυτό ο κόσμος της περιοχής, ειδικά με την μεγάλη προσπάθεια εγγραφής νέων μελών που κάναμε πρόσφατα, μπροστά στις αρχαιρεσίες διάφορων σωματείων. Ποτέ δε ρωτήσαμε έναν συνάδελφο τι ψηφίζει ως προϋπόθεση εγγραφής στο σωματείο του, δε διαχωρίζουμε τους εργαζόμενους με βάση τις επιλογές στην κάλπη, άλλοι είναι αυτοί που διαχωρίζουν σε δεξιούς-αριστερούς, μιλάνε για αντιδεξιά μέτωπα στο κίνημα, για να γίνουμε κλακαδόροι μιας προοδευτικής δήθεν, “αριστερούλικης” επόμενης διακυβέρνησης. Είναι όλοι αυτοί που όταν οι ταξικές δυνάμεις έχουν τον συσχετισμό, κατεβαίνουν όλοι μαζί σε ενιαία ψηφοδέλτια ή πετάνε από τα Δ.Σ. το ΠΑΜΕ. Και για να μην θεωρηθεί ότι μένει αναπάντητο, οι θέσεις του ΕΚ Φωκίδας είναι ίδιες με του ΠΑΜΕ γιατί η πλειοψηφία της Διοίκησης του από 2012 συσπειρώνεται σε αυτό, στον ταξικό πόλο μέσα στο εργατικό κίνημα. βεβαίως έχουμε και αποκλειστικά δικές μας διεκδικήσεις, ακόμα και αιτήματα που προέρχονται από άλλα σωματεία που δεν έχουν καμιά σχέση με το ΠΑΜΕ υιοθετούμε, αρκεί να είναι προς όφελος των εργατών και του λαού. Αυτά αποτυπώνονται στο Πλαίσιο Αιτημάτων που ψήφισε το πρόσφατο Συνέδριο του ΕΚΦ το οποίο αναδείξαμε δημόσια. Οι θέσεις του ΕΚ Φωκίδας δεν ταυτίζονται με τις θέσεις του ΚΚΕ γιατί το ΚΚΕ δεν είναι συνδικαλιστική οργάνωση αλλά πολιτικό κόμμα και μάλιστα το μόνο που έχει σταθερά στραμμένο το βλέμμα στο αύριο και παλεύει για μια κοινωνία “στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων” για να θυμηθούμε τα λόγια του Νίκου Μπελογιάννη, Το ζήτημα είναι άλλο κ. Μπελέρη και ας μην κρυβόμαστε, αξιοποιείται, τόσο από την εργοδοσία, όσο και από τις άλλες δυνάμεις στο κίνημα η ιδεολογία και η ένταξη στο Κομμουνιστικό Κόμμα μιας σειράς προέδρων του Ε.Κ. για να χτυπηθεί η ασυμβίβαστη δράση του. Αυτό είναι το ζήτημα και δείχνει πόσο φοβούνται τον πρωτοπόρο ασυμβίβαστο αγώνα. Προσωπικά δεν κρύβω την ιδεολογία μου, ούτε την ένταξη μου στο ΚΚΕ και είμαι περήφανη για αυτή, όπως περήφανοι είναι και ήταν, οι κομμουνιστές πρόεδροι που προηγήθηκαν. Είναι τουλάχιστον υποκρισία να παριστάνει ο οποιοσδήποτε συνδικαλιστής ή η εργοδοσία τον “ακομμάτιστο” την στιγμή που δέχεται τις αποφάσεις της κυβέρνησης αδιαμαρτύρητα ή τις χειροκροτεί. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ σχετικά πρόσφατα δήλωνε ότι υπάρχει συναντίληψη στα κύρια ζητήματα με τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ και είναι οι εργοδότες ακομμάτιστοι; Εκτός αν ντρέπονται για την ιδεολογία και τις επιλογές τους, αν είναι έτσι ας ντρέπονται όσο θέλουν αλλά όχι να παριστάνουν και τους τιμητές.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τώρα με την ευκαιρία που μας δίνετε, να οργανωθούν στο σωματείο τους. Δε φοβόμαστε την αντιπαράθεση, ίσα-ίσα με αυτήν βγαίνουνε τα συμπεράσματα. Οι κατήγοροί μας να φοβούνται, γιατί οι ανάγκες των εργαζομένων πρέπει να συζητιώνται μέσα στα σωματεία, γι’αυτές πρέπει να αναπτύσσεται δράση και αυτό θα επιδιώξουμε και δυστυχώς γι’ αυτούς εκεί θα ξεμπροστιαστούν.

