ΑΠΕΤΥΧΕ Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ. ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΙ ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

 

Γράφει ο Ιωάννης Δ. Μπούγας

Δικηγόρος Δρ.Ν-LL,M – Διαμεσολαβητής

 

 

Με το νόμο 4469/2017 επιχειρήθηκε η θέσπιση μιας εξωδικαστικής διαδικασίας για τη ρύθμιση των χρεών των ελληνικών επιχειρήσεων.

 Η Κυβέρνηση και οι βουλευτές των κομμάτων, που τη στηρίζουν δεν έχαναν ευκαιρία, περιφερόμενοι σε διάφορα ΜΜΕ να διαφημίζουν το νόμο σαν να επρόκειτο να επιλύσει όλα τα προβλήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Σήμερα δέκα μήνες περίπου από την έναρξη ισχύος του τα αποτελέσματα της εφαρμογής του είναι άκρως απογοητευτικά. Οι μεγάλες προσδοκίες που καλλιέργησαν με τους βερμπαλισμούς τους οι κυβερνώντες δεν επαληθεύθηκαν. Από τις χιλιάδες αιτήσεις των επιχειρήσεων για ένταξη σε ρύθμιση, μονοψήφιος αριθμός περαιώθηκε επιτυχώς.

Ενδεικτικές αιτίες της αποτυχίας του νόμου είναι το πολύ αυστηρό πλαίσιο ουσιαστικών και διαδικαστικών προϋποθέσεων, που θέτει, ο εξόχως τεχνικός χαρακτήρας του και ιδίως ότι η ρύθμιση των χρεών των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων εξαρτάται αποκλειστικά από τη βούληση των Δανειστών και ειδικότερα των Τραπεζών.

Οι Υπουργοί της Κυβέρνησης που εισηγήθηκαν την ψήφιση του νόμου, όφειλαν να γνωρίζουν ότι, υπ΄ αυτές τις προϋποθέσεις καλούσαν τους βουλευτές να ψηφίσουν ένα θνησιγενές νομοθέτημα, που δεν επρόκειτο να προσφέρει λύσεις στην έξοδο από την υπερχρέωση των επιχειρήσεων.  

Οι εξωδικαστικοί – εναλλακτικοί θεσμοί επίλυσης των διαφορών μπορεί να λειτουργήσουν μόνο όταν και όπου υπάρχει στοιχειώδης έστω ισοδυναμία των μερών. Η μικρομεσαία επιχείρηση που βρίσκεται σε κατάσταση υπερχρέωσης είναι αδύναμη να διαπραγματευθεί ισότιμα στο πλαίσιο ενός εξωδικαστικού συμβιβασμού με τα Πιστωτικά Ιδρύματα, που έχουν πλέον όλα τα νομικά μέσα (κατασχέσεις, πλειστηριασμούς κ.λ.π) να ικανοποιήσουν προνομιακά τις αξιώσεις τους. 

Συνέπεια όλων αυτών είναι το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις και όσοι έχουν εμπορική ιδιότητα είναι σήμερα παντελώς απροστάτευτοι έναντι των δανειστών τους, οι οποίοι μπορούν να κατάσχουν κι εκπλειστηριάσουν ακόμα και την πρώτη κατοικία των εμπόρων φυσικών προσώπων.

Αν η Κυβέρνηση επιθυμεί πράγματι να αντιμετωπίσει το ζήτημα και να προστατέψει τους εμπόρους και τις επιχειρήσεις από τις δυσμενείς συνέπειες της υπερχρέωσης και τη λαίλαπα των πλειστηριασμών οφείλει να θεσπίσει άμεσα ένα προστατευτικό καθεστώς ανάλογο του ν.3869/2010, ώστε σε περίπτωση αποτυχίας του εξωδικαστικού συμβιβασμού να δύνανται να προσφύγουν στο δικαστήριο που θα ρυθμίζει κατά τρόπο υποχρεωτικό έναντι των δανειστών τα χρέη τους.

    Προς αυτή την λύση πρέπει να προσανατολίσουν τη δράση τους και τα Επιμελητήρια, τα οποία για το θέμα αυτό, δεν έχουν επιδείξει μέχρι σήμερα προσπάθειες ανάλογες του θεσμικού τους ρόλου.