“Βαστάζος των κυβερνητικών επιλογών η ΓΣΕΕ”

Έχετε μεγάλη κόντρα με τη ΓΣΕΕ , αν και συμμετέχετε στα οργανά της. Που οφείλετε η αντιπαλότητα και επιπλέον αφού διαφωνείτε γιατί δεν αποχωρείτε εντελώς από τη ΓΣΕΕ;
Η αντιπαράθεση οφείλεται στην αντιπαλότητα που έχει η πλειοψηφία στην ηγεσία της ΓΣΕΕ με τους πραγματικούς εργαζόμενους – είναι αυτοί που πριν λίγο καιρό αποκλήθηκαν ‘συνδικαλιστική μαφία’ να σας θυμίσω. Η στάση της πλειοψηφίας στη διοίκηση της ΓΣΕΕ όλα αυτά τα χρόνια είναι αποκαλυπτική ως βαστάζος των κυβερνητικών επιλογών διαχρονικά, συνομιλητές με την εργοδοσία, συνδιαμορφωτές μέσα από το Ινστιτούτο τους της αντεργατικής επίθεσης. Μαέστροι στο να αλλοιώνουν την πραγματική βούληση των εργαζομένων, διαμορφωτές των συσχετισμών μέσα από κραυγαλέες νοθείες που έχει αναδείξει και έχει στη διάθεσή του το ΠΑΜΕ, για να μη μιλήσουμε για τους εργοδότες, μεγαλοστελέχη και μέτοχοι εταιριών που εμφανίζονται ως εκπρόσωποι εργαζομένων.
Όσον αφορά στο γιατί δεν αποχωρούμε, αυτά είναι πρακτικές των δυνάμεων της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που όταν δε τους παίρνει ο συσχετισμός ή βαραίνει το κλίμα, αποχωρούν… Πρόσφατο παράδειγμα η αποχώρηση δεκάδων σωματείων των δυνάμεών τους από την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Στο κάτω – κάτω από που να φύγουμε; η ΓΣΕΕ δεν είναι βιλαέτι ούτε του Παναγόπουλου, ούτε του Κιουτσούκη και των ημετέρων τους, μπορεί σήμερα αυτές οι θλιβερές προσωπικότητες να παίζουν κάποιο ρόλο, με τις πλάτες των εργοδοτών και της κυβέρνησης, όμως αύριο θα είναι ξεχασμένοι, όπως ξεχασμένοι είναι τόσοι και τόσοι εργατοπατέρες πριν από αυτούς. Το ταξικό εργατικό κίνημα είναι εδώ και παλεύει να αλλάξει τους συσχετισμούς, να πετάξει τους εργοδότες από τις γραμμές μας, να φέρει στο προσκήνιο τις ανάγκες μας.

Ως Ε.Κ. είχατε εκφράσει μεγάλη επιφύλαξη για την εξ αποστάσεως ηλεκτρονική ψηφοφορία για τη διεξαγωγή απεργίας, αλλά και σχετικά με το ηλεκτρονικό συνδικαλιστικό μητρώο. Γιατί;
Βασικά δεν είχαμε εκφράσει επιφύλαξη, έχουμε εκφράσει την πλήρη αντίθεσή μας. Οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες είναι κατανοητό ότι μπορεί να είναι διαβλητές και μπορούν να διαμορφώσουν πιο εύκολα συσχετισμούς υπέρ της εργοδοσίας. Ας φανταστούμε εκλογές σε επιχειρησιακό σωματείο να διεξάγονται με sms ποιός φαντάζεστε ότι θα στείλει το sms ή το e-mail ο εργαζόμενος ή ο εργοδότης; Όμως το κύριο είναι ότι σκοπός τους είναι να χαθούν οι ζωντανές διαδικασίες του κινήματος, η συζήτηση, η ανταλλαγή απόψεων, η εξαγωγή συμπερασμάτων και να αντικατασταθούν με κλικ και λάικ χάνοντας την όλη ουσία της οργάνωσης. Όσον αφορά το συνδικαλιστικό μητρώο να είμαστε ξεκάθαροι, δεν πρόκειται να δώσουμε τα μέλη μας, δεν πρόκειται να γίνουμε μηχανισμός του Υπουργείου Εργοδοσίας. Ουσιαστικά, προσπαθούν να βάλουν επιπλέον εμπόδια στην οργάνωση, στα σωματεία, διότι καταλαβαίνετε ήδη τι δυσκολία υπάρχει με όλη αυτήν την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς.

Γενικότερα, έχετε στοχοποιήσει το νόμο Χατζηδάκη. Θα θέλατε να μας το εξηγήσετε;
Ο συγκεκριμένος νόμος έρχεται μετά τους προηγούμενους των Βρούτση-Αχτσιόγλου να μην αφήσει τίποτα όρθιο. Τι ακούσαμε;… Ότι θα δουλεύουμε 4 μέρες για παραπάνω ώρες εάν θέλουμε όμως, λες και μπορεί ο άλλος να πει όχι στον εργοδότη. Ακούσαμε ότι αυτό γίνεται για να μπορούμε να βλέπουμε μια μέρα παραπάνω τα παιδιά μας. Αλλά κατά τα άλλα απελευθερώνουν τις Κυριακές που όντως θα τις περνούσαμε μαζί τους, σε μια σειρά δραστηριότητες, μεταξύ άλλων και στα μεταλλεία. Ο νόμος αυτός πραγματικά είναι γεμάτος με διατάξεις που χειροτερεύουν παραπέρα τις συνθήκες δουλειάς, παγιώνουν πρακτικές που ήδη αποτελούν πραγματικότητα για πολλούς εργαζόμενους με στόχο τη γενίκευσή τους, την αποδοχή τους ως κάτι φυσιολογικό και αποτελούν ουσιαστικά αντιγραφή των αξιώσεων του ΣΕΒ και άλλων ενώσεων μεγαλοεργοδοτών.

Από 1-1-2022 αυξήθηκε ο κατώτατος μισθός κατά 0,50 ευρω την ημέρα. Την ίδια στιγμή η ακρίβεια στην ενέργεια αλλά και στο ράφι των σούπερ μάρκετ σπάει κόκκαλα . Πως το σχολιάζετε;
Εντάξει τι να πει κανείς, θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τόσο τραγικό. Μπορούμε να ανατρέξουμε όμως στο παρελθόν, να δούμε τις ευθύνες του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού που βάλανε πλάτη να μη γίνονται διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, ο οποίος διαμορφώνεται πλέον με υπουργικές αποφάσεις, στα όρια των «αντοχών της οικονομίας», αδιαφορώντας δηλαδή για τις πραγματικές συνθήκες στις οποίες καλούνται οι εργαζόμενοι να καλύψουν τις αυξανόμενες ανάγκες τους, μετρώντας μόνο τι αντέχει η κερδοφορία των ομίλων. Αυτή τη στιγμή καλούμαστε μέσα από πολύμορφες δράσεις, όπως παραστάσεις διαμαρτυρίας σε ΔΕΗ – ΔΕΥΑ, που ήδη έχουμε ξεκινήσει στην περιοχή και συντονιζόμενοι με εκατοντάδες φορείς πανελλαδικά, να απαιτήσουμε την δραστική μείωση των τιμολογίων και στήριξη του εισοδήματός μας.

 

Πηγή: Έντυπη έκδοση ΩτΦ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Check Also

Απόλυτη προτεραιότητα για την ΕΥΔΑΠ το καθαρό και ποιοτικό νερό σε ένα περιβάλλον προκλήσεων

Απόλυτη προτεραιότητα για την ΕΥΔΑΠ το καθαρό και ποιοτικό νερό σε ένα περιβάλλον προκλήσε